"lang"
{ 
	"Language" "greek" 
	"Tokens" 
	{

				"npc_dota_hero_antimage_bio"													"Οι μοναχοί του Turstarkuri παρακολουθούσαν τις απότομες κοιλάδες από το βουνό τους, καθώς κύματα εισβολέων σάρωναν τα κάτω βασίλεια. Ασκητικοί και πραγματιστές, στο απόμερο μοναστικό τους άσυλό, παραμείναν αμέτοχοι στις επίγειες διαμάχες, απορροφημένοι σε διαλογισμό που δε γνωρίζει θεούς ή μαγικά στοιχεία. Ώσπου έφτασε η Λεγεώνα του Νεκρού Θεού, επιδρομείς κάτω από μοχθηρές διαταγές, με σκοπό να αντικαταστήσουν όλες τις τοπικές λατρείες με τη ολέθρια μηδενιστική φιλοσοφία του Αζώντανου Άρχοντα. Από τη γη που για χιλιάδες χρόνια είχε γνωρίσει μόνο αίμα και μάχη, οι επιδρομείς νεκρέγειραν τις ψυχές και τα οστά των αμέτρητων πεσόντων λεγεώνων και τις έστειλαν για επίθεση κατά των Turstarkuri. Το μοναστήρι αντιστάθηκε μόλις και μετά βίας της εφόδου για ένα δεκαπενθήμερο και οι λίγοι μοναχοί που αφυπνίστηκαν από τους διαλογισμούς τους πίστεψαν ότι οι εισβολείς ήταν δαιμονικά οράματα σταλμένα να τους αποσπάσουν από το διαλογισμό. Όλοι τους πέθαναν πάνω στα μεταξένια μαξιλαράκια τους. Μόνο ένας νεανίας επέζησε, ένας προσκυνητής με το όνομα Manandha, που είχε έρθει ως υπηρέτης, αναζητώντας σοφία, και δεν είχε ακόμα γίνει δεκτός στο μοναστήρι. Παρακολούθησε τρομαγμένος τους μοναχούς που μέχρι τώρα τους σέρβιρε τσάι και βότανα, να κατασφάζονται και ύστερα να εγείρονται ως ιερείς του Νεκρού Θεού. Με μόνο ελάχιστους περιζήτητους και δογματικούς πάπυρους των Turstarkuri, απέδρασε κρυφά στη σχετική ασφάλεια άλλων εκτάσεων και ορκίστηκε να εξαλείψει, όχι μόνο τους ακόλουθους του Νεκρού Θεού, αλλά και τους χρήστες μαγείας γενικότερα."

				"npc_dota_hero_queenofpain_bio"													"Ο Αρχιεκκλησιαστής του Elze είχε μια επιθυμία για πόνο, απαγορευμένο πόνο. Σε μία λιγότερο εξέχουσα πολιτική φιγούρα, τέτοιες επιθυμίες ίσως να θεωρούνταν ασύνετες, αλλά για ένα μονάρχη τέτοιου αναστήματος, η ικανοποίηση αυτού του είδους των επιθυμιών θα μπορούσε ακόμα και να απειλήσει την αγνότητα του Θείου Θρόνου. Συνεπώς, προσέφυγε στο μπουντρούμι του, γεμάτο από δαιμονολόγους, και υποσχέθηκε ελευθερία σε όποιον θα κλήτευε ένα θηλυκό δαίμονα βασανιστηρίων υπό την εξουσία του. Το πλάσμα που έφτασε, και έφερε το όνομα Akasha, τον ικανοποίησε με τόσο εκλεκτά βασανιστήρια που την ονόμασε Μυστική Βασίλισσά του, και άρχισε να ξοδεύει όλες τις ελεύθερες στιγμές του υποταγμένος στα έξυπνα βασανιστήριά της, ώσπου αμέλησε παντελώς τα καθήκοντά του για χάρη των επώδυνων απολαύσεων που μόνο εκείνη μπορούσε να του προσφέρει. Η Queen of Pain μπορούσε να τον φέρει στα πρόθυμα του θανάτου, αλλά ήταν μαγικά αναγκασμένη να τον κρατάει ζωντανό. Τελικά, η αβλεψία του Βασιλιά προκάλεσε μία εξέγερση. Το πλήθος τον έσυρε με βία έξω από το δώμα του και τον έριξε από τον Πύργο των Επικλήσεων, οπότε και τη στιγμή του θανάτου του, η Queen of Pain απελευθερώθηκε από την υποταγή του, ελεύθερη πια να επαναλαμβάνει τα μαρτύριά της σε όποιον επιλέξει."

				"npc_dota_hero_lina_bio"														"Η αδελφική αντιζηλία μεταξύ της Lina και της νεότερης αδερφής της, Rylai, ήταν κάτι σαν θρύλος στην περιοχή που πέρασαν μαζί την παιδική τους ηλικία. Η Lina πάντα είχε το πλεονέκτημα με τη φλογερή θέρμη της, μετριασμένη από εξυπνάδα και υπομονή. Οι εξοργισμένοι γονείς των ασύμβατων αυτών παιδιών άλλαξαν μια ντουζίνα σπιτικά, χάνοντας το ένα σπίτι από τη φωτιά, το επόμενο από τον πάγο, μέχρι που συνειδητοποίησαν ότι η ζωή τους θα ήταν πολύ πιο απλή, αν τα παιδιά χωριζόντουσαν. Ως η πιο μεγάλη, η Lina στάλθηκε στο μακρινό νότο για να ζήσει με μια υπομονετική θεία της στη λαμπαδιασμένη Έρημο της Ανομίας, σε ένα κλίμα που αποδείχθηκε περισσότερο από άνετο για τη φλογερή κοπελιά. Η άφιξή της έκανε μεγάλη εντύπωση στους υπναλέους ντόπιους και παραπάνω από ένας μνηστήρες έκαψαν τα χέρια τους ή έχασαν τα φρύδια τους, όταν προσπάθησαν να κάνουν κινήσεις προς αυτή. Η Lina είναι περήφανη και με αυτοπεποίθηση, τίποτα δεν μπορεί να σβήσει τη φλόγα της."

				"npc_dota_hero_mirana_bio"														"Γεννημένη από βασιλική οικογένεια, η Mirana ήταν η επόμενη στη σειρά διαδοχής για τον Ηλιακό Θρόνο, ωστόσο παραιτήθηκε οικειοθελώς από κάθε διεκδίκηση κτημάτων ή τίτλων και αφιέρωσε τον εαυτό της στην υπηρεσία της Selemene, της Θεάς του Φεγγαριού. Έκτοτε, γνωστή πλέον ως Πριγκίπισσα της Σελήνης, περιφέρεται στα Δάση της Ασημένιας Νυκτός αναζητώντας οποιονδήποτε τολμήσει να κλέψει τον ιερό λωτό από το άδυτο του άλσους της θεάς. Ιππεύοντας στο τεράστιο θηλυκό αιλουροειδές της, είναι ατρόμητη, περήφανη και συγκροτημένη. Το εσωτερικό της ρολόι ακολουθεί την περιφορά των αστερισμών και οι δυνάμεις της αυξομειώνονται ανάλογα με τις φάσεις του φεγγαριού. Το τόξο της, με άκρες από σεληνιακή πέτρα, αντλεί δύναμη από το φεγγάρι για να εκτοξεύσει βέλη φωτός."

				"npc_dota_hero_life_stealer_bio"												"Στα μπουντρούμια του Devarque, ένας διαβολικός μάγος ήταν δεμένος με αλυσίδες, μηχανεύοντας την απόδρασή του. Μοιραζόταν το κελί με ένα σιχαμερό πλάσμα γνωστό ως N'aix, ένας κλέφτης καταραμένος από το Κακουργιοδικείο με μακροζωία για να εκτίσει πλήρως και βασανιστικά την ισόβια κράτησή του. Με τα χρόνια, οι αλυσίδες και το μυαλό του φθάρηκαν. Ο N'aix δεν είχε πλέον καμία ανάμνηση της προηγούμενης ζωής του, ούτε ονειρευόταν πλέον να αποδράσει.<br><br>Ο μάγος βρήκε το τέλειο θύμα και κατάστρωσε το σχέδιο του. Σκέφτηκε να ενώσει τη ζωτική του ενέργεια με αυτή του N'aix και να κρυφτεί στο σώμα του. Έπειτα, θα τον ανάγκαζε να σκοτωθεί και όταν οι φρουροί απομακρύνουν το πτώμα του από το κελί, θα έβγαινε ελεύθερος από τα δεσμά του. Ωστόσο, ο μάγος βρέθηκε παγιδευμένος σε μια δίνη τρέλας τόσο ισχυρή, που του ανέτρεψε τα σχέδια και του κόστισε τη ελεύθερη βούλησή του. Από τη ξαφνική έγχυση ζωτικής ενέργειας και φρέσκιας σάρκας, ο N'aix ξύπνησε από τον μακροχρόνιο και τρελό εφιάλτη του και υπάκουσε στην ασώματη φωνή που βούιζε στο κεφάλι του. Το μόνο πράγμα που στριφογύρναγε πλέον στο μυαλό του ήταν η απόδραση.<br><br>Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ο Lifestealer. Το πλάσμα εισήλθε στο μυαλό των φρουρών και των στρατιωτών, αναγκάζοντας τους να ανοίγουν κλειδαριές και να σκοτώνουν τους συντρόφους τους, με αποτέλεσμα ο δρόμος για την ελευθερία να ανοίξει διάπλατα. Ο Lifestealer ακόμα φοράει τα σπασμένα δεσμά του για να δείξει πως κανείς δεν μπορεί να τον συγκρατήσει, αλλά εσωτερικά παραμένει φυλακισμένος. Δύο οντότητες κατοικούν σε μία ύπαρξη, η μια είναι ένα πλάσμα απύθμενης δολιότητας δίχως όνομα και η άλλη είναι η φωνή του αφέντη του που υποκρίνεται πως υπακούει."

				"npc_dota_hero_furion_bio"														"Όταν η Verodicia, θεά των δασών, ολοκλήρωσε την δημιουργία της πράσινης γης, έχοντας τοποθετήσει πνεύματα γαλούχησης στους σπόρους, έχοντας θέλξει τα νερά βαθιά μέσα από τους βράχους, έχοντας ορκίσει τον ήλιο να προσέχει και να φροντίζει όλα τα φυτά να μεγαλώσουν, αντιλήφθηκε πως ο δικός της χρόνος στη γη τελείωσε και, όπως ένα φύλλο, που η μοίρα του ήταν ήδη αποτυπωμένη στο σπόρο, θα έπεφτε χωρίς να δει το όνειρο της να γίνεται πραγματικότητα. Ήταν πικραμένη που θα άφηνε τον κόσμο στερημένο, καθώς τα δημιουργήματά της δεν είχαν βγει ακόμα από το χώμα, και θα ήταν τρωτά και ευάλωτα σε κάθε είδος κακού. Βρήκε στο σάκο με τους σπόρους της ένα τελευταίο που τον είχε παραμελήσει κατά τη σπορά. Του ψιθύρισε μια μόνο λέξη και το κατάπιε καθώς έπεφτε. Το τεράστιο σώμα της αποικοδομήθηκε κατά τη διάρκεια του μακρύ χειμώνα και αποτέλεσε το λίπασμα που θα έτρεφε όλους τους σπόρους της την άνοιξη. Το πρωί της εαρινής ισημερίας, προτού το ξύπνημα του υπόλοιπου δάσους, ο τελευταίος σπόρος άνοιξε και καρποφόρησε σε μια στιγμή. Από εκεί αναδύθηκε ο προφήτης της φύσης, δυνατός και σοφός, με την δύναμη της Verodicia να προβλέπει που χρειάζεται περισσότερο για να υπερασπιστεί το πράσινο και όλους όσους έχουν την τύχη να τον αποκαλούν σύμμαχο."	

				"npc_dota_hero_windrunner_bio"													"Τα δάση της δύσης φυλάνε αρκετά καλά τα μυστικά τους. Ένα από αυτά είναι η Lyralei, αυθεντία στη χρήση του ξύλινου τόξου και αγαπημένο παιδί του ανέμου. Γνωστή πλέον ως Windranger, όλη η οικογένεια της Lyralei σκοτώθηκε σε μια καταιγίδα το βράδυ της γέννησής της. Μια θύελλα διέλυσε το σπίτι της και τα κομμάτια παρασύρθηκαν από το δυνατό άνεμο. Μόνο το νεογνό επέζησε ανάμεσα στα ερείπια στο πεδίο του θανάτου και της καταστροφής. Στη γαλήνη μετά την καταιγίδα, ο ίδιος ο άνεμος πρόσεξε αυτό το τυχερό μωρό να κλαίει ξαπλωμένο στο γρασίδι. Ο άνεμος λυπήθηκε το παιδί, το ύψωσε στον ουρανό και το άφησε στην πόρτα ενός σπιτιού σε ένα γειτονικό χωριό. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο άνεμος την επισκεπτόταν περιστασιακά και παρατηρούσε από μακριά να βελτιώνει τα ταλέντα της. Τώρα, μετά από πολλά χρόνια προπόνησης, η Windranger εκτοξεύει τα βέλη της πάντα με ακρίβεια. Κινείται με αστραπιαία ταχύτητα, λες και φυσάει πάντα ένας άνεμος στην πλάτη της. Με ριπές βελών κατασφάζει τους εχθρούς της, έχοντας σχεδόν γίνει η ίδια μια δύναμη της φύσης."

				"npc_dota_hero_lion_bio"														"Κάποτε άρχοντας της δαιμονικής μαγείας, ο Lion ήταν τιμημένος ανάμεσα στα αδέρφια του υπερασπιζόμενος το φως και το δίκαιο. Αλλά η ενηλικίωση διαφθείρει. Μόνο η φιλοδοξία του ήταν μεγαλύτερη από τις δυνάμεις του και ένας δαίμονας τον αποπλάνησε, τάζοντάς του δύναμη, αν αντάλλαζε την ψυχή του για κακό. Αφού διέπραξε αποτρόπαια εγκλήματα που αμαύρωσαν την ψυχή του, ο δαίμονας τον εγκατέλειψε. Ο δαίμονας τον πρόδωσε και έκανε καλύτερες συμφωνίες με τους εχθρούς του. Η οργή του Lion ήταν τόσο ισχυρή, που κατέβηκε στην ίδια την κόλαση, έσφαξε το δαίμονα και τον κατακρεούργησε, παίρνοντας το δαιμονικό του χέρι για τρόπαιο. Ωστόσο, το χέρι του δαίμονα έκρυβε μια τελευταία έκπληξη. Ο Lion μεταμορφώθηκε και το σώμα του έγινε αγνώριστο. Αναδύθηκε από την κόλαση ως προσωποποίηση του μένους σφάζοντας ακόμα και αυτούς που τον αποκαλούσαν αφέντη και διέλυσε τις περιοχές που μεγάλωσε και προστάτευε. Αποτελεί πλέον τον τελευταίο ασκητή της δαιμονικής μαγείας και όσοι του παρουσιάζονται ως μαθητές σύντομα χάνουν τη ζωτική τους ενέργεια και τους παρασέρνει το ελαφρύτερο φύσημα του ανέμου."

				"npc_dota_hero_vengefulspirit_bio"												"Ακόμα και η πιο συγκρατημένη των Skywrath είναι ένα εύθικτο πλάσμα, γιατί είναι στην φύση της να αναζητά εκδίκηση ακόμα και από την πιο μικρή προσβολή. Αλλά η Vengeful Spirit είναι πεμπτουσία της εκδίκησης. Κάποτε ήταν μια περήφανη και σκληρή απόγονος των Skywrath, η Shendelzare ήταν η πρώτη στη διαδοχή της Τρομερής Φωλέας, ώσπου η προδοσία μιας αδερφής της, της στέρησε τα πατρογονικά δικαιώματά της. Πιασμένη στο δίχτυ ενός δολοφόνου, η Shendelzare αναγκάστηκε να χάσει τα φτερά της για να απελευθερωθεί, με αποτέλεσμα οι Skywrath να μην την αναγνωρίζουν ως την επόμενη κυρίαρχό τους, μιας και δεν μπορούσε πλέον να πετά. Η Τρομερή Φωλέα ήταν πλέον ένα απρόσιτο μέρος χωρίς τα φτερά της και επομένως η αδερφή της ανέγγιχτη. Απρόθυμη να ζήσει ως ένα σακάτικο ων και επιθυμώντας εκδίκηση πέρα από κάθε άλλο πράγμα στη γη, η πρώην πριγκίπισσα έκανε μια συμφωνία με τη θεά Scree'auk. Αντάλλαξε το σακάτικο σώμα της για μια άφθαρτη μορφή πνευματικής ενέργειας που κατευθύνεται από το ένστικτο της εκδίκησης, ικανή να προκαλέσει τεράστια ζημιά στην υλική διάσταση. Μπορεί να περάσει μια αιωνιότητα χωρίς να πετάξει, μα δε θα σταματήσει ούτε θα ξαποστάσει μέχρι να έχει την εκδίκησή της."

				"npc_dota_hero_witch_doctor_bio"												"Μια λεπτή σιλουέττα εμφανίζεται μπροστά, που περπατάει κουτσαίνοντας και περιφέρεται στο πεδίο της μάχης αναζητώντας αδύναμα σημεία όπου και τα ταλέντα της έχουν μεγαλύτερη επίδραση. Είτε σακάτης είτε απλά κακοφτιαγμένος δεν είναι γνωστό, μα κανείς δεν αμφιβάλει για τη δύναμη του. Το μακρύ ραβδί του Zharvakko, του Witch Doctor, αποτελεί την επιτομή του οπλοστασίου του από θανατικά, κατάρες και ξόρκια. Ένα αντικείμενο απαράμιλλης μαγικής γνώσης, που τελειοποιήθηκε με τους αιώνες στο νησί της Arktura, και είναι τώρα στην κατοχή του Zharvakko. Μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός, είτε θεραπεύοντας συμμάχους είτε καταστρέφοντας τους αντιπάλους του."

				"npc_dota_hero_leshrac_bio"														"Ο Leshrac, γνωστός και ως Tormented Soul, είναι μια οντότητα βίαια αποκομμένη από την καρδιά της φύσης, ένα αιθέριο ων που υφίσταται μισό σε μια διάσταση της ύπαρξης, μισό σε μια άλλη. Η διαπεραστική του ευφυΐα δεν μπορεί να αγνοήσει ούτε για μια στιγμή τη σπαρακτική φρίκη στην καρδιά της δημιουργίας. Κάποτε ήταν ένας σπουδαίος φιλόσοφος που αναζητούσε το νόημα της ζωής, που ταξίδεψε στα βάθη της φύσης με στοιχειωμένους χρονικούς κρυστάλλους και άλλαξε για πάντα από τα αποτρόπαια μυστήρια που του αποκαλύφθηκαν. Αυτός ο διαφωτισμός όμως διεύρυνε τις σκοτεινές περιοχές του μυαλού και της ψυχής του. Όπως τα άλλα στοιχειά, είναι ένα με τη φύση, αλλά στην περίπτωση του πρόκειται για μια φύση βάναυση και μακάβρια. Μόνος αυτός βλέπει τη διαβολική αλήθεια της πραγματικότητας και αντιμετωπίζει με αλαζονεία όποιον πιστεύει πως ο κόσμος λειτουργεί και ανταμείβει την καλοσύνη."		

				"npc_dota_hero_juggernaut_bio"													"Κανένας δεν έχει δει ποτέ το πρόσωπο κάτω από τη μάσκα του Yurnero. Ακόμα και το αν έχει πρόσωπο είναι αμφισβητήσιμο. Επειδή αψήφησε τις εντολές ενός διεφθαρμένου άρχοντα, ο Yurnero εξορίστηκε από τη Μασκεμένη Νήσο και τελικά αυτή η τιμωρία αποτέλεσε την αιτία που είναι ακόμη ζωντανός. Η νήσος σύντομα χάθηκε κάτω από τα κύματα μια νύχτα απόκρυφης μαγείας. Παραμένει ο μοναδικός συνεχιστής των παραδοσιακών πολεμιστών Juggernaut του νησιού, που εκπαιδεύουν αδιάκοπα πνεύμα και σώμα. Ως τελευταίος ασκητής της τέχνης, ο Yurnero αντλεί τη σιγουριά και το κουράγιο του από την ασταμάτητη εξάσκηση. Η επιδεξιότητα που καταδεικνύει με το ξίφος του δείχνει πως δεν έχει σταματήσει ποτέ να προκαλεί τα όριά του. Ωστόσο, τα κίνητρά του είναι τόσο δυσανάγνωστα όσο η έκφραση του. Ένας ήρωας που έχει χάσει τα πάντα δυο φορές και όμως πολεμάει σαν η νίκη να είναι τετελεσμένο γεγονός. "

				"npc_dota_hero_pudge_bio"														"Στα Πεδία του Ατέρμονου Μακελειού, νότια του Quoidge, μια παχύσαρκη μορφή δουλεύει ακούραστα μέσα στη νύχτα, τεμαχίζοντας, διαμελίζοντας και στοιβάζοντας τα άκρα και τα εντόσθια των πεσμένων, ώστε το πεδίο της μάχης να είναι καθαρό την αυγή. Σε αυτό το καταραμένο βασίλειο, τίποτα δεν μπορεί να φθαρεί ή να αποικοδομηθεί, κανένα πτώμα δεν μπορεί να γυρίσει στη γη που κάποτε το γέννησε, όσο βαθιά κι αν σκάψει κανείς τον τάφο. Ακολουθούμενος από νεκροπούλια που τον χρειάζονται για να κόψει τα πτώματα σε μικρά κομμάτια για αυτούς, ο Pudge ο Χασάπης ακονίζει τις ικανότητες του με τις λεπίδες που γίνονται ολοένα και πιο κοφτερές. Η σάρκα χωρίζει απ' τα οστά, οι τένοντες και οι σύνδεσμοι κόβονται σαν βρεγμένο χαρτί. Και ενώ πάντα του άρεσε να είναι χασάπης, με το χρόνο ο Pudge άρχισε να του αρέσει η γεύση της ωμής σάρκας. Ξεκίνησε με τη δοκιμή ενός μυ και με μια γουλιά αίματος. Σύντομα βύθιζε τα σαγόνια του στα σκληρότερα στήθη, σαν σκυλί που μασουλά τα κόκαλα. Ακόμα και αυτοί που δε φοβούνται τον Χάρο, φοβούνται τον Χασάπη."

				"npc_dota_hero_bane_bio"														"Όταν οι θεοί έχουν εφιάλτες, ο Bane Elemental είναι αυτός που τους προκαλεί. Γνωστός και ως Atropos, ο Bane γεννήθηκε από τους μεσονύχτιους φόβους της θεάς Nyctasha. Μια δύναμη τρόμου τόσο ισχυρή που δεν μπορεί να τη συγκρατήσει ο ύπνος, αναδύθηκε από την κάμαρη της, τράφηκε από την αθανασία της και έκλεψε τη μορφή της από το μελανό αίμα της. Είναι η προσωποποίηση του τρόμου. Οι θνητοί που ακούνε τη φωνή του, ακούνε τα πιο σκοτεινά μυστικά τους ως ψιθύρους στα αυτιά τους. Αφυπνίζει τους κρυμμένους φόβους στην καρδιά κάθε ήρωα. Η αγρυπνία δεν αποτελεί προστασία, καθώς το μαύρο αίμα του Bane, που διαρκώς στάζει, είναι μια πίσσα που παγιδεύει τους εχθρούς σε εφιάλτη. Στην παρουσία και μόνο του Bane, κάθε ήρωας φοβάται το σκοτάδι."

				"npc_dota_hero_earthshaker_bio"													"Ο Earthshaker ήταν ένα με τη γη μα τώρα κινείται ελεύθερα πάνω της. Σε αντίθεση με τις άλλες οντότητες, δημιουργήθηκε μόνος από καθαρή βούληση και δεν υπηρετεί κανένα αφέντη. Σε απύθμενα βάθη, κάτω από παχιά στρώματα πέτρας παρατήρησε τη ζωή που κινείται ελεύθερα από πάνω του. Του φάνηκε αξιοπερίεργο.<br><br>Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου αναταραχών, οι κορυφές του όρους Nishai ταρακουνήθηκαν και απελευθέρωσαν κατολισθήσεις και χιονοστιβάδες που άλλαξαν την πορεία ποταμών και μετέτρεψαν κοιλάδες σε φαράγγια. Όταν η γη επιτέλους ηρέμησε, ο Earthshaker εμφανίστηκε ανάμεσα στη σκόνη, πετώντας από πάνω του ολόκληρους ογκόλιθους σαν να ήταν απλές κουβέρτες.<br><br>Δημιούργησε τον εαυτό του κατ' εικόνα ενός θνητού θηρίου και ονομάστηκε Raigor Stonehoof. Ματώνει τώρα και αναπνέει και, επομένως, μπορεί να πεθάνει. Αλλά το πνεύμα του είναι ακόμα ένα με τη γη. Κουβαλάει τη δύναμη της στο μαγικό τοτέμ που κουβαλάει πάντοτε μαζί του. Και τη μέρα που θα γυρίσει στο χώμα, η γη θα τον καλωσορίσει σαν άσωτο υιό."

				"npc_dota_hero_sand_king_bio"													"Οι αμμόλοφοι της Σπινθηριστής Ερήμου είναι ζωντανοί και νοήμονες. Η έρημος μιλά στον εαυτό της, σκέψεις που μόνο αυτή μπορεί να αντιληφθεί. Αλλά όταν πρέπει να επικοινωνήσει με αυτούς που έχουν πιο περιορισμένο τρόπο επικοινωνίας, ελευθερώνει ένα τμήμα της, γεμίζει ένα μαγικό καβούκι με την άμμο και το φέρνει στη ζωή. Αυτή η νέα ύπαρξη καλείται Crixalis, που σημαίνει «ψυχή της άμμου», αλλά πολλοί την ξέρουν ως Sand King. Ο Sand King παίρνει τη μορφή ενός τεράστιου σκορπιού, εμπνευσμένο από τα μικρούς δηλητηριώδης μαχητές της ερήμου, που πράγματι αποτυπώνει τη βίαιη του φύση. Φύλακας, πολεμιστής και πρέσβης, ο Sand King επιτελεί όλους αυτούς τους ρόλους, αδιάσπαστος από την αχανή έρημο που τον γέννησε."

				"npc_dota_hero_nevermore_bio"													"Λέγεται ότι ο Nevermore κατά βάθος έχει ψυχή ποιητή. Στην πραγματικότητα έχει χιλιάδες τέτοιες. Ανά τους αιώνες έχει αποκτήσει τις ψυχές ποιητών, μοναχών, αυτοκρατόρων, ζητιάνων, σκλάβων, φιλοσόφων, εγκληματιών και (φυσικά) ηρώων. Καμιά ψυχή δεν μπορεί να του ξεφύγει. Κανένας δε ξέρει τι κάνει με τις ψυχές αυτές. Κανείς δεν έχει κοιτάξει στην άβυσσο από όπου ο Nevermore πετάγεται και αρπάζει τις ψυχές. Τις καταπίνει τη μία μετά την άλλη; Κάνει συλλογή και τις κρεμάει στον τοίχο ενός διαβολικού ναού ή τις χρησιμοποιεί για νεκρομαντεία; Είναι μήπως απλά μια μαριονέτα ενός αρχαίου κακού από άλλη διάσταση; Τόσο διαβολικός, τόσο έντονη η σκοτεινή αύρα που κανένα λογικό μυαλό δεν μπορεί να τη συλλάβει. Φυσικά, αν πραγματικά κάποιος θέλει να μάθει που πάνε οι κλεμμένες ψυχές υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος να μάθει, να την προσθέσει στη συλλογή του. Ή απλά να περιμένει για τον Nevermore."

				"npc_dota_hero_sven_bio"														"Ο Sven είναι ο νόθος γιος ενός Άγρυπνου Ιππότη και μιας κοινής κοπέλας της φυλής των Meranth. Ο πατέρας του εκτελέστηκε γιατί παραβίασε τον κώδικα των Άγρυπνων και η μητέρα του κατατρεγμένη για τον ίδιο λόγο. Ο Sven πιστεύει ότι η τιμή δε βρίσκεται σε κοινωνικές τάξεις, αλλά στον εαυτό του. Αφού φρόντισε τη μητέρα του κατά την αργή και βασανιστική ασθένεια της, μόλις πέθανε παρουσιάστηκε στους Άγρυπνους ιππότες ως μαθητευόμενος, χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Για δεκατρία χρόνια ως σπουδαστής μελέτησε τον κώδικα και την τέχνη του πατέρα του, που αποκαλούσε τη νόθα ύπαρξη του βδέλυγμα. Τελικά, την ημέρα που θα έδινε τους όρκους του για να γίνει Άγρυπνος ιππότης, πήρε την Απόκληρη Λεπίδα, διέλυσε την Ιερή Περικεφαλαία και έκαψε τον κώδικα στην ιερή φλόγα των Άγρυπνων. Έφυγε από το οχυρό του, για πάντα μόνος, ακολουθώντας τον προσωπικό του κώδικα μέχρι τέλους."

				"npc_dota_hero_phantom_assassin_bio"											"Μέσω της διαδικασίας της μαντείας, τα μικρά κορίτσια επιλέγονται προσεκτικά πριν υιοθετηθούν από τις Αδελφές του Πέπλου, ένα τάγμα που θεωρεί τη δολοφονία ως μια ιερή πράξη για τη διατήρηση της φυσικής τάξης. Η Αδελφότητα του Πέπλου αναγνωρίζει τους στόχους με διαλογισμό και μαντικές ρήσεις. Δε δέχονται κανένα συμβόλαιο και δεν κυνηγούν τους στόχους για πολιτικούς λόγους. Οι δολοφονίες τους έχουν να κάνουν με εντελώς τυχαία θύματα. Μπορεί να είναι εξίσου ένας απλός αγρότης ή μια φιγούρα μεγάλης δύναμης. Συμπεριφέρονται στα θύματα τους σαν να είναι προσφορές θυσίας και θεωρούν ότι ο θάνατος από το χέρι τους δίνει μεγάλη τιμή στο θύμα. Ο αριθμός των Phantom Assassin είναι άγνωστος, και όταν πεθαίνει η μία, κάποια άλλη παίρνει τη θέση της. Είτε ελάχιστες, είτε αμέτρητες, κανένας δεν έχει μάθει τι βρίσκεται κάτω από το πέπλο. Εξαίρεση αποτελεί η Mortred, η οποία συχνά πετάει το πέπλο της και ψιθυρίζει κρυφά το όνομα της, όταν κανείς δε βρίσκεται κοντά."

				"npc_dota_hero_skeleton_king_bio"												"Πριν από πολλά χρόνια ο Βασιλιάς Ostarion έχτισε μια αυτοκρατορία από τα κόκαλα των εχθρών του. Ήταν ένα έμμονο θέλημα για να περάσει την μακρά αιωνιότητα μιας μοναρχίας που φαινόταν ότι ήταν καταδικασμένη να μην τελειώνει ποτέ. Πίστευε ότι όσο θα έχτιζε τους πύργους του παλατιού του, δε θα πέθαινε. Αλλά τελικά έμαθε ότι έκανε λάθος... αυτό το κόκαλο από μόνο του μπορούσε να καταστραφεί. Βαθιά δύσπιστος από τη σάρκα, βρήκε έναν πιο μόνιμο τρόπο για να επεκτείνει την βασιλεία του και τελικά κατέληξε στην αναζήτηση της ενέργειας των φαντασμάτων, μια μορφή αγνών ψυχών που εκπεμπόταν κατά τη διάρκεια του θανάτου από συγκεκριμένες σκοτεινές ψυχές. Θα έπρεπε να εμποτίζει τον εαυτό του με ουσίες από τα φαντάσματα, γιατί πίστευε ότι μπορούσε να δημιουργήσει ένα σώμα τόσο φωτεινό και αιώνιο όσο και το εγώ του. Κατά τη διάρκεια του χιλιετούς ηλιοστασίου γνωστού και ως Νύκτα Φάντασμα, υποβλήθηκε σε μια ιεροτελεστία μεταμόρφωσης, αναγκάζοντας τους υπηκόους του να θερίσουν αρκετές ψυχές για να τροφοδοτήσουν τη φιλοδοξία του για την αθανασία. Κανείς δεν ξέρει πόσοι από τους υπερασπιστές του πέθαναν, που ο μόνος επιζών που τους ενδιέφερε ήταν ο Βασιλιάς Φάντασμα ο οποίος υψώθηκε με τον ήλιο την αυγή που ακολούθησε. Τώρα πια σπάνια ασχολείται με τον λαμπερό του θρόνο, αλλά βηματίζει με τραβηγμένο το σπαθί του, απαιτώντας έναν όρκο υποτέλειας που εκτείνεται πιο πέρα και από το θάνατο."

				"npc_dota_hero_drow_ranger_bio"													"To όνομα που δόθηκε στην Drow Ranger είναι Traxex, ένα ταιριαστό όνομα για τους κοντούς, άσχημους και απωθητικούς Drow. Αλλά η Traxex δεν είναι μια από τους Drow. Οι γονείς της ήταν ταξιδιώτες σε ένα καραβάνι που το επιτέθηκαν ληστές και η θορυβώδης σφαγή των αθώων ξύπνησε τους ήσυχους Drow.<br><br>Αφού η μάχη τελείωσε, οι Drow ανακάλυψαν ένα μικρό ανθρώπινο παιδί ανάμεσα στις κατεστραμμένες άμαξες και αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να την εγκαταλείψουν. Ακόμα και ως παιδί, η Traxex αποδείχτηκε άξια στις τέχνες που εξυμνούσαν: ησυχία, πανουργία και δολιότητα. Στο πνεύμα, αν όχι στη μορφή, θα μπορούσε να ήταν πραγματικό τέκνο των Drow, που επέστρεψε σπίτι της. Αλλά καθώς μεγάλωνε, έγινε πιο ψηλή από την οικογένειά της και άρχισε να θεωρεί πως ήταν άσχημη. Παρόλα αυτά, τα χαρακτηριστικά της ήταν απαλά, λεία και συμμετρικά, δίχως φακίδες και σπυριά.<br><br>Απομακρύνθηκε από τη φυλή που την υιοθέτησε και αποφάσισε να ζήσει στο δάσος μόνη της. Ταξιδιώτες που χάνονται στο δάσος, όταν τελικά βρουν το δρόμο τους, μιλούν για μια απίστευτα όμορφη γυναίκα που τους παρατηρούσε ανάμεσα από τις φυλλωσιές και εξαφανίστηκε σαν όνειρο όταν πήγαν να την πλησιάσουν. Ευκίνητη και φευγαλέα, κινείται πάντα αθόρυβα, σαν ομίχλη στη σιγαλιά. Αυτός ο ψίθυρος που ακούγεται είναι ο ήχος των παγωμένων βελών της που βρίσκουν το δρόμο τους στην καρδιά των εχθρών της. "

				"npc_dota_hero_morphling_bio"													"Για αιώνες ο μαύρος κομήτης περιφερόταν. Δέσμιος σφιχτά από την ανυπέρβλητη βαρύτητα ενός μακρινού άστρου, η γιγάντια παγωμένη μάζα ταξίδευε στο σκοτεινό κενό ανάμεσα από κόσμους παράξενους. Στην αρχή του αρχαίου πολέμου του Vloy, λυτρώθηκε από τη φυλακή της βαρύτητας και έπεσε από τον ουρανό, αφήνοντας ένα φωτεινό ίχνος πίσω του, καθώς έκαιγε τον νυχτερινό ουρανό. Και οι δυο στρατοί θεώρησαν αυτό τον κομήτη οιωνό νίκης. Ο παγωμένος κομήτης έσκασε στο έδαφος με μια εκκωφαντική έκρηξη, καθώς οι δυο στρατοί μάχονταν στις όχθες ενός στενού ποταμού. Έτσι ελευθερωμένο πλέον από τη λήθη του, το Morphling γεννήθηκε μέσα στη σύγκρουση, αποτελώντας μια δύναμη της φύσης που είναι ένα με το πνεύμα των ωκεανών και μοιράζεται την απρόβλεπτη και ασυγκράτητη δύναμή τους. Εισήλθε στη μάχη και πήρε ενστικτωδώς τη μορφή του πρώτου στρατηγού που τόλμησε να πατήσει στα νερά του ποταμού και τον σκότωσε ακαριαία. Καθώς οι στρατοί συνέχιζαν να μάχονται, άλλαζε συνέχεια μορφές και μάθαινε άμεσα τις ικανότητες και τις γνώσεις των παράξενων αυτών πλασμάτων. Άλλοτε στρατιώτης, άλλοτε τοξότης, άλλοτε ιππέας και το άλογό του μαζί, ώσπου τελικά δεν έμεινε κανένας όρθιος. Το τέλος της μάχης σηματοδότησε την αρχή του Morphling."

				"npc_dota_hero_bloodseeker_bio"													"Ο Strygwyr είναι ένας κυνηγός που ακολουθεί την ιεροτελεστία του αίματος των Γδαρμένων Διδύμων του. Τα φόρεσε στα ομιχλώδης κορυφές του όρους Xhacatocatl και από τότε αναζητά μονίμως νέο αίμα. Τα δίδυμα απαιτούν ωκεάνιες ποσότητες αίματος για να μείνουν χορτασμένα και καθησυχασμένα. Ολόκληρος ο πληθυσμός του βουνού θα έπρεπε να δώσει το αίμα του, αν οι ιερείς δεν κατάφερναν να τα κατευνάσουν με τα παρακάλια τους. Ο Strygwyr έκτοτε τριγυρνάει τον κόσμο προκαλώντας μακελειό. Η ζωτική ενέργεια του αίματος που χύνει κυλά αμέσως μέσα από τις ιερές χαραγματιές των διδύμων και της πανοπλίας του. Με το καιρό, απέκτησε την ενέργεια ενός άγριου κυνηγόσκυλου, βίαιο στη μάχη σαν τσακάλι. Λέγεται πως αν δεις κάτω από τη μάσκα του τη στιγμή που λούζεται στο αίμα των εχθρών, μπορείς καμιά φορά να διακρίνεις τα δίδυμα να ελέγχουν πλήρως το λαγωνικό τους."

				"npc_dota_hero_axe_bio"															"Ξεκίνησε ως απλός πολεμιστής του στρατού της Ερυθράς Ομίχλης, αλλά ο Mogul Khan είχε τα μάτια του στη θέση του Στρατηγού. Μάχη με μάχη έδειχνε την αξία του με αιματηρές πράξεις. Ανέβηκε γρήγορα στα αξιώματα καθώς πότε δε δίστασε να αποκεφαλίσει έναν ανώτερο αξιωματικό. Κατά τη διάρκεια του επτάχρονου πολέμου, διέπραξε μέσα σε ένδοξες σφαγές, το άστρο του έλαμπε όλο και ισχυρότερα, ενώ οι αριθμοί των συντρόφων του μειώνονταν συνεχώς. Τη νύκτα της τελικής μάχης, αυτοανακηρύχθηκε Στρατηγός και πήρε τον απόλυτο τίτλο «Axe». Αλλά ο στρατός του είχε πλέον εκμηδενιστεί. Φυσικά πολλοί πέθαναν στη μάχη, μα επίσης αρκετοί έπεσαν από τη λεπίδα του Axe. Δεν είναι περίεργο που περισσότεροι στρατιώτες προσπαθούν να αποφύγουν να τον έχουν αρχηγό. Αλλά αυτό δεν επηρεάζει καθόλου τον Axe, που ξέρει ότι στρατός ενός ατόμου είναι κατά μακράν ο καλύτερος."

				"npc_dota_hero_phantom_lancer_bio"												"Στο απομακρυσμένο χωριό Pole δε γνώριζαν για τους πολέμους που μαίνονταν στη καρδιά του βασιλείου. Για αυτούς, το ήσυχο ψάρεμα με το δόρυ και το οικογενειακό γεύμα ήταν όλα όσα χρειάζονταν για μια ολοκληρωμένη ζωή. Κι όμως ο πόλεμος ήρθε για αυτούς. Ο νεαρός Azwraith συστρατεύτηκε μαζί με τους στρατιώτες που πέρασαν από το χωριό του, ορκισμένος να φέρει ειρήνη στο βασίλειο και κατ'επέκταση στο λαό του. Τοποθετήθηκε μαζί με τους συγχωριανούς του στην εμπροσθοφυλακή στην τελική επίθεση ενάντια στο μέγα μάγο Vorn. Οι συμπολεμιστές του κατατροπώθηκαν απόλυτα. Καθώς το στράτευμα κατευθυνόταν στο οχειρό, μόνο ο Azwraith παρέμεινε όρθιος και μόνο αυτός κατάφερε να διεισδύσει στο οχυρό.<br><br>Συγκεντρωμένος και εξοργισμένος από το χαμό των αδερφών του, ο Azwraith ξεπέρασε κάθε παγίδα του μάγου και κατέστρεψε κάθε κλητευμένο φρουρό. Σύντομα ο απλό ψαράς έφτασε στο δωμάτιο του Vorn στην κορυφή του πύργου. Οι δυο τους πάλεψαν όλη τη νύχτα, λόγχη με ραβδί, ώσπου με μια εκκωφαντική κραυγή ο Azwraith διαπέρασε τον εχθρό του. Αλλά ο μάγος δεν σκοτώθηκε απλά. εξερράγη σε αμέτρητα θραύσματα φωτός, που διαπότισαν τον φονιά του με δύναμη. Καθώς η σκόνη καταστάλαξε και ο καπνός της μάχης άρχισε να καταλαγιάζει, ο Azwraith είδε πως στεκόταν ανάμεσα σε αρκετούς της φυλής του. Ο καθένας φαινόταν να είναι ντυμένος όπως αυτός, οπλισμένος όπως αυτός και μπορούσε να αντιληφθεί κάθε σκέψη τους σα δικιά του. Αντιλαμβανόμενος ότι ο υπόλοιπος συμμαχικός στρατός ζύγωνε, θέλησε να κρύψει αυτές τις οπτασίες και η μια μετά την άλλη άρχισαν να εξαφανίζονται. Όταν οι στρατιώτες ανέβηκαν στον πύργο, βρήκαν τον πολεμιστή που είχε νικήσει το μάγο. Όταν τον πλησίασαν, αυτός εξαφανίστηκε. Ο λογχοφόρος που στεκόταν μπροστά τους, δεν ήταν παρά μια άλλη οπτασία."

				"npc_dota_hero_razor_bio"														"Ανάμεσα στις εμβληματικές δυνάμεις του Κάτω Κόσμου, ο Razor, ο υπηρέτης της αστραπής, είναι αυτός που προκαλεί το περισσότερο τρόμο. Με το μαστίγιο της αστραπής του περιτριγυρίζει το στενό λαβύρινθο, τους φθονερούς διαδρόμους του οποίου ακολουθούν οι ψυχές των νεκρών για να ταξινομηθούν ανάλογα με την έμφυτη ευφυΐα, τη δολιότητα και την επιμονή τους. Ο Razor αιωρείται πάνω από το λαβύρινθο και παρατηρεί τις σαστισμένες ψυχές από κάτω, μοιράζοντας χτυπήματα με το μαστίγιο που τιμωρούν και επιταχύνουν τις ψυχές καθώς αποφασίσουν τη μοίρα τους, που καταφεύγουν είτε σε φωτεινές εξόδους είτε σε ατελείωτους, σκοτεινούς λάκκους. Ο Razor είναι η παντοτινή ενσάρκωση της κυρίαρχης εξουσίας, εφαρμόζει τη δύναμη του αφηρημένα και συνάμα με σχεδόν χειρουργική ακρίβεια. Ωστόσο έχει μια αρχοντική αύρα που υποδεικνύει πως βρίσκει σαρδόνια ευχαρίστηση στη δουλειά του."

				"npc_dota_hero_storm_spirit_bio"												"Ο Storm Spirit είναι κυριολεκτικά μια δύναμη της φύσης, η άγρια δύναμη του ανέμου και του καιρού σε ανθρώπινη μορφή. Και είναι μια τόσο πρόσχαρη, θορυβώδης και ασυγκράτητη μορφή. Ηλεκτρίζει το πνεύμα των ανθρώπων όπου πάει και προκαλεί καλή διάθεση. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι, μιας και η δημιουργία του προέρχεται από μια τραγωδία. Πριν πολλές γενιές, οι αγαθοί κάτοικοι των κοιλάδων πέρα από τα Θρηνώδη Όρη, μαστίζονται από ξηρασία και λοιμό. Ένας απλός μάγος των στοιχειών της φύσης, με το όνομα Thunderkeg, χρησιμοποίησε ένα απαγορευμένο ξόρκι για να καλέσει το πνεύμα της καταιγίδας, ζητώντας βροχή. Οργισμένος από την αλαζονεία του θνητού που τον κάλεσε, ο φύλακας της καταιγίδας γνωστός ως Raijin άρχισε να καταστρέφει τη γη με πλημμύρες και τυφώνες. Ο Thunderkeg δεν είχε καμιά ελπίδα να αντιμετωπίσει και να νικήσει το πνεύμα, τουλάχιστον ώσπου εκτέλεσε ένα ξόρκι αυτοκτονίας που ένωσε τις μοίρες τους, παγιδεύοντας το πνεύμα στη φυλακή του κορμιού του. Παγιδευμένοι μαζί, η απεριόριστη ευδιαθεσία του Thunderkeg ενώθηκε με την τρελή ενέργεια του Raijin, δημιουργώντας τον πρόσχαρο Raijin Thunderkeg, ένα φύλακα που περπατά στη γη με ανθρώπινη μορφή. "

				"npc_dota_hero_crystal_maiden_bio"												"Γεννημένη σε ένα εύκρατο κλίμα, μεγάλωσε με τη μεγαλύτερη αδερφή της, την Lina. Ωστόσο η Rylai, ή αλλιώς και Crystal Maiden, σύντομα ανακάλυψε την έφεση που είχε σε ό,τι είχε να κάνει με τον πάγο. Πηγές και βουνίσια ποτάμια πάγωναν τη στιγμή που η Rylai σταμάταγε για να ξαποστάσει κοντά τους. Το ίδιο συνέβαινε με τις σοδιές και τους οπωρώνες που διέσχιζε. Όταν οι εξοργισμένοι γονείς των δύο παιδιών, έστειλαν την Lina στον ισημερινό, η Rylai διωχθηκε στην εξορία του βόρειου βασιλείου του Icewrack, όπου έγινε μαθήτρια του Μάγου των Πάγων, ο οποίος είχε στήσει το ερημητήριό του στην κορυφή του Γαλάζιου Παγετώνα. Έπειτα από εκτεταμένες σπουδές, ο μάγος την έκρινε έτοιμη για να προχωρήσει μόνη της πλέον και αυτός κατέβηκε στο εσωτερικό του παγετώνα για να πέσει σε χειμερία νάρκη για την επόμενη χιλιετία. Η κυριαρχία που έχει πάνω στο στοιχείο του πάγου είναι απαράμιλλη."

				"npc_dota_hero_kunkka_bio"														"Ως Ναύαρχος του Αυτοκρατορικού Ναυτικού, ο Kunkka είχε την ευθύνη να προστατέψει την πατρίδα του από τις ανηλεείς επιθέσεις των θαλάσσιων δαιμόνων. Μετά από χρόνια μικρών χτυπημάτων σε λιμάνια και εμπορικά πλοία, ο στόλος των δαιμόνων άρχισε να πληθαίνει και να συγκεντρώνεται και, με βάση την Τρομώδη Νήσο, ξεκίνησαν πιο βάναυσες και θρασείς επιθέσεις, ακόμα και σε αυτοκρατορικά πλοία. Απεγνωσμένοι, οι μάγοι ενός κοντινού νησιού αποφάσισαν να θυσιαστούν σε μια αρχαία τελετή, καλώντας με αυτό το τρόπο πνεύματα προγόνων για να βοηθήσουν το στόλο. Ενάντια στους δαίμονες όμως, μετά βίας κατάφεραν να αλλάξουν τη ροή της μάχης.<br><br>Καθώς ο Kunkka παρακολουθούσε τους δαίμονες να βυθίζουν τα πλοία του ένα ένα, έβλεπε ταυτόχρονα τα δικά τους να διαλύονται από την αρχαία μαγεία. Αλλά στο κορύφωμα της μάχης, η συγκέντρωση τόσων ανθρώπων, δαιμόνων, πνευμάτων, μαγείας και θανάτου φαίνεται πως ανατάραξε τόσο τα νερά που μια άλλη αρχαία δύναμη αφυπνίστηκε από τα βάθη. Τα κύματα υψώθηκαν θεόρατα γύρω από τα λιγοστά πλοία που είχαν απομείνει και ανάμεσα στη μανιασμένη καταιγίδα εμφανίστηκε ο Maelrawn. Τα πλοκάμια του γλίστρησαν ανάμεσα στα πλοία και σύνθλιψαν δαιμονικά και ανθρώπινα σκαριά, βάφοντας κόκκινο τον ωκεανό.<br><br>Κανείς δε ξέρει τι έγινε ακριβώς σε εκείνη τη καταιγίδα. Οι νήσοι της αυτοκρατορίας μέχρι σήμερα παραμένουν ερειπωμένοι. Ο Kunkka είναι πλέον ο Ναύαρχος ενός μόνο πλοίου, της στοιχειωμένης ναυαρχίδας του, που αδιάκοπα επαναλαμβάνει τα τελευταία δευτερόλεπτα της καταστροφής της. Δεν είναι γνωστό αν ο Kunkka πέθανε σε εκείνη τη συντριβή. Ούτε καν ο Tidehunter, που κάλεσε τον Maelrawn, γνωρίζει."

				"npc_dota_hero_warlock_bio"														"Ως πρώτος Έφορος και επικεφαλής των κτημάτων της Απόκρυφης Βιβλιοθήκης της Ακαδημίας του Ultimyr, ο Demnok Lannik ήταν ακατάπαυστος στο κυνήγι χαμένων, σπάνιων και απαγορευμένων τόμων. Κανένας καταραμένος ναός δεν ήταν τόσο φοβερός, κανένα μονοπάτι σπηλιάς τόσο δόλιο, που να τον κάνουν να αναλογιστεί τη ζωή του και να τον αποθαρρύνουν από το να συνεχίσει αν υπήρχαν φήμες ότι ένας αρχαίο κείμενο προϊστορικής μαγείας κρύβονταν στα έγκατα. Ωστόσο, συχνά οι έρευνες του προκαλούσαν την οργή των φυλάκων τους και τελικά θεώρησε απαραίτητο να εξοικειωθεί απόλυτα με τις μαγικές τέχνες. Αναλώθηκε στην εκμάθηση της μαγείας με τεράστιο ζήλο και την ίδια εμμονή που τον διακατείχε όταν έψαχνε αρχαία κειμήλια, με αποτέλεσμα να γίνει ο ισχυρότερος Warlock της ακαδημίας σε λιγότερο χρόνο από όσο παίρνει τους μαθητές να ολοκληρώσουν ένα μάθημα. Μετέπειτα, έφτιαξε ένα ραβδί και κάλεσε μέσα του ένα παγιδευμένο πνεύμα από το πυρ το εξώτερον. Αναμένοντας τη μέρα που θα συλλέξει κάθε χαμένο τόμο μαγείας, ξεκίνησε να γράφει το δικό του. Αναμφίβολα θα είναι πολύ ενδιαφέρον."

				"npc_dota_hero_zuus_bio"														"Άρχοντας του Ολύμπου, πατέρας των θεών, ο Zeus συμπεριφέρεται στους υπόλοιπους ήρωες σαν να είναι τα φασαριόζικα, επαναστατικά παιδιά του. Αφού τον έπιασε αμέτρητες φορές σε ερωτικές σχέσεις με θνητές γυναίκες, η ουράνια γυναίκα του εξέδωσε τελεσίγραφο: «Αν αγαπάς τους θνητούς τόσο πολύ, γίνε ένας από αυτούς. Αν αποδείξεις πως είσαι πιστός, επέστρεψε σε μένα ως αθάνατος άνδρας μου. Ειδάλλως, πέθανε ανάμεσα στα δημιουργήματά σου». Ο Zeus βρήκε ακαταμάχητη τη λογική (και τη μαγεία) της και συμφώνησε στο σχέδιο. Έκτοτε έχει την καλύτερη συμπεριφορά, λατρεύοντας περισσότερο την ιδέα της αθανασίας παρά τους θνητούς. Αλλά για να αποδειχτεί άξιος της αιώνιας συντρόφου του, επιζητεί το θρίαμβο στο πεδίο της μάχης."

				"npc_dota_hero_tiny_bio"														"Η προέλευση του Tiny είναι ένα μυστήριο που αναρωτιέται και ο ίδιος συνεχώς. Ένα κομμάτι βράχου που ήρθε ξαφνικά στη ζωή, μα από πού προέρχεται; Ένα τμήμα από ένα λαβωμένο θρυλικό πέτρινο γίγαντα; Ένα μαγεμένο κατασκεύασμα από τα χυτήρια και αμόνια ενός τεχνίτη; Ή μήπως ένα δημιούργημα από την καρδιά ενός ηφαιστείου; Μια βαθιά περιέργεια τον κινεί και ταξιδεύει αδιάκοπα τον κόσμο σε αναζήτηση της καταγωγής, του λαού και της κληρονομιάς του. Οι διαβρωτικές δυνάμεις που σιγά σιγά φθείρουν τις πέτρες, λειτουργούν αντίθετα στον Tiny που μεγαλώνει και μεγαλώνει συνεχώς."

				"npc_dota_hero_puck_bio"														"Ενώ το Puck με τη πρώτη ματιά φαίνεται ένας σκανδαλιάρης, παιχνιδιάρικος χαρακτήρας, αυτά τα χαρακτηριστικά κρύβουν ένα άλλο πρόσωπο. To Puck έχει τη νεανική μορφή ενός αστρικού δράκου, ενός πλάσματος που ζει για ένα φαινομενικά άπειρο χρονικό διάστημα και περνάει αμέτρητες χιλιετίες σε αυτή την παιδική μορφή. Επομένως ενώ είναι τεχνικά ορθό πως το Puck είναι απλά ένα παιδί, αυτό θα εξακολουθεί να ισχύει και όταν οι πόλεις και οι πολιτισμοί της σημερινής εποχής δεν υπάρχουν παρά ως σωροί σκόνης. Οι προθέσεις του είναι συνεπώς άγνωστες και κάτι που μπορεί να φαίνεται παιχνίδι μπορεί στην ουσία να έχει πιο σκοτεινό σκοπό. Η αδιάκοπη επιθυμία του για σκανδαλιές και ζημιές είναι ίσως η μοναδική ένδειξη για την πραγματική του φύση."

				"npc_dota_hero_dazzle_bio"														"Κάθε νεαρός μαθητής του τάγματος του Dezun πρέπει να ολοκληρώσει μια σειρά ιεροτελεστιών πριν γίνει σκοτεινός ιερέας. Η τελευταία δοκιμασία είναι η δοκιμή των σκιών, ένα στοιχειωμένο ταξίδι στις βασίλειο του Nothl, μια απρόβλεπτη περιοχή από την οποία λίγοι είναι αυτοί που επιστρέφουν. Από αυτούς που καταφέρνουν να γυρίσουν, άλλοι γυρνάνε τρελοί, άλλα με ιδιότροπες συμπεριφορές. Κανένας δεν μπορεί να γυρίσει αναλλοίωτος.<br><br>Οδηγούμενος από την ανάγκη του για διαφωτισμό, ο Dazzle ήταν ο νεότερος της φυλής του που θα έπαιρνε ποτέ μέρος σε αυτή την ιερή τελετή. Αρχικά οι γηραιοί αρνήθηκαν, με την πρόφαση πως είναι πολύ νέος. Αλλά ο Dazzle δεν εγκατέλειψε. Διαισθανόμενοι κάτι ακατάληπτο στον πεισματάρη νεαρό, οι γηραιοί τελικά υπέκυψαν. Ο Dazzle ήπιε το ιερό φίλτρο και έκατσε δίπλα στη φωτιά καθώς η υπόλοιπη φυλή του χόρευε όλο το βράδυ.<br><br>Στις αιθέριες κοιλάδες του βασιλείου του Nothl, οι ιδιότητες του φωτός και του σκότους είναι ανεστραμμένες. Το έντονο θεραπευτικό φως, εμφανίζεται ως διαβολικός οιωνός και οι πιο αποτρόπαιες πράξεις λούζουν με εκθαμβωτικό φως. Η διαίσθηση των γηραιών ήταν προφητική. Ο Dazzle επέστρεψε στο λαό του ως Shadow Priest, διαφορετικός από όλους τους άλλους. Με τη δύναμη να καταστρέφει και να θεραπεύει στα χέρια του, εξαλείφει τους εχθρούς του και προστατεύει τους φίλους του."

				"npc_dota_hero_rattletrap_bio"													"Ο Rattletrap ανήκει στην ίδια φυλή με τον Sniper και τον Tinker και, με τον ίδιο τρόπο, έχει ξεπεράσει τις αδυναμίες του μικρού του σώματος με τις συσκευές και τις εφευρέσεις του. Ο Rattletrap είναι γιος ωρολογοποιού που εξασκούταν για πολλά χρόνια σε αυτό το επάγγελμα μέχρι ο πόλεμος κύλησε από τα βουνά και εξαφάνισε από τα χωριά της κοιλάδας τέτοιες ειρηνικές δουλειές. «Η νέα σου τέχνη είναι ο πόλεμος» ήταν τα τελευταία λόγια του πατέρα του καθώς το χωριό και οι πρόγονοί του θάβονταν σε συντρίμμια και καπνό.<br><br>Ο κακός τεχνίτης κατηγορεί τα εργαλεία του και ο Rattletrap δεν έψαχνε ποτέ για δικαιολογίες. Αφού έθαψε τον πατέρα του στα ερείπια του χωριού, βάλθηκε να μεταμορφώσει τον εαυτό του στο καλύτερο εργαλείο πολέμου που είδε ποτέ ο κόσμος. Ορκίστηκε να μην πιαστεί ποτέ ξανά απροετοίμαστος και χρησιμοποίησε το ταλέντο του για να φτιάξει μια στολή που κάνει την πανοπλία ιπποτών από τα κοντινά βασίλεια να μοιάζουν με τενεκεδόκουτα. Είναι γεμάτος με εξαρτήματα, μικρός αλλά θανατηφόρος πολεμιστής, του οποίου οι ικανότητες για ενέδρα και καταστροφή έχουν φτάσει σχεδόν στα αυτοματοποιημένα επίπεδα αποδοτικότητας. Τεχνίτης θανάτου πλέον, του οποίου τα μηχανεύματα εξολοθρεύουν σύντομα τους απροετοίμαστους, φέρνοντας μια νέα εποχή στην τέχνη του πολέμου. Τι ώρα είναι; Είναι η ώρα του Clockwerk!"

				"npc_dota_hero_lich_bio"														"Εν ζωή, ο μάγος του πάγου Ethreain χρησιμοποιώντας την καταστρεπτική δύναμη των παγετώνων υπέταξε ολόκληρα βασίλεια. Οι υποτακτικοί του, με τη βοήθεια μερικών απελπισμένων μάγων, βρήκαν τελικά το κουράγιο να του στήσουν ενέδρα. Οπλισμένοι με αρκετό μαγεμένο σκοινί για να τον φυλακίσουν αιωνίως, κατάφεραν και έδεσαν τον μάγο με βάρη από αδαμάντιο και τον έριξαν σε μια λίμνη που λέγονταν πως ήταν απύθμενη. Δεν ήταν.<br><br>Έπεφτε περίπου για ένα χρόνο μέχρι να πιαστεί σε μια προεξοχή. Εκεί και παρέμεινε, νεκρός, μα άφθαρτος, μέχρι που ο σαμάνος Anhil θέλησε να επιβεβαιώσει το θρύλο της υποτιθέμενης απύθμενης Μαύρης Λίμνης. Τα μετρικά όργανα του μπλέχτηκαν με τα μαγεμένα σκοινιά ανασύροντας τον Lich και ο σαμάνος θεώρησε πως βρήκε έναν απρόσμενο θησαυρό. Με τη σκέψη ότι θα μπορούσε να τον επαναφέρει στη ζωή για να τον ρωτήσει για τις ιδιότητες της λίμνης, τον απελευθέρωσε και επιχείρησε μια τελετή αναβίωσης. Ακόμα και οι απόγονοι των εχθρών του μάγου είχαν προ πολλού ξεχαστεί από το χρόνο και επομένως κανένας δεν προειδοποίησε τον σαμάνο για την ανοησία του. Αλλά πήρε το μάθημα του σχεδόν αμέσως, καθώς ο Lich αποτίναξε τα δεσμά του και τον καταβρόχθισε."

				"npc_dota_hero_tidehunter_bio"													"Ο Tidehunter, γνωστός και με το όνομα Leviathan, ήταν κάποτε ο ισχυρότερος υπερασπιστής των Βυθισμένων νήσων. Οι προθέσεις του αποτελούν μυστήριο, όπως και ο κόσμος από όπου προέρχεται. Γνωρίζουμε καλά τη σπουδαιότητα των θαλάσσιων δρόμων, πως αυτοκρατορίες ακμάζουν ή καταστρέφονται ανάλογα με το ποιος ελέγχει τη μεταφορά των αγαθών στον ωκεανό. Αυτό που δε γνωρίζουμε είναι η σπουδαιότητα των υποθαλάσσιων αγωγών και πόσες φυλές έχουν σφαγιαστεί για τον έλεγχο τους. Από τα λίγα στοιχεία που ξεβράζουν στις ακτές, βλέπουμε μόνο ένα τμήμα των πνιγμένων αυτοκρατοριών, των εύθραυστων συνθηκών, των μαχών και της σκιερής και πολύπλοκης πολιτικής. Φαίνεται πως ο Leviathan κουράστηκε από όλα αυτά, και αποφάσισε να ζήσει μόνος του, πιστός μόνο στον θεό του, τον Maelrawn. Παραμονεύει στα ρηχά πλέον, με ένα ιδιαίτερο μίσος για τον Ναύαρχο Kunkka, για λόγους χαμένους στα πιο σκοτεινά βάθη της αβύσσου."

				"npc_dota_hero_shadow_shaman_bio"												"Γεννημένος στους Ματωμένους λόφους, ο Rhasta ήταν ένα παιδί των δρόμων που τον μάζεψε ένας απατεώνας. Για δυο χάλκινα νομίσματα, ο γερο-απατεώνας σου έλεγε το μέλλον σου. Για τρία, ευνούχιζε το γουρούνι σου, για πέντε, έκανε περιτομές στους γιους σου. Για ένα καλό γεύμα, άνοιγε το μαγικό σάκο του, διάβαζε τα αρχαία βιβλία του και έριχνε κατάρες στους εχθρούς σου. Ο παράξενος νεαρός του, μισός τελώνιο μισός... κάτι άλλο, βοηθούσε το γέρο και έδινε έναν εξωτικό αέρα στις απατεωνιές του.<br><br>Πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τους εξαπατημένους πελάτες τους, μια πόλη πιο μπροστά από τους διώκτες τους, οι δυο τους ταξίδευαν στις κατεστραμμένες περιοχές, ώσπου μια μέρα ο γέρος κατάλαβε ότι ο μικρός του βοηθός μπορούσε πράγματι να εκτελέσει ό,τι τόσο καιρό προσποιούνταν. Ο μικρός είχε ένα χάρισμα που οι πελάτες θα το εκτιμούσαν. Και έτσι ο γέρος έβαλε τον Rhasta μπροστά στο κοινό και σύντομα έγινε γνωστός ως Shadow Shaman. Οι δυο τους συνέχισαν να ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη, κάνοντας μαγικά για χρήματα καθώς η φήμη του Shadow Shaman μεγάλωνε. Ωστόσο, το εγκληματικό παρελθόν τους δεν τους είχε αφήσει και η φήμη του έφτασε στα αυτιά των εξαπατημένων διωκτών τους. Τους έστησαν ενέδρα και ο γέρος σκοτώθηκε. Ο Rhasta, εξοργισμένος, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τις δυνάμεις του για κακό, κατασφάζοντας τους δολοφόνους. Έθαψε τον πολυαγαπημένο αφέντη του και πλέον χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του για να καταστρέψει όποιον τον αναζητεί για να του προξενήσει κακό."

				"npc_dota_hero_riki_bio"														"Ο Riki είναι το μεσαίο παιδί της τελευταίου αυτοκράτορα της μεγάλης δυναστείας του Tahlin. Ο μεγαλύτερος του αδερφός προοριζόμενος για το θρόνο, ο άλλος, όντας μικρότερος, καλομαθημένος από συνεχή φροντίδα, άφησε τον Riki, το μικροκαμωμένο μεσαίο γιο, παραμελημένο. Σχεδόν σαν να γεννήθηκε αόρατος. Ανέπτυξε την ικανότητα να περνάει απαρατήρητος και τελικά του έσωσε τη ζωή το βράδυ που ο λαός του προδόθηκε και όλη η οικογένειά του δολοφονήθηκε. Από όλο το αυτοκρατορικό γενεαλογικό δέντρο, μόνος αυτός επέζησε, όντας μικρός και ταχύς, αθόρυβος και χρησιμοποιώντας καπνό για κάλυψη. Με το στοιχείο του αιφνιδιασμού, διέσχισε την αυτοκρατορική αυλή, κόβοντας σιωπηλά ένα ένα τους λαιμούς των εχθρών. Τώρα ελεύθερος από βασιλικές υποχρεώσεις, ο Riki χρησιμοποιεί τα ταλέντα του σε νέα τέχνη, αυτή του αόρατου δολοφόνου. Προκαλεί σιγή στους αντιπάλους του, ακονίζει τις ικανότητες του, ελπίζοντας μια μέρα να εκδικηθεί αυτούς που σκότωσαν την οικογένεια του και του στέρησαν την αυτοκρατορική ζωή."

				"npc_dota_hero_enigma_bio"														"Τίποτα δεν είναι γνωστό για το παρελθόν του Enigma. Υπάρχουν μόνο ιστορίες και μύθοι, περισσότεροι από τους οποίους είναι απόκρυφοι, που τον ακολουθούν ανά τους αιώνες. Ειλικρινά, για τον Enigma το μόνο ορθό μέρος της βιογραφίας του είναι η περιγραφή του: είναι μια απανταχού δύναμη, ένας καταστροφέας κόσμων. Αποτελεί οντότητα του κενού, κάποιες φορές απτή, άλλες φορές αιθέρια. Ένα θηρίο ανάμεσα στις διαστάσεις.<br><br>Υπάρχουν ιστορίες που λένε ότι παλιά ήταν ένας σπουδαίος αλχημιστής που θέλησε να ξεκλειδώσει τα μυστήρια του σύμπαντος και τιμωρήθηκε για την αλαζονεία του. Άλλες λένε ότι είναι ένα αρχαίο ον μιας παράξενης βαρύτητας, η προσωποποίηση της αβύσσου, μια διεστραμμένη φωνή από το αρχικό σκότος, πριν εμφανιστεί το πρώτο φως στο σύμπαν. Υπάρχουν ακόμα και αρχαίοι θρύλοι που λένε ότι είναι το πρώτο αστέρι που κατέρρευσε, μια μαύρη τρύπα που απέκτησε συνείδηση. Τα κίνητρά του άγνωστα, η δύναμή του αστείρευτη, μια δύναμη καταστροφής ενάντια στην ίδια την ύπαρξη."

				"npc_dota_hero_tinker_bio"														"Ο Boush, γνωστός και ως Tinker, ανήκει σε μια φυλή μικρών πλασμάτων που είναι γνωστά για την ευφυΐα τους, την πονηριά τους και την αντιπάθειά τους προς τη μαγεία. Για λόγους περηφάνιας, βασίζονται μόνο στην εξυπνάδα τους και ξεκλειδώνουν τις δυνάμεις της φύσης μόνο μέσω εκλογικευμένων μεθόδων. Κάποτε ένας ερευνητής της φυσικού νόμου, ο Boush, ανακάλυψε ένα υπόγειο εργαστήριο στην τοποθεσία του Ιώδους Οροπεδίου. Όταν ο Tinker και οι συνεργάτες του άνοιξαν την πόρτα βρέθηκαν σε μια διάσταση περά από κάθε αντίληψη. Μια μαύρη ομίχλη πύκνωσε από το εσωτερικού του υπόγειου σπηλαίου και άρχισε να κατατρώει τους πάντες. Μόνο ο Boush δραπέτευσε από εκεί έχοντας σώας τας φρένας, αλλά δυστυχώς για αυτόν, έχασε τις περισσότερες συσκευές του."

				"npc_dota_hero_sniper_bio"														"O Kardel Sharpeye γεννήθηκε βαθιά στα οροπέδια του Knollen όπου, από καιρούς αμνημόνευτους, οι κάτοικοι επιζούσαν από το κυνήγι των περίεργων, αναρριχητικών τεράτων που ζούσαν πάνω από το χωριό τους. Τα σκότωναν από μακρινή απόσταση και μάζευαν τα κουφάρια τους όπου έπεφταν. Ο Sharpeye ήταν από τους καλύτερους στο κυνήγι και τα όπλα με τα βλήματα του έγιναν δεύτερη φύση.<br><br>Την ημέρα της ενηλικίωσής του, που θα έπαιρνε πλήρη δικαιώματα στο χωριό, ο Sharpeye υποβλήθηκε στην αρχαία δοκιμασία: με μια μόνο βολή από το οροπέδιο να ρίξει ένα τέρας από τους γκρεμούς. Η αστοχία ήταν μεγάλη ντροπή. Όλο το χωριό παρακολουθούσε καθώς ο Sharpeye πυροβόλησε. Ένα τέρας έπεσε και το πλήθος τον επευφήμησε. Όταν όμως μάζεψαν το κουφάρι του τέρατος, το χωριό σώπασε, γιατί οι γηραιοί είδαν πως η σφαίρα διαπέρασε το κεντρικό μάτι και έπειτα έμεινε στη κάτω γνάθο του. Αυτό το σημάδι αποτελούσε οιωνό σκοτεινής προφητείας, που ανάφερε μεγαλείο και εξορία για όποιον κατάφερνε μια τέτοια βολή. Ο Sharpeye ο Sniper καταδικάστηκε από την ίδια του την ικανότητα να αποχωριστεί τους συμπολίτες του και να παραμείνει μακριά τους μέχρι να φέρει εις πέρας το υπόλοιπο της προφητείας, να επιτύχει μια θρυλική νίκη σε κάποιο πεδίο της μάχης."

				"npc_dota_hero_necrolyte_bio"													"Σε μια περίοδο μεγάλης επιδημίας, ένας αφανής μοναχός με σκοτεινές κλήσεις, ο Rotund'jere, βρέθηκε στη θέση του Καρδινάλιου μετά το γρήγορο θάνατο όλων των ηγούμενων του. Ενώ τα μέλη του τάγματος απομακρύνονταν για να απομονώσουν την ασθένεια και να αναρρώσουν, ο νέος Καρδινάλιος απομονώθηκε μέσα στον καθεδρικό ναό, μηχανορραφώντας τρόπους να ιδιοποιηθεί την περιουσία άρρωστων ευγενών τάζοντας τους πνευματική γαλήνη μετά θάνατον αν του παρέδιδαν τα υλικά τους αγαθά. Καθώς o λοιμός έφτανε σε πιο δύσπιστες και κλειστές τσέπες, η συμπεριφορά του έγινε αντιληπτή από το τάγμα, που τον βρήκε αιρετικό και τον καταδίκασε να υπηρετήσει στην πτέρυγα της πανούκλας, μαγεμένο με ξόρκια που θα επισφάλιζαν ένα αργό και βασανιστικό τέλος. Αλλά δεν είχαν υπολογίσει τη φυσική του ανοσία. Ο Rotund'jere μολύνθηκε από την ασθένεια, αλλά, αντί να υποκύψει, άρχισε να τρέφεται και να ενδυναμώνεται. Αυτοανακηρύχθηκε Necrophos και πλέον ταξιδεύει στον κόσμο, μεταδίδοντας την τρομερή επιδημία όπου σταθεί, αυξάνοντας τις δυνάμεις του με κάθε χωριό που εξαλείφεται από την πανούκλα."

				"npc_dota_hero_slardar_bio"														"Ο Slardar είναι ένας Slithereen, ένας κάτοικος του βυθού, φύλακας του τεράστιου δικτύου βυθισμένων πόλεων και των αρχαίων θησαυρών εντός. Στα πιο μεγάλα βάθη της αβύσσου, εκεί που δεν μπορεί να φτάσει το φως του ήλιου, ο Slardar περιπολεί στα μυστικά θησαυροφυλάκια, αγρυπνώντας για υποθαλάσσιους κλέφτες, σταλμένους από άπληστους στεριανούς μάγους. Είναι απόλυτα πιστός στο σκοπό του και κάτω από το σκληρό του κέλυφος κρύβει γνώσεις ακόμα και για το πιο απόκρυφα μέρη του ωκεανού. Αναδύεται στα ρηχά, παρά τον πόνο που του προκαλεί η φωτεινότητα, για να ανιχνεύσει και να σιγουρευτεί πως κανείς δε συνωμοτεί σχέδια εναντίον του βυθού και, σπανιότερα, για να κυνηγήσει αδυσώπητα τους λίγους που καταφέρνουν να αποδράσουν με κάποιο αντικείμενο από τους βυθισμένους θησαυρούς. Επειδή πέρασε όλη του τη ζωή υπό τρομερή πίεση από τη κολοσσιαία μάζα της θάλασσας, ο Slardar, ο φρουρός των Slithereen, είναι ένα πλάσμα με τεράστια δύναμη."

				"npc_dota_hero_beastmaster_bio"													"Ο Karroch γεννήθηκε και μεγάλωσε στους δρόμους. Η μητέρα του πέθανε στη γέννα, ο πατέρας του, θηριοδαμαστής για τον τρελό βασιλιά του Slom, ποδοπατήθηκε μέχρι θανάτου όταν ήταν πέντε χρονών. Τότε ο Karroch ανέλαβε τη θέση του πατέρα του στο θηριοτροφείο του βασιλιά, όπου μεγάλωσε ανάμεσα στα βασιλικά θηρία: λιοντάρια, πίθηκοι, πάνθηρες και πλάσματα λιγότερο γνωστά, πλάσματα που λίγοι πιστεύουν ότι υπάρχουν. Όταν ο μικρός ήταν επτά χρονών, ένας εξερευνητής έφερε ένα πρωτοφανές πλάσμα. Το έσυραν μπροστά στο βασιλιά με αλυσίδες και το θηρίο μίλησε, χωρίς όμως το στόμα του να κουνηθεί. Τα λόγια του, μια παράκληση για ελευθερία. Ο βασιλιάς γέλασε και διάταξε το πλάσμα να τραγουδήσει για τη διασκέδασή του. Το θηρίο αρνήθηκε και ο βασιλιάς το χτύπησε με το σκήπτρο του και διέταξε να το δέσουν με αλυσίδες σε άλογα και να παρασύρουν μέσα στις αγορές.<br><br>Τους μήνες που ακολούθησαν, ο μικρός Karroch πήγαινε κρυφά φαγητό και θεραπευτικά βότανα στο τραυματισμένο ζωντανό, αλλά μόλις και με τα βίας κατάφερε να σταματήσει την επιδείνωση των συμπτωμάτων του. Δίχως λόγια, το θηρίο μιλούσε στο αγόρι και ο δεσμός του δυνάμωνε ώσπου το αγόρι ανακάλυψε πως μπορούσε πλέον να μιλήσει σε όλα τα ζώα του θηριοτροφείου, όχι μόνο στο θηρίο αυτό. Τη νύχτα που το θηρίο πέθανε, μια αχαλίνωτη οργή κυρίευσε το αγόρι. Έπεισε τα ζώα του θηριοτροφείου να επαναστατήσουν και άνοιξε όλα τα κελιά τους για να προξενήσουν χαμό στο παλάτι. Ο τρελός βασιλιάς σκοτώθηκε βίαια από τα οργισμένα θηρία. Μέσα στην αναστάτωση, ένα κριάρι υποκλίθηκε στο αγόρι που το ελευθέρωσε και προσφέρθηκε να τον βοηθήσει. Ο Beastmaster τον καβάλησε και αυτό πήδηξε τα ψηλά τείχη του παλατιού και δραπέτευσαν. Άντρας πλέον, ο Karroch δεν έχασε την ικανότητα του να μιλάει με τα ζώα. Έγινε ένας πολεμιστής που επιτίθεται με τη βιαιότητα της φύσης."

				"npc_dota_hero_venomancer_bio"													"Στις όξινες ζούγκλες της Νήσου Jidi, το δηλητήριο κυλά στις φλέβες και κοχλάζει στα εντόσθια κάθε πλάσματος που σέρνεται, σκαρφαλώνει ή μπουσουλά ανάμεσα στις καυστικές κληματαριές. Ωστόσο σε αυτό το τοξικό θηριοτροφείο, ο Venomancer θεωρείται ο πιο φαρμακερός. Πριν αιώνες, ένας βοτανολόγος με το όνομα Lesale έφτασε στη νήσο, αναζητώντας φυσικές ουσίες που θα μπορούσε να εκχυλίσει από ρίζες και ανθούς, αλλά αντ' αυτού βρήκε μια τρομερή μεταμόρφωση. Δυο χιλιόμετρα μέσα στην πυκνή ζούγκλα, ο Lesale συνάντησε ένα ερπετό μεταμφιεσμένο ως ένα παρασιτικό φυτό στο κορμό δένδρου, το οποίο τον τσίμπησε όταν έκανε το λάθος να το πλησιάσει για να το δει καλύτερα. Απεγνωσμένος, με ημιτελή γνώση για τις ιδιότητες του δηλητηρίου και των βοτάνων της ζούγκλας, ανακάτεψε λίγο από το φαρμάκι του ερπετού, που το έλιωσε με το ραβδί του, με το νέκταρ από μια ερυθρή ορχιδέα που είχε μόλις περιμαζέψει, για να φτιάξει ένα αντίδοτο. Λίγες στιγμές πριν τον κατακυριεύσει η μαύρη παράλυση, περιέλουσε το αγκάθι της ορχιδέας με το μείγμα και το κάρφωσε στη φλέβα του, με αποτέλεσμα να πέσει αμέσως σε κόμμα.<br><br>Δεκαεφτά χρόνια αργότερα, κάτι κουνήθηκε ξανά στο σημείο που είχε πέσει, σταματώντας τη διαχρονικό ανακάτεμα και συγκέντρωση των ουσιών: ο Venomancer. Όχι πια Lesale ο βοτανολόγος, αλλά Lesale ο θανατηφόρος. Το μυαλό του παρέμεινε ανέπαφο, αλλά το δέρμα του αντικαταστήθηκε από μια νέα ουσία, μία που ένωνε το δηλητήριο του ερπετού με το τοξικό περίβλημα της ορχιδέας. Οι ζούγκλες της Νήσου Jidi είχαν πλέον νέο άρχοντα, που μπροστά του ακόμα και τα πιο άγρια αρπακτικά σύντομα έμαθαν να υποκλίνονται ή να κρύβονται μέσα στο χώμα για να γλυτώσουν. Η φαρμακωμένη νήσος αποδείχτηκε πολύ μικρή και μια ανθρώπινη ορμή βαθιά στη καρδιά του Venomancer ώθησε τον Lesale σε αναζήτηση νέων δηλητηρίων, και νέων τρόπων να σπείρει το θάνατο."

				"npc_dota_hero_faceless_void_bio"												"Ο Darkterror είναι ένας επισκέπτης από το Claszureme, ένα βασίλειο εκτός χρόνου. Παραμένει μυστήριο γιατί αυτό το ων από άλλη διάσταση πιστεύει ότι η διαμάχη είναι τόσο σημαντική για να έρθει στη φυσική ύπαρξη, αλλά προφανώς προκάλεσε μια αναστάτωση της δύναμης σε αυτό το κόσμο που θα έχει επιπτώσεις και σε παρακείμενες διαστάσεις. Ο χρόνος δε σημαίνει τίποτα για τον Darkterror, εκτός από έναν τρόπο να πλήξει εχθρούς και να βοηθήσει τους συμμάχους του. Έχει μια απομακρυσμένη άποψη για τον κόσμο, και φαίνεται αποκομμένος και απαθής, αλλά κάθε μάχη έχει προσωπική σημασία για τον ίδιο."

				"npc_dota_hero_death_prophet_bio"												"Η Krobelus ήταν μια προφήτης θανάτου, που είναι ένας κομψός τρόπος να πει κανείς πως έλεγε τη μοίρα υπαμοιβής για τους πλούσιους που επιθυμούσαν να δουν πέρα από το πέπλο. Μετά από χρόνια που αναζητούσε τη μοίρα των άλλων, αποφάσισε να βρει τη δικιά της. Ο Θάνατος όμως δεν της αποκάλυπτε πιο είναι το μέλλον της, Αποφάσισε τελικά να πληρώσει τον Θάνατο με τη ίδιας της τη ζωή. Το τελικό τίμημα, όμως, ήταν ανεπαρκές.<br><br>Ο Θάνατος της απέτρεπε κάθε φορά από το να γνωρίσει τα βαθύτερα μυστικά του και άρχισε να ζηλεύει τους θνητούς. Όλοι οι άλλοι μπορούσαν να πεθάνουν και να γνωρίζουν την αιωνιότητα, αλλά όχι αυτή. Αναρωτιόταν γιατί έπρεπε να παραμείνει στη ανιαρή, επαναλαμβανόμενη και κουραστική ζωή, τι μπορούσε να κρύβεται κάτω από το πέπλο του θανάτου που δεν ήταν η ίδια άξια να μάθει, ενώ όλα τα άλλα πλάσματα το είχαν δεδομένο. Φαντάσματα της κομματιασμένης ψυχής της άρχισαν να την ακολουθούν, το αίμα της έγινε λιτό και εκτοπλασματικό και τα τρομερά πλάσματα του λυκόφωτος άρχισαν να την περνούν για δικιά τους.<br><br>Κάθε φορά που πέθαινε, έχανε ένα μικροσκοπικό κομμάτι της ζωής της. Με την πίστη της στο θάνατο αναζωπυρωμένη και με μόνο πελάτη πλέον τον εαυτό της, άρχισε να πέφτει στην άβυσσο ακόμα πιο συχνά, με μόνο σκοπό να εκπληρώσει τη μια προφητεία που της διέφευγε: πως μια μέρα η προφήτης του θανάτου δε θα γυρίσει από το θάνατο."

				"npc_dota_hero_pugna_bio"														"Στο βασίλειο που γεννήθηκε ο Pugna, κοντά στις Χθόνιες Εκτάσεις, υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στις τέχνες της λήθης. Ο άρχοντας του ναού είχε πεθάνει πριν κάποια χρόνια, αφήνοντας την ακαδημία του δίχως αρχηγό. Από τη στιγμή του θανάτου του, οι ιερείς του ναού ξεκίνησαν ιεροτελεστίες για να βρουν τη νέα μετενσάρκωση του αφέντη τους, και τελικά όλοι οι οιωνοί έδειχναν στη διπλανή γειτονιά. Πολλά χωριά έφεραν τα παιδιά τους στις πύλες του ναού, που γέμισε με γέλια νεογνών.<br><br>Ο Pugna ήταν μόλις δεκατριών μηνών, άλλα ήταν ένας υποψήφιος ανάμεσα στα μικρά και παρουσιάστηκε μπροστά στους ιερείς μαζί με άλλα δύο υποσχόμενα παιδιά. Οι ιερείς έδωσαν σε κάθε παιδί ένα παλιό κειμήλιο του αφέντη τους. Το πρώτο αγόρι πήρε ένα πορφυρό ραβδί που άνηκε στον άρχοντα και το έβαλε στο ρουθούνι του. Το μικρό κορίτσι πήρε ένα μενταγιόν που άνηκε επίσης στον άρχοντα και το κατάπιε αμέσως. Ο Pugna κοίταξε με περιφρόνηση τα άλλα δύο παιδιά, γέλασε και με σμαραγδένια φλόγα τους έκανε σκόνη σε μια στιγμή. Έπειτα πήρε το ραβδί και το μενταγιόν και είπε «Δικά μου!». Οι ιερείς πήραν τον μικρό Pugna στους όμως τους και τον τύλιξαν με τον μανδύα του αφέντη του και τον πήγαν στον θρόνο. Μέσα σε πέντε χρόνια, ο ναός δεν ήταν παρά ένας σωρός σκόνης, το θέαμα του οποίου ευχαριστούσε αφάνταστα τον Pugna."

				"npc_dota_hero_templar_assassin_bio"											"Η Lanaya, η Templar Assassin, ξεκίνησε την πορεία από τη φιλομαθή και ανήσυχη φύση της. Κατεχόμενη από μια επιστημονική κλίση, ξόδεψε τα πρώτα χρόνια της στη σχολαστική μελέτη των νόμων της φύσης· είτε ψαχουλεύοντας τεφτέρια μαγείας και αλχημείας, είτε αναδημιουργώντας πειράματα από τα απανθρακωμένα κομμάτια του Ιώδους Αρχείου, είτε απομνημονεύοντας τις παρατηρήσεις των ειδημόνων βιβλιοθηκονόμων. Ήταν ήσυχη και μυστικοπαθής ως χαρακτήρας και η δυσκολία απόκτησης αυτών των αντικειμένων, ακόνισε επιπλέον αυτές τις δεξιότητες της. Αν δεν ήταν τόσο επιφυλακτική και σεμνή, θα γινόταν μία περιβόητη καταζητούμενη κλέφτρα. Ωστόσο οι έρευνές της την οδήγησαν σε πολύ σκοτεινότερα σημεία.<br><br>Αφού αφοσίωσε το πολυμήχανο ταλέντο της στο ξεκλείδωμα των μυστικών του σύμπαντος, έφτασε στο σημείο να ξεκλειδώσει τη μυστική πόρτα της ίδιας της φύσης: μια είσοδο για τον πιο Κρυμμένο Ναό. Οι διάνοιες που την περίμεναν πέρα από εκείνη την πύλη, φαινόταν ότι ανέμεναν την παρουσία της και της αποκάλυψαν όλα τα μυστήρια με την προϋπόθεση ότι θα δούλευε για αυτές. Ορκίστηκε να προστατεύσει τα μυστήρια, αλλά το κυριότερο, όντας στην υπηρεσία του Κρυμμένου Ναού, τώρα ικανοποιεί την ακατάσχετη επιθυμίας της σχετικά με την κατανόηση του σύμπαντος. Κάθε φορά που εξαλείφει έναν εχθρό, ένα μέρος του μυστηρίου αποκαλύπτεται."

				"npc_dota_hero_viper_bio"														"Το χαιρέκακο πλάσμα ενός σαδιστικού μάγου που το έπιασε και ήλπιζε να το τιθασεύσει, ο Viper ήταν χαρούμενος που ο μάγος τον βρήκε στις σφραγισμένες και απαράλλακτες Χθόνιες Εκτάσεις που ζούσε με τη φυλή του, που πριν εκατομμύρια χρόνια σφραγίστηκε από ένα μεγάλο σεισμό. Ο Viper για λίγο καιρό φάνηκε να υπακούει τις εντολές του μάγου, ελπίζοντας να μάθει τις σκοτεινές τέχνες που εξασκούσε. Σύντομα όμως ότι λίγα ξόρκια ήταν τόσο φονικά όσο οι έμφυτες τοξίνες του. Έκρινε ένα οξύ που έλιωσε εύκολα τα κάγκελα του κλουβιού του, ξεγλίστρησε και έφτυσε δηλητήριο στα μάτια του γέρου μάγου, άνοιξε τα φτερά του και πέταξε στον κόσμο. Ένας από τους φοβερούς Netherdrake επέστρεψε να σπείρει τρόμο στον κόσμο."

				"npc_dota_hero_luna_bio"														"Πώς κατάντησε έτσι; Κάποτε αποκαλούταν μάστιγα των πεδιάδων και ήταν ανελέητος αρχηγός ανδρών και θηρίων, ικανή να σπείρει τρόμο όπου αγνάντευε. Τώρα είναι μακριά από την πατρίδα της, σχεδόν αποτρελαμένη από την πείνα και μήνες περιπλάνησης, με το στρατό της νεκρό ή μεταμορφωμένο σε κάτι χειρότερο. Καθώς στεκόταν στην άκρη ενός αρχαίου δάσους, ένα ζευγάρι λαμπερών ματιών την παρακολουθούσαν πίσω από ένα γέρικο κλαδί. Κάτι όμορφο και συνάμα θανάσιμο αναζητούσε γεύμα εκείνο το δειλινό. Δίχως ήχο, γύρισε και έφυγε. Η οργή την κατέλαβε. Τράβηξε ένα σκουριασμένο στιλέτο και έτρεξε προς το θηρίο, αποφασισμένη να ανακτήσει έστω και μια ρανίδα της παλιάς της δόξας, αλλά δεν μπορούσε να προφτάσει το θήραμά της. Τρεις φορές παγίδευσε το θηρίο ανάμεσα σε πέτρες και δέντρα και τρεις φορές εφορμώντας για το χτύπημα κατάφερνε μόνο να βλέπει τη σκιά του να ξεγλιστρά βαθύτερα στο δάσος. Ωστόσο η πανσέληνος έλαμπε αρκετά και ήταν εύκολο να ακολουθήσει τα χνάρια του πλάσματος.<br><br>Φτάνοντας στην κορυφή ενός λόφου, είδε το αιλουροειδές πλάσμα να κάθεται στα ανοικτά να την περιμένει. Όταν έστραψε το στιλέτο της, το θηρίο έκανε ένα βήμα πίσω, βρυχήθηκε και εφόρμησε. Ο θάνατος, όπως φαινόταν, ήρθε επιτέλους για αυτήν σε αυτό το περίεργο μέρος. Παρέμεινε όρθια, ήρεμη και έτοιμη. Μια μια αστραπιαία κίνηση, το θηρίο άρπαξε το στιλέτο από το χέρι της πριν εξαφανιστεί στο δάσος. Ηρεμία. Την προσέγγισαν κουκουλωμένες μορφές. Της ανήγγειλαν πως η Selemene, η Θεά του Φεγγαριού, την επέλεξε, την οδήγησε και τη δοκίμασε. Χωρίς να το θέλει υπέφερε την ιερή τελετή των Dark Moon, των πολεμιστών του δάσους Nightsilver.<br><br>Της δόθηκε μια επιλογή: να γίνει μέλος των πολεμιστών και να υπηρετήσει τη Selemene ή να αποχωρήσει και να μη γυρίσει ποτέ ξανά. Δε δίστασε. Αποδέχτηκε τη λύτρωσή της, αποκήρυξε το αιματηρό παρελθόν της και φόρεσε ένα νέο μανδύα ως Luna των Dark Moon, αδίστακτη και πάντα πιστή φύλακας του Νυχτάργυρου δάσους."

				"npc_dota_hero_dragon_knight_bio"												"Μετά από χρόνια στο κυνήγι του θρυλικού γηραιού δράκου, ο ιππότης Davion συνάντησε τελικά ένα απογοητευτικό εχθρό. Ο κάποτε πανίσχυρος Slyrak είχε γίνει γέρος και αδύναμος, τα φτερά του λειψά, το σκληρό δέρμα του είχε ξεφτίσει, τα δόντια του σπασμένα και τα καυτερά πνευμόνια του λιγότερο απειλητικά από ένα ζευγάρι υγρά σπίρτα.<br><br>Ο Davion είδε πως δεν υπάρχει τιμή στο να σκοτώσει αυτό το δράκο και ετοιμάστηκε να γυρίσει από την άλλη και να τον αφήσει να πεθάνει ήσυχος. Αλλά μια φωνή ακούστηκε στο μυαλό του. Ο Slyrak παρακάλεσε ψιθυριστά τον Davion να τον τιμήσει με θάνατο σε μάχη. Ο Davion συμφώνησε και επιβραβεύτηκε πέρα από κάθε φαντασία του για αυτή του την πράξη ελέους. Καθώς βύθιζε τη λεπίδα του στο στήθος του Slyrak, ο δράκος τρύπησε με ένα νύχι του το λαιμό του Davion. Καθώς το αίμα τους ενώθηκε, ο Slyrak έστειλε τη δύναμη του και την μακραίωνη σοφία του μέσω του αίματος στον ιππότη. Ο θάνατος του δράκου σφράγισε το δεσμό τους και ο ιππότης αναγεννήθηκε. Η αρχαία δύναμη του δράκου παραμένει μέσα στον Davion και ξυπνά όταν την καλεί. Ή ίσως είναι ο δράκος αυτός που καλεί τον ιππότη..."

				"npc_dota_hero_dark_seer_bio"													"Ταχύς όταν χρειάζεται, με κοφτερό στρατηγικό μυαλό, ο Ish'Kafel δε χρειάζεται κοφτερά όπλα για να καταστρέψει τους εχθρούς του, καθώς βασίζεται μόνο στη δύναμη του ισχυρού μυαλού του. Το ταλέντο του έγκειται στην ικανότητα του να στρέφει τη μάχη στο συμφέρον του. Προέρχεται από ένα μέρος που αποκαλεί «Χώρα πίσω από το τοίχος» και αποτελεί έναν επισκέπτη πολεμιστή από μια διάσταση πέρα από το πέπλο της πραγματικότητας.<br><br>Κάποτε υπήρξε σπουδαίος στρατηγός του λαού του και ανυπέρβλητος υπερασπιστής του βασιλιά και θεού Damathryx, αλλά ο στρατός του Dark Seer εξολοθρεύτηκε από μια πολύ ισχυρότερη και υπεράριθμη δύναμη στις τελευταίες ημέρες του πολέμου των ορίων. Αντιμέτωπος με επικείμενη ήττα, προέβηκε σε μια κίνηση απελπισίας: οδήγησε τον εχθρικό στρατό στο λαβύρινθο ανάμεσα στα τείχη των διαστάσεων. Την τελευταία στιγμή, λίγο πριν τον πιάσουν, πέρασε από την άλλη μεριά και σφράγισε τους τοίχους αιώνια με σκοτεινή ενέργεια. Όταν κατακάθισε η σκόνη είδε ότι έσωσε το λαό του, αλλά βρέθηκε υπό τον ήλιο ενός διαφορετικού κόσμου, δίχως τρόπο επιστροφής. Τώρα αποφάσισε να αποδείξει την αξία του ως στρατιωτική μεγαλοφυΐα και ορκίζεται να γίνει ο μεγαλύτερος στρατηγός που είδε ποτέ αυτός ο παράξενος νέος κόσμος."

				"npc_dota_hero_clinkz_bio"														"Στη βάση των Ματωμένων λόφων, απλώνεται το Hoven, ένα δάσος που εκτείνεται έως και χίλιες λεύγες, όπου σταλάζει το αίμα από τους λόφους σε μαύρες λίμνες και ο μάγος βασιλείας Sutherex κυριαρχεί. Ο Clinkz ήταν κάποτε προστάτης αυτής της γης, φημισμένος για τις ικανότητές του με το τόξο. Στο τριακοστό έτος της βασιλείας του Sutherex, ο δαίμονας Maraxiform αναδύθηκε από τον έκτο κύκλο της κολάσεως για να καταστρέψει το δάσος. Ο μάγος ανήγγειλε πως όποιος από τους υπηκόους του σκοτώσει το δαίμονα θα ανταμειφτεί με ζωή δίχως τέλος.<br><br>Ο Clinkz άρχισε να πολεμάει για να προστατεύσει τη γη του, χωρίς να γνωρίζει για το ξόρκι που ξεστόμισε ο βασιλιάς. Ο Clinkz κατάφερε να υπερνικήσει τις δυνάμεις του δαίμονα στη γη και τον κυνήγησε μέχρι τις πύλες του έκτου κύκλου της κολάσεως, όπου για να δώσουν την τελική μάχη, κυκλωμένοι από αβυσσαλέες φλόγες. Λαβωμένος θανάσιμα, ο δαίμονας απελευθέρωσε την κύκνεια πυρακτωμένη σφαίρα φωτιάς του, καθώς ο Clinkz εκτόξευε το τελευταίο του βέλος. Το βέλος αποτελείωσε τον δαίμονα, καθώς οι φλόγες τύλιγαν τον Clinkz. Εκείνη τη στιγμή της ανάφλεξης, επέδρασε το ξόρκι του βασιλιά, διατηρώντας τον Clinkz σε αυτή την ανίερη κατάσταση, κόκαλα και οργή, παγιδευμένο στη στιγμή του θανάτου του, με τη φωτιά της κόλασης να τον ακολουθά αιωνίως."

				"npc_dota_hero_enchantress_bio"													"Η Aiushtha φαίνεται να είναι ένα αθώο, ξέγνοιαστο πλάσμα των δασών και, ενώ αυτό είναι σίγουρα σωστό, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση το σύνολο της ιστορίας της. Ταξίδεψε μακριά, μακριά μέσα σε δάση φωτεινά και θλιβερά, σε κάθε κλίμα και σε κάθε εποχή, κάνοντας φίλους, μοιράζοντας νέα και φέρνοντας χαμόγελο και θεραπεία όπου πάει. Γιατί σε κόσμους ρημαγμένους από πόλεμο, τα δάση αποψιλώνονται για να φτιαχτούν καράβια και πολιορκητικές μηχανές και ακόμα σε καιρούς ειρήνης τα δέντρα κόβονται για χτίσιμο σπιτιών και ως καύσιμο αμέτρητων τζακιών.<br><br>Η Aiushtha ακούει τις κραυγές αγωνίες των μικρών πλασμάτων, που χρειάζονται τη σκιά των φύλων και τις κουφάλες των δέντρων για να ζήσουν. Ακούει με προσοχή αυτούς που οι άλλοι παραμελούν. Μεταφέρει τις ιστορίες του από τα δάση στον κόσμο, πιστεύοντας πως έτσι θα κατορθώσει ένα κατάφυτο, πράσινο μέλλον."

				"npc_dota_hero_omniknight_bio"													"Ο Εξαγνιστής Thunderwrath ήταν ένας σκληρός, βαθύτατα αφοσιωμένος ιππότης, ορκισμένος στο τάγμα που τον ανέθρεψε και τον μεγάλωσε σαν ακόλουθο γηραιότερων ιπποτών με μεγάλη φήμη. Πέρασε όλη τη ζωή του στην υπηρεσία της Παντογνωσίας, και του Πανόπτη. Ο αγώνας της Παντογνωσίας είναι ιερός και τόσο ήταν τόσο πιστός στο καθήκον του που ποτέ δεν τον αμφισβήτησε, όσο είχε τη νεανική δύναμη και παρορμητικότητα. Αλλά κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης σταυροφορίας, καθώς οι γηραιότεροι χάνονται και θάβονταν σε ταπεινούς τάφους δίπλα από λασπωμένους δρόμους, καθώς οι σύντροφοί του σκοτώνονταν στη μάχη από τέρατα που δεν προσηλυτίζονταν στην Παντογνωσία και καθώς οι δικοί του ακόλουθοι εξαλείφονταν από ενέδρες, λοιμούς και μολυσμένα ύδατα, άρχισε να αναρωτιέται για το νόημα των όρκων του και το λόγο όλης της σταυροφορίας.<br><br>Έπειτα από βαθιά περισυλλογή, απομακρύνθηκε από το στράτευμα και άρχισε το μακρύ ταξίδι της επιστροφής, στους σπηλαιώδεις γκρεμούς του όρους Emauracus και εκεί έθεσε τα ερωτήματά του στους ιερείς της Παντογνωσίας. Κανένας ιππότης δεν τους είχε αμφισβητήσει ξανά και προσπάθησαν να τον πιάσουν και να τον ρίξουν σε λάκκο θυσιαστηρίων, αλλά ο Εξαγνιστής δεν υποχωρούσε. Καθώς τους αντιμετώπιζε έναν έναν με τα όπλα του, άρχισε να λάμπει με ιερό φως. Οι ιερείς σταμάτησαν να του επιτίθενται βλέποντας πως η Παντογνωσία τον επέλεξε για να του αποκαλυφθεί. Ο Πρεσβύτερος Πρωθιερέας τον οδήγησε σε ένα στα βαθύτατα έγκατα των σπηλιών, στα αγιότερα των αγίων, σε ένα ταξίδι που διήρκεσε εβδομάδες, όπου ανάμενε, όχι μια ασαφή σοφή ρήση, ούτε κάποιο αρχαίο κειμήλιο με διφορούμενες επιγραφές, αλλά τον ίδιο τον Πανόπτη. Δεν τριγυρνούσε στα βράχια για αμέτρητους αιώνες, τα δημιούργησε.<br><br>Η Παντογνωσία δημιούργησε τα βράχια και όλο τον πλανήτη γύρω της για να προστατευτεί από τους κινδύνους του γαλαξία. Με αυτό τον τρόπο υποστήριξε ο Πανόπτης ότι δημιούργησε τον κόσμο, αποκαλύπτοντας έπειτα κι άλλες αλήθειες στον Εξαγνιστή, ο οποίος δεν βρήκε τίποτα μεμπτό για να αμφισβητήσει. Ίσως ο Πανόπτης να είναι ένας ψεύτης, ένας φυλακισμένος βαθιά στην πέτρινη φυλακή και όχι ο δημιουργός του κόσμου, αλλά ο ιππότης ποτέ δεν αναρωτήθηκε για τα πιστεύω του ξανά. Η εκστρατεία του είχε επιτέλους νόημα. Και δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι δυνάμεις του, που κάνουν άτρωτο αυτόν και τους συντρόφους του στη μάχη, είναι πέρα για πέρα αληθινές."

				"npc_dota_hero_huskar_bio"										"Αναδυόμενος από το ιερό βασίλειο του Nothl, ο Huskar άνοιξε τα μάτια του και είδε τον άσωτο σκοτεινό ιερέα Dazzle να ψιθυρίζει μια επίκληση από πάνω του. Ενάντια στις αρχαίες τελετές του τάγματος του Dezun, το πνεύμα του Huskar σώθηκε από την αιωνιότητα, αλλά όπως όλοι που ταξιδεύουν στο βασίλειο του Nothl, άλλαξε για πάντα. Δεν ήταν πλέον δούλος του θνητού του σώματος, η ίδια του η ζωή έγινε η πηγή μιας απίστευτης δύναμης, κάθε σταγόνα αίματος που έχανε επέστρεφε ως δεκαπλάσια ισχυρή, καυτή ενέργεια. Ωστόσο αυτό το νεοαποκτηθέν χάρισμα εξόργισε τον Huskar, καθώς στη προσπάθειά του να τον σώσει από το Nothl, ο Dazzle του στέρησε μια θέση ανάμεσα στους θεούς. Του στέρησε την ίδια του την ιερή θυσία.<br><br>Με τον καιρό οι γηραιοί του τάγματος αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τον Huskar και τη νέα του δύναμη για να επεκτείνουν την επιρροή και τη δύναμή τους. Ωστόσο η προσπάθεια του συμβουλίου να τον κάνει ένα πειθήνιο όργανο στα χέρια τους τον εξόργισε ακόμη περισσότερο. Μόλις τα πρώτα σημάδια του πολέμου εμφανίστηκαν στον ορίζοντα, έφυγε από την αρχαία πατρίδα του για να βρει νέους συμμάχους και ένα νέο σκοπό, άξιο για να θυσιαστεί ολικά για να τον επιτύχει."

				"npc_dota_hero_night_stalker_bio"												"Για τον Night Stalker υπάρχουν αναφορές σε αρκετές ιστορίες. Αρχαία παραμύθια στην κουλτούρα κάθε φυλής και πολιτισμού που μιλούν για μια εξωπραγματική εποχή, πριν από το φως και την ημέρα, όταν η νύχτα κυριαρχούσε μόνη και όλος ο κόσμος ήταν καλυμμένος με πλάσματα του σκοταδιού, πλάσματα σαν τον Balanar.<br><br>Λέγεται πως στο χάραγμα της πρώτης ημέρας, όλα τα πλάσματα της νύχτας χάθηκαν. Όλα, εκτός από ένα. Μετενσάρκωση του κακού, εκπληρώνει το ρόλο του τρόμου της νύχτας, του Μπαμπούλα, και όσο υπάρχουν παιδιά το όνομα του θα τα τρομοκρατεί. Και αυτός είναι ένας ρόλος που απολαμβάνει. Πράγματι παραμονεύει τους απρόσεχτους, τους ανυπεράσπιστους, αυτούς που παραστράτησαν πέρα από το φως των μονοπατιών ή αψήφησαν τις προειδοποιήσεις των κοινοτήτων τους. Ο Balanar είναι η ζωντανή απόδειξη πως ο χειρότερος εφιάλτης κάθε παιδιού... είναι αληθινός."

				"npc_dota_hero_broodmother_bio"													"Για αιώνες, η Black Arachnia, γνωστή και ως Broodmother, παραφύλαγε στους σκοτεινές σήραγγες λάβας του κρατήρα του Όρους Πυροθέου, και μεγαλώντας εκατομμύρια αραχνίδια σε ασφάλεια που τα ξαπόστελνε για να βρίσκουν τροφή στον επάνω κόσμο. Ώσπου μια εποχή ο Βεζίρης της Απληστίας, ο Φθολοθανής, έχτισε ένα μαγνητικό παλάτι στις πλαγιές του νεκρού ηφαιστείου, γνωρίζοντας ότι όποιος επιχειρήσει να κλέψει τον μαγνητικό πλούτο του θα είχε πρώτα να κάνει με τις αράχνες.<br><br>Μετά από χιλιετίες ειρήνης, η Black Arachnia βρέθηκε ενοχλημένη από τη σταθερή ροή κλεφτών και πορτοφολάδων, τολμηρών ιπποτών και ευγενών νέων--όλοι τους μεν νόστιμοι, αλλά έτειναν να δημιουργούν ένα όχι τόσο καλό περιβάλλον ανατροφής για τα αθώα μικρά της. Κουρασμένη από τις εισβολές, επισκέφθηκε τον Φθονοθανή, και όταν εκείνος φάνηκε απρόθυμος για συζήτηση, τον περιτύλιξε με μετάξι και τον φύλαξε ως γεύμα των γενεθλίων της.<br><br>Δυστυχώς, η απουσία του αφέντη του μεγαλοπρεπούς παλατιού, έφερε ένα νέο κύμα εισβολέων. Όταν ένας αδέξιος εξερευνητής πάτησε ένα από τα νεογνά της, η Broodmother εξοργίστηκε. Βγήκε στην επιφάνεια ανακοινώνοντας την πρόθεσή της να ξεφορτωθεί όλους τους πιθανούς εισβολείς, μέχρι να σιγουρευτεί ότι ο κόσμος είναι ξανά ένα ασφαλές μέρος για τα πολύτιμα μικρά της."

				"npc_dota_hero_bounty_hunter_bio"												"Οι κυνηγημένοι λένε πολλές ιστορίες για τον Gondar τον Κυνηγό Επικηρυγμένων, μα κανένας δε ξέρει ποιες είναι αληθινές. Ψιθυριστά λένε πως τον εγκατέλειψαν όταν ήταν μικρός και έμαθε να ιχνηλατεί για να επιζήσει. Άλλοι υποστηρίζουν πως ήταν ορφανό πολέμου, που τον πήρε ο μέγας κυνηγός Soruq και του δίδαξε την τέχνη του με τα όπλα καθώς τριγύριζαν τα σκοτεινά δάση για φοβερά θηράματα. Μερικοί πάλι υποστηρίζουν ήταν από μικρό παιδί αλήτης, μεγαλωμένος ανάμεσα σε κλέφτες και απατεώνες και έμαθε ανάμεσα τους τη δολοπλοκία και την τέχνη της δολοφονίας. Τα βράδια, γύρω από τις φωτιές, οι κυνηγημένοι μοιράζονται τις ιστορίες για τα έργα του Gondar και φοβούνται ακόμα περισσότερο. Λένε πως ήταν αυτός που βρήκε τον τύραννο Goff, χρόνια αφού ο τρελός βασιλιάς έφυγε κρυμμένος σε εξορία, παραδίδοντας το κεφάλι και το σκήπτρο του για απόδειξη. Ότι ήταν αυτός που εισέβαλε στα στρατόπεδα των ανταρτών στο Highseat και έσερνε φεύγοντας τον θρυλικό ληστή White Cape για να δικαστεί για τα εγκλήματά του. Και ότι ήταν αυτός που έληξε τη ζωή του Soruq, που κυνηγήθηκε σαν εγκληματίας γιατί σκότωσε το μυθικό πλάσμα που είχε ο πρίγκιπας στους βασιλικούς κήπους του. Οι ιστορίες για τα καταπληκτικά κατορθώματα του Gondar δε σταματούν εδώ, κάθε μια περιγράφει άθλους πιο απίστευτους από τον προηγούμενο, στόχους πιο άπιαστους και επικίνδυνους. Για τη σωστή τιμή, οι κυνηγημένοι ξέρουν πως κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί. Για τη σωστή τιμή, ακόμα και οι πιο ισχυροί φοβούνται τις σκιές."

				"npc_dota_hero_weaver_bio"											"Η πλεκτάνη της δημιουργίας χρειάζεται διαρκή φροντίδα γιατί αν κοπεί, όλος ο κόσμος καταστρέφεται. Η δουλεία του Υφαντών είναι να διατηρούν τη ροή της δημιουργίας ανέπαφη και να διορθώνουν κομμάτια που είναι μπλεγμένα με την πραγματικότητα. Επίσης υπερασπίζονται την υφασμάτινη ροή από τα νεογέννητα των αυγών που εκκολάπτονται σε εύθραυστες περιοχές, γιατί τα μικρά μπορούν να καταβροχθίσουν όλο το σύμπαν για να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Ο Skitskurr ήταν ο αφέντης των Υφαντών, ο οποίος είχε το καθήκον να διατηρεί σώο ένα μικρό κομμάτι της δημιουργίας, αλλά αυτή η δουλεία δεν τον ικανοποιούσε και ζήλευε τους δημιουργούς του παρελθόντος. Ήθελε να δημιουργεί νέους κόσμους πιο πολύ από το να προσέχει τη διατήρηση ενός παλιού. Ξεκίνησε αλλάζοντας μικρά πράγματα στο κομμάτι ευθύνης του, αλλά η συγκίνηση της δημιουργίας τον έκανε να εθιστεί και να αλλάξει το τρόπο με τον οποίο ύφαινε ο Αργαλειός.<br><br>Τότε, ήρθαν οι φύλακες με τα ψαλίδια τους και έκοψαν τον κόσμο του Weaver από τη ροή της δημιουργίας, την οποία και επισκεύασαν. Ο Skitskurr βρέθηκε αποκομμένος από τη φυλή του, κάτι που θα ήταν μαρτύριο για κάθε Υφαντή. Ωστόσο, ο Skitskurr χάρηκε που τώρα ήταν ελεύθερος και ξεκίνησε εκ νέου. Τα υλικά για να πλάσει μια νέα πραγματικότητα ήταν τριγύρω του, το μόνο που είχε να κάνει ήταν να σκίσει τον παλαιό κόσμο."

				"npc_dota_hero_jakiro_bio"											"Ακόμα και για τα μαγικά πλάσματα, ένας δικέφαλος δράκος είναι ένα φρικιό. Αποτελείται ισόποσα από φωτιά και πάγο, εξυπνάδα και οργή, το πλάσμα γνωστό ως Jakiro πετάει πάνω από καμένα και παγωμένα πεδία μάχης, καταστρέφοντας όποιον κινηθεί εναντίον του. Οι δράκοι Pyrexae γεννάνε πάντοτε δύο αυγά. Είναι γνωστοί για την αγριότητα τους ακόμα και από την πρώτη στιγμή της γέννησής τους, οι νεογέννητοι δράκοι προσπαθούν να σκοτώσουν τον αδερφό τους μέσα στη φωλιά. Μόνο οι ισχυρότεροι επιβιώνουν. Με αυτό το τρόπο η δύναμη των Pyrexae διατηρείται στις επόμενες γενιές. Από κάποιο σφάλμα της φύσης, το φρικιό Jakiro εκκολάφθηκε από ένα μόνο αυγό, συνδυάζοντας σε ένα σώμα το πλήρες εύρος των δυνάμεων που χαρακτηρίζουν τους ποικίλους δράκους Pyrexae. Παγιδευμένες μέσα στο τερατώδες αυτό σώμα οι δυνάμεις του πάγου και της φωτιάς συνδυάζονται και κανένας εχθρός δεν είναι ασφαλής."

				"npc_dota_hero_batrider_bio"										"Δεν υπάρχει αρμονία μεταξύ των πλασμάτων που κατοικούν στη Ζούγκλα του Yama Raskav. Αν κάποιος δείξει και το παραμικρό σημάδι αδυναμίας θα πεθάνει γρήγορα είτε από δάγκωμα, είτε από νύχια, είτε από δαγκάνα, είτε από οπλές. Λένε ότι ο Batrider ήταν ένα νεαρό παλικάρι που έκοβε άχυρα στη φάρμα της οικογένειά του όταν τον απήγαγε μια τεράστια νυχτερίδα. Αλλά το αγόρι κατάφερε να ανέβει στην πλάτη του θηρίου και άρχισε να το κατακρεουργεί με τα εργαλεία του. Τότε, μέσα στη μάχη διαπίστωσε ότι βρήκε τον τρόπο να ελέγχει τη νυχτερίδα και ανακάλυψε την κλίση του.<br><br>Το αγόρι μεγάλωσε και κάθε καλοκαίρι γυρνούσε στη φάρμα της οικογένειάς του για να εκπαιδεύεται. Μελετούσε τα πλάσματα της ζούγκλας και κάθε χρόνο ταξίδευε όλο και βαθύτερα μέσα στα πυκνά φυλλώματα. Τα χρόνια περνούσαν και η φλόγα του όλο και δυνάμωνε. Ήθελε να πετάξει ξανά. Εντέλει βρήκε τη σπηλιά των τεράστιων νυχτερίδων. Λένε ότι ο Batrider δεν κουβαλούσε τίποτα παραπάνω από ένα σχοινί και ένα μπουκάλι υγρού μείγματος ικανό να βάλει φωτιά σε ό,τι βρει μπροστά του όταν εισήλθε στην σπηλιά των τεράστιων νυχτερίδων..."

				"npc_dota_hero_chen_bio"											"Γεννημένος στους χερσότοπους Hazhadal, ο Chen μεγάλωσε με τις ανυπότακτες φυλές που πολεμούσαν με την τρομερή θερμότητα της ερήμου για επιβίωση. Χρησιμοποιώντας μια αρχαία μορφή γητέματος ζώων, οι άνθρωποι του Chen έγιναν φίλοι με ένα σκληρό είδος δράκοντα που έλιωνε την άμμο της ερήμου σε τεράστιους σωλήνες γυαλιού που χρησιμοποιούταν δυο φορές το χρόνο για να συλλέξουν το νερό της βροχής. Πάντα στο όριο της λειψυδρίας και της λιμοκτονίας, πολεμόντας τους γείτονες και μεταξύ τους, η φατρία του Chen έκανε το μοιραίο λάθος να στήσει ενέδρα στο λάθος καραβάνι.<br><br>Σε μια τρομερή μάχη που ακολούθησε, η φατρία του Chen υπερτέρησε. Οι θωρακισμένοι Ιππότες της Εκκλησίας γρήγορα σκότωσαν τους δράκοντες της φυλής και στράφηκαν στους υπόλοιπους. Ο Chen πολέμησε, πετσόκοψε, διέλυσε όσο μπορούσε. Ηττημένος, πεσμένος στα γόνατα, ταπεινωμένος ήρθε αντιμέτωπος με την εκτέλεσή του, προσφέροντας το λαιμό του στη λεπίδα του δήμιου. Ο δήμιος συγκινημένος από το προφανές θάρρος του Chen κατέβασε το σπαθί του. Αντί για τη λεπίδα, στον Chen δόθηκε η επιλογή του θανάτου ή του προσηλυτισμού. Ο Chen τότε δέχθηκε τη νέα πίστη με μεγάλο ενθουσιασμό. Προσχώρησε στην Εκκλησία και απέκτησε την πανοπλία του. Τώρα, με το φανατισμό ενός προσηλυτισμένου και με τις δυνάμεις του γητέματος των ζώων, αναζητά άπιστους και τους εισάγει στη νέα τους θρησκεία."

				"npc_dota_hero_spectre_bio"						"Η Spectre γνωστή και ως Mercurial είναι ένα ων βίαιης ενέργεια που έλκεται όταν βλέπει διαμάχες στο φυσικό κόσμο. Παρόλο που η κανονική της φασματική μορφή έχει περιορισμούς, κάθε φορά που παίρνει τη φυσική μορφή της, χάνει και λίγο από τον εαυτό της, χωρίς όμως να το θέλει. Μέσα στη μάχη χάνει την ταυτότητα και μετατρέπεται στο φάντασμα που στοιχειώνει όλους τους αντιπάλους. Μόνο στις τελευταίες στιγμές του θανάτου ή της επικράτησής της, υπερβαίνει τα όρια της ύλης και επαναφέρεται στην αιώνια μορφή της."

				"npc_dota_hero_doom_bringer_bio"						"Αυτός που φλέγεται αλλά δεν καταστρέφεται, που καταβροχθίζει και ποτέ δε χορταίνει, σκοτώνει και είναι υπεράνω κρίσης - ο Lucifer σπέρνει τον όλεθρο σε όλους όσους στέκονται εναντίον του. Μεταφέροντας ψυχές στην άκρη του ξίφους του, είναι ο Έκπτωτος, ο κάποτε αγαπημένος στρατηγός του βασιλείου πίσω από το φως, εκδιώχθηκε από το αμάρτημα της περιφρόνησης: δε θα γονάτιζε.<br><br>Έξι φορές το όνομά του σήμανε η μεγάλη καμπάνα του Vashundol. Έξι κι εξήντα φορές τα φτερά του στιγματίστηκαν, μέχρις ότου έμειναν μόνο καπνισμένα κολοβώματα. Χωρίς φτερά, ξεγλίστρησε από τα δεσμά που τον κρατούσαν στο φως κι έπεσε ουρλιάζοντας στη γη. Ένας κρατήρας στην έρημο, ένας χαμένος Παράδεισος. Τώρα επιτίθεται χωρίς οίκτο, χωρίς κίνητρο, το μόνο ζωντανό πλάσμα που μπορεί να κινείται ελεύθερα μεταξύ των εφτά σκοτεινών επικρατειών. Κυριευμένος από αναπόφευκτες ανάγκες, διαστρεβλωμένος από αφάνταστα ταλέντα, ο Doom Bringer φέρνει τη δική του κόλαση όπου πάει. Περιφρόνηση μέχρι τον τελευταίο. Αργά ή γρήγορα, ο κόσμος θα ανήκει στον Doom."

				"npc_dota_hero_ancient_apparition_bio"											"Ο Kaldr, γνωστός και ως Ancient Apparition, είναι ένα είδωλο που προέρχεται πέρα από τη διάσταση του χρόνου. Εφορμά από το παγωμένο, άπειρο κενό που προκατέχει το σύμπαν και συνάμα αναμένει το τέλος του. Ο Kaldr είναι, ο Kaldr ήταν και ο Kaldr θα συνεχίσει να είναι. Η τωρινή μορφή του, όσο ισχυρή και αν φαίνεται, δεν είναι παρά μια εξασθενημένη ηχώ του αληθινού, παντοτινού Kaldr. Μερικοί πιστεύουν πως καθώς ο κόσμος γερνά και πλησιάζει τις τελευταίες στιγμές του, η φωτεινότητα και ισχύς του Kaldr θα εντείνονται επίσης, ότι δηλαδή θα γίνεται νεότερος και ισχυρός καθώς πλησιάζει το τέλος της αιωνιότητας. Με μια κίνηση του παγωμένου χεριού του θα παύσει την ύλη και το είδωλο του θα λάμπει με τόσο έντονο φως που θα είναι αδύνατο να το υπομείνει κανείς. Τότε πια δε θα είναι πλέον μια οπτασία!"

				"npc_dota_hero_ursa_bio"													   	"Ο Ulfsaar ο πολεμιστής είναι το ισχυρότερο μέλος της φυλής του και χρησιμοποιεί τη δύναμή του για να προστατεύσει τη γη και το λαό του. Κατά τη διάρκεια του μακρύ χειμώνα, καθώς οι μητέρες κοιμίζουν και γαλουχούν τα μικρά, τα αρσενικά περιπολούν αδιάκοπα στα υψώματα, ακολουθώντας την αρχαία παράδοση των άγρυπνων φρουρών. Ο Ulfsaar άκουσε αχνές φήμες, που όλο πλήθαιναν, πως ένα μεγάλο κακό εξαπλώνεται και πλησιάζει τα σύνορα της γης του. Αποφασισμένος να βρει και να καταστρέψει την πηγή του πριν πλησιάζει την πατρίδα του, ο Ulfasaar έφυγε από το πόστο του. Είναι ένα περήφανο πλάσμα, με αγνό, δυνατό πνεύμα, πλήρως έμπιστο, ένας πραγματικός σύμμαχος και υπερασπιστής."

				"npc_dota_hero_gyrocopter_bio"												"Μετά από μια ζωή πολέμων, εξεγέρσεων, επαναστάσεων και αναστατώσεων, ο Aurel είχε δει αρκετά. Αλλά πέρα από μερικά ενθύμια και μια παχουλή σύνταξη, ο τέως μηχανικός αποχώρησε με κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον: τα σχέδια για ένα ξεχασμένο, ατελές Gyrocopter, η πρώτη παγκοσμίως επανδρωμένη ιπτάμενη μη μαγική μηχανή. Αποσύρθηκε στα τροπικά νησιά του Ash Archipelago με λίγα πέρα από χρόνο και χρήμα και αφοσιώθηκε στη δημιουργία της μηχανής.<br><br>Καθώς τα χρόνια περνούσαν και στοιβάζονταν τα αποτυχημένα πρωτότυπα, άρχισε να αναρωτιέται αν η μηχανική πτήση είναι έστω πιθανή. Μια δεκαετία και μια ημέρα μετά τη συνταξιοδότησή του, ένα ηλιόλουστο απόγευμα με ελαφρύ καλοκαιρινό νοτιά, ο Aurel έκατσε στο τελευταίο του μηχάνημα περιμένοντας νέα αποτυχία. Με μεγάλη προσπάθεια τράβηξε τη μίζα και κάλυψε το κεφάλι του, αναμένοντας την αναπόφευκτη έκρηξη. Ωστόσο, με μεγάλη του έκπληξη, άρχισε να σηκώνεται και, μετά από μερικές πανικόβλητες ρυθμίσεις, να σταθεροποιείται. Μέσα σε μια ώρα, πετούσε μαζί με τον νότιο άνεμο, δίπλα με τους γλάρους και ο Aurel αναθάρρησε με το απίστευτο αίσθημα της πτήσης.<br><br>Κατά τη δύση του ηλίου, άρχισε να επιστρέφει στο εργαστήριό του, αλλά μια κανονιά βρήκε την ουρά του αεροσκάφους του. Βγήκε από τα ερείπια, κολύμπησε στην πλησιέστερη ακτή και υποσχέθηκε να βυθίσει το πλοίο που ευθυνόταν. Μέρες μετά, όταν ο Aurel επέστρεψε στο εργαστήρι του, άρχισε να δουλεύει σε ένα νέο πρότυπο, αυτό όμως ικανό να μεταφέρει ένα βαρύτερο, πιο επικίνδυνο φορτίο."

				"npc_dota_hero_spirit_breaker_bio"											"Ο Barathrum είναι ένα αρχοντικό και πανίσχυρο πλάσμα, μια αιθέρια ζωντανή νόηση που αποφάσισε να λάβει μέρος στα γεγονότα του απτού κόσμου, καθώς οι εξελίξεις τους επηρεάζουν την άυλη πατρίδα του. Για αυτό το σκοπό, έλαβε μια μορφή που τον εξυπηρετεί, και μέσα στον κόσμο μας και εκτός αυτού. Η φυσική του μορφή δανείζεται στοιχεία ισχύος αυτού του κόσμου, κέρατα, χέρια και οπλές, ως σημάδια της εσωτερικής του δύναμης, επιδεξιότητας και ταχύτητας. Φοράει ένα δακτυλίδι στη μύτη του, ένα ενθύμιο πως υπηρετεί ένα κρυφό αφέντη και ότι ο κόσμος που βρίσκεται τώρα δεν είναι παρά μια σκιά του αληθινού."

				"npc_dota_hero_alchemist_bio"												"Η αλχημεία ήταν ανέκαθεν μια οικογενειακή παράδοση των Darkbrew, μα κανένας πριν δεν είχε τη δημιουργικότητα, φιλοδοξία και απερισκεψία του νεαρού Razzil. Ωστόσο, όταν ενηλικιώθηκε αποφάσισε να αφήσει την οικογενειακή επιχείρηση και να προσπαθήσει να δημιουργήσει χρυσό μέσω της αλχημείας.<br><br>Με θράσος ανακοίνωσε στον κόσμο πως θα μετέτρεπε ένα ολόκληρο βουνό σε χρυσό. Ύστερα από δύο δεκαετίες σκληρής έρευνας, περισυλλογής συστατικών και προετοιμασίας, απέτυχε οικτρά και σύντομα φυλακίστηκε λόγω της τεράστιας καταστροφής που προκάλεσε. Ο Razzil όμως δεν απογοητεύτηκε και αναζητούσε τρόπο διαφυγής για να συνεχίσει την έρευνά του.<br><br>Όταν ο νέος του συγκρατούμενος αποδείχτηκε να είναι ένα αιμοδιψές θηρίο, βρήκε ακριβώς την ευκαιρία που έψαχνε. Αφού τον έπεισε να μην τον φάει, παρασκεύασε προσεκτικά ένα φίλτρο από τις ουσίες στα βρύα και τη μούχλα των τοιχωμάτων της φυλακής. Όταν το θηρίο ήπιε το φίλτρο, τον έπιασε μια ασταμάτητη καταστροφική οργή. Έσπασε τα κάγκελα της φυλακής και παρέσυρε τους φρουρούς.<br><br>Πολύ σύντομα βρέθηκαν στο δάσος της διπλανής πόλης με σωρό ερείπια πίσω τους και κανέναν όρθιο για να τους κυνηγήσει. Αφού πέρασε η επίδραση του φίλτρου, το θηρίο φαινόταν γαλήνιο, χαρούμενο και ευδιάθετο. Αποφάσισαν να δουλέψουν μαζί και ξεκίνησαν για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα συστατικά για να πειραματιστούν με τη μετατροπή απλών υλικών σε χρυσό."

				"npc_dota_hero_invoker_bio"													"Στην αρχαιότερη, και κατά πολλούς πιο αγνή μορφή της, η μαγεία ήταν κυρίως τέχνη αποστήθισης. Δεν απαιτούσε τεχνολογία, ούτε ραβδιά, ούτε κάποιο άλλο αντικείμενο πέρα από το μυαλό του μάγου. Όλες οι τελετές και οι επικλήσεις δεν ήταν παρά μνημονικά, που σκοπό είχαν να θυμίζουν όλες λεπτομέρειες και τη διαδικασία που ξεκλείδωνε τη δύναμη του ξορκιού.<br><br>Οι ισχυρότεροι μάγοι ήταν αυτοί που είχαν τις καλύτερες μνήμες και πάλι όμως οι επικλήσεις ήταν τόσο πολύπλοκες που όλοι οι μάγοι έπρεπε να ειδικευτούν. Οι πιο αφοσιωμένοι ήλπιζαν να έχουν καταφέρει σε όλη τη ζωή τους να μάθουν τρία ξόρκια, τέσσερα το πολύ. Οι απλοί μάγοι ήταν ευχαριστημένοι γνωρίζοντας δύο και συνήθως ο μάγος του χωριού ήξερε μόνο ένα, που πάλι χρειαζόταν βοήθεια από τόμους μαγείας για να το θυμηθεί στις σπάνιες περιπτώσεις που θα το χρειαζόταν.<br><br>Αλλά ανάμεσα στους πρώτους χρήστες της μαγείας υπήρχε μια εξαίρεση, μια μεγαλοφυΐα μεγαλειώδους μνήμης και διάνοιας, ο Garral. Σε νεαρή ηλικία, ο Garral έπαιζε στα δάχτυλα όχι τέσσερα, ούτε πέντε, ούτε καν επτά επικλήσεις. Μπορούσε να εκτελέσει δέκα ξόρκια και άμεσα, δίχως βοήθεια τόμων μαγείας. Έμαθε πολλά ακόμα, αλλά τα βρήκε άχρηστα και τα έσβηνε από το μυαλό του, αφού τα εκτελούσε μια φορά για να παρατηρήσει τη δράση τους. Ένα από αυτά ήταν το θρυλικό Sempiternal Cantrap, ένα ξόρκι μακροζωίας που αυτοί που το εκτέλεσαν τις πρώτες μέρες του κόσμου βρίσκονται ακόμα ανάμεσα στους ζωντανούς, εκτός αν κόπηκαν σε μόρια και άτομα.<br><br>Οι περισσότεροι από αυτούς τους αιώνιους αθάνατους ζουν ήσυχα, φοβούμενοι να αποκαλύψουν το μυστικό τους. Ο Garral, όμως, δεν κρατάει τα χαρίσματά του κρυφά. Είναι πανάρχαιος και έχει μάθει πολλά περισσότερα από όλους τους ζωντανούς μαζί και όμως το μυαλό του έχει ακόμα χώρο για να μάθει νέες επικλήσεις και ξόρκια για να διασκεδάζει καθώς περνάει την αιωνιότητα."

				"npc_dota_hero_silencer_bio"												"Απόγονος της έβδομης και τελικής γενιάς ενός προσεγμένου γενεαλογικού δένδρου, ο Nortrom ανατράφηκε από το αρχαίο τάγμα του Aeol Drias για να γίνει ο μεγαλύτερος μάγος που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Ήταν ο εκλεκτός, το αποτέλεσμα προσεκτικών συνοικεσίων μεταξύ ισχυρών μάγων για διακόσια και πλέον χρόνια, ένας μάγος που θα έφερνε δόξα στο τάγμα και καταστροφή στους ορκισμένους εχθρούς τους, τους Ιππότες της Εκκλησίας.<br><br>Μεγάλωσε με άλλους νεαρούς μάγους σε ένα απομονωμένο κατασκήνωμα, κρυμμένο στα οροπέδια του Hazhadal, ενώ οι διδάσκαλοί του περίμεναν να ξεδιπλωθούν τα ταλέντα του. Ενώ οι άλλοι μαθητευόμενοι ακόνιζαν τις ικανότητές τους στη φωτιά, στον πάγο και σε άλλα μαγικά ξόρκια, ο Nortrom καθόταν σιωπηλός και ατάλαντος, ανίκανος να εκτελέσει ούτε το απλούστερο ξόρκι. Καθώς η ημέρα της τελευταίας δοκιμασίας πλησίαζε εκείνος ακόμα δεν είχε δοκιμάσει τη μαγεία του. Οι διδάσκαλοί του τον μάλωναν, ενώ τα άλλα παιδιά τον κορόιδευαν. «Εσύ δεν είσαι μάγος» του αποφάνθηκε ο επικεφαλής του τάγματος. Ωστόσο, ο Nortrom δεν πτοήθηκε. Την ημέρα της δοκιμασίας, εισήλθε στη δοκιμή απέναντι στους άλλους νεαρούς μάγους που τον κορόιδευαν. Και τότε οι διδάσκαλοί του έμαθαν ένα πολύτιμο μάθημα: η έλλειψη μαγείας μπορεί να είναι η μεγαλύτερη μαγεία από όλες. Ο Nortrom σίγησε τους άλλους ταλαντούχους μάγους έναν προς έναν και ύστερα τους νίκησε σε μονομαχία με συμβατικά όπλα, έως ότου έμεινε ο μόνος όρθιος, ως υπερασπιστής του Aeol Drias, εκπληρώνοντας την προφητεία."

				"npc_dota_hero_obsidian_destroyer_bio"										"Ο Harbinger είναι μέλος μιας αρχοντικής και μαγικής φυλής και αποτελεί τον τελευταίο ζωντανό φύλακα ενός φρουρίου στο χείλος της αβύσσου. Από το άκρος του κενού, άγρυπνος αενάως, παρακολουθεί τα ουράνια, έτοιμος για κάθε αναταραχή στη σιωπηλή απύθμενη νύχτα πέρα από τα αστέρια. Βαθιά μέσα στην αχανή ευφυΐα του βρίσκεται αποτυπωμένο ένα αδιάκοπο μοτίβο σαν προφητεία, μια σκοτεινή μουσική που υπονοεί πως κάποια στιγμή ένα κακό θα ξυπνήσει, πέρα από τα όρια της δημιουργίας, και θα στρέψει την προσοχή του στον κόσμο μας. Με όλο του το είναι συγκεντρωμένο στην επαγρύπνηση για αυτό το κακό, ο Outworld Destroyer αμελούσε όσα λάμβαναν χώρα κοντά στον ήλιο. Μα τελικά, η κραυγή των Αρχαίων και μια ακαθόριστη αίσθηση αυξανόμενης απειλής, τον ώθησαν προς τα πεδία της μάχης. Οι επίγειες προφητείες ερμηνεύουν τον Harbringer σαφώς: αποτελεί οιωνό κακών πραγμάτων. Αν και η άφιξή του από μόνη της είναι κακό σημάδι."

				"npc_dota_hero_lycan_bio"													"Ο Banehallow ήταν ένας γεννημένος ευγενής στον οίκο των Ambry, του ισχυρότερου κάστρου του παλιού βασιλείου του Slom. Πριν από την πτώση του οίκου, καθώς τα αιτήματα του βασιλιά γίνονταν πιο περίεργα και τα συμβούλιά του γέμιζαν με τσαρλατάνους και κομπογιαννίτες μάγους, ο οίκος των Ambry ήταν ο πρώτος που εξεγέρθηκε ενάντια στην αλαζονεία του θρόνου. Αντί για φόρο υποτιμής και χαράτσια, έστειλαν έξι χιλιάδες πολεμιστές στην πρωτεύουσα, όπου και εξοντώθηκαν τόσο βίαια που το γεγονός έμεινε στην ιστορία ως η Σφαγή των Αποστατών. Και τότε φάνηκε η αλήθεια μιας παλιάς φράσης: Αφού δαγκώσεις το λαιμό ενός βασιλιά, καλύτερα να του είχες πάρει το κεφάλι.<br><br>Εξαγριωμένος από την προδοσία, ο βασιλιάς εξολόθρευσε όλο το ευρύ γενεαλογικό δέντρο των Ambry, με μόνο τον άρχοντα του οίκου και τον νεότερο γιο του, τον Banehallow, να γλυτώνουν τη σφαγή. Μπροστά στο βασιλικό συμβούλιο, με τον ντροπιασμένο άρχοντα αλυσοδεμένο στα φανταχτερά μαρμάρινα πατώματα, ο βασιλιάς πρόσταξε τους μάγους του να μεταμορφώσουν το αγόρι σε λύκο για να ξεσκίσει το λαιμό του πατέρα του. «Μεταμορφώστε τον, για να καταλάβει ο λόρδος Ambry το δάγκωμα της προδοσίας», είπε ο βασιλιάς. Οι μάγοι επικαλέστηκαν ισχυρές μαγικές δυνάμεις και το παιδί μεταμορφώθηκε. Αλλά αν και το σώμα του άλλαξε, το πνεύμα του παρέμεινε αναλλοίωτο και αντί να δαγκώσει τον εκτεθειμένο λαιμό του πατέρα του, επιτέθηκε στους αυλικούς και τους έκανε κομμάτια. Μια ντουζίνα από τους ιππότες του βασιλιά έπεσαν στα δόντια του λύκου, πριν δραπετεύσει μέσα στη νύχτα. Ο λόρδος Ambry γελούσε στις αλυσίδες του ακόμα και όταν ο βασιλιάς τον κάρφωσε με το σπαθί του. Πλέον ο τελευταίος διάδοχος του χαμένου οίκου των Ambry, ο Banehallow τριγυρνά στα μονοπάτια ως Lycan, μισός πολεμιστής, μισός λύκος, αναζητώντας δικαιοσύνη και εκδίκηση για όλα όσα έχασε."

				"npc_dota_hero_lone_druid_bio"												"Πολύ πριν καν γραφτούν οι πρώτες λέξεις της αρχαίας ιστορίας δημιουργήθηκε η δρυιδική Αδελφότητα της Αρκούδας. Τα μέλη της ήταν σοφά και δίκαια και αφιέρωναν τη ζωή τους στη μελέτη της φυσικής τάξης. Οι αρχέγονες δυνάμεις της φύσης θέλησαν να βρουν και να φανερωθούν στον πιο σοφό ανάμεσά τους. Ο σοφός γέροντας Sylla, δικαστής και προφήτης της αδελφότητας, ήταν αυτός που επιλέχθηκε τελικά από τη φατρία και σε αυτόν δόθηκε ο Σπόρος με αυτή τη ρήση: «Όταν όλος ο κόσμος έχει εκμηδενιστεί, όταν ο πολιτισμός εγκαταλείψει αυτή τη γη, όταν ο κόσμος σφαγιαστεί και καταστραφεί από τις ατελείωτες ερήμους στο τέλος του χρόνου, φύτεψε αυτό το Σπόρο».<br><br>Καθώς το παραλάμβανε, ο Sylla ένιωσε τα χρόνια του να υποχωρούν και τη νεότητά του να επιστρέφει. Το μυαλό του πλημμύρισε από τη νέα γνώση και σοφία. Παρατήρησε πως μπορούσε να επιβάλλει την ίδια του τη θέληση στην πραγματικότητα και με λίγη συγκέντρωση, να αλλάζει ακόμα και τη φυσική του μορφή. Όμως απαλοί ψίθυροι έφτασαν σε βάρβαρα αυτιά φέρνοντας λόγο για το Σπόρο και τη δύναμή του και ξεκίνησε πόλεμος εναντίον της αδελφότητας. Καθώς καιγόταν η αρχαία πατρίδα του, ο Sylla πήρε το δρόμο της αυτοεξορίας σε βαθύτερα, πιο άγρια δάση.<br><br>Πέρασαν αιώνες και η Αδελφότητα της Αρκούδας ξεχάστηκε από το χρόνο και την ιστορία, ο Sylla και ο Σπόρος σβήστηκαν από τη μνήμη, θαυμαστοί πολιτισμοί άκμαζαν και καταστρέφονταν, ενώ ο Sylla περίμενε για χιλιετίες. Περίμενε να ακούσει ξανά από τις θεότητές του, περίμενε την ειρήνη να έρθει σε αυτά τα αιματοβαμμένα βασίλεια, περίμενε κρυμμένος στην εξορία για το τέλος των πάντων και την κατάληξη της ιερής του δέσμευσης, προετοιμάζοντας αενάως τον εαυτό του για να αντιμετωπίσει και να καταστρέψει οτιδήποτε επιχειρούσε να σταθεί εμπόδιο στο σκοπό του."

				"npc_dota_hero_brewmaster_bio"												"Βαθιά στα Θρηνώδη Όρη, στην κοιλάδα κάτω από την Ερειπωμένη Πόλη, το αρχαίο Τάγμα των Oyo έχει εξασκήσει για αιώνες τις ιεροτελεστίες του αγίου ρεμβασμού, επικοινωνώντας με το βασίλειο των πνευμάτων σε σπουδαία πανηγύρια πόσης. Γεννημένος από θνητή μητέρα και Επουράνιο πατέρα, ο νεαρός γνωστός και ως Mangix ήταν ο πρώτος που μεγάλωσε με τα ταλέντα και των δύο καταγωγών του. Εκπαιδεύτηκε από τους πιο διακεκριμένους ωραιολάτρες του Τάγματος, ώστε τελικά να κερδίσει, έπειτα από συνεχόμενα μεθύσια, το δικαίωμα να αγωνιστεί για τον τίτλο του Brewmaster, τον πιο δοξασμένο τίτλο μέσα στην αίρεση της προσηλωμένης ζυθοποιίας.<br><br>Σε διαγωνισμό ποτού τόσο επικίνδυνο όσο μια θανάσιμη μάχη, ο Mangix για εννέα μέρες έπινε και πολεμούσε το γηραιό δάσκαλο. Για εννέα νύχτες σκουντούφλαγαν και στριφογυρνούσαν, ξεφυσούσαν και χτυπούσαν, μέχρι που ο γηραιός δάσκαλος να καταρρεύσει σε κατάσταση αφασίας από τη μέθη και ο τίτλος του Brewmaster άλλαξε κάτοχο. Τώρα ο νέος Brewmaster, όταν χρησιμοποιεί μαγεία, καλεί τη δύναμη των αρκούδων Oyo και στρέφεται στους πνευματικούς προγόνους του. Όπως όλους τους Brewmaster πριν από αυτόν, έχει μία μοναδική αποστολή. Περιφέρεται στη χώρα, επιζητώντας διαφωτισμό μέσω του ποτού, αναζητώντας την απάντηση στο αρχαίο πνευματικό σχίσμα και ελπίζοντας να σκεφτεί τη μοναδική ιδέα που θα ενώσει πάλι τη διάσταση των πνευμάτων με τη φυσική διάσταση."

				"npc_dota_hero_shadow_demon_bio"											"Ανάμεσα στους κυρίαρχους δαίμονες με αδιαμφισβήτητη πρόσβαση σε αυτό τον κόσμο, ο Doom απασχολείται επιφανειακά με τα ζητήματα των αιωνίως καιόμενων δαιμόνων και των χαμηλόβαθμων συμβουλίων πνευμάτων, ενώ ο Shadow Fiend αναλώνει τον καιρό του σχεδόν αποκλειστικά σε εκστρατεία συλλογής ψυχών. Ο Shadow Demon, όμως, έτρεφε ανέκαθεν ένα βαθύ και ακατάπαυστο ενδιαφέρον στην υλική διάσταση, σαν να ένιωθε πως η κυριαρχία αυτού του σκληρού πλέγματος διαστάσεων είναι το κλειδί για την κυρίευση και των υπόλοιπων.<br><br>Αρχικά τον καλούσαν μικροί μάγοι και ο Shadow Demon συνήθιζε να εκπληρώνει κάθε τους επιθυμία και πραγματοποιούσε διαρκώς πιο εντυπωσιακές επιδείξεις δύναμης, έως ότου είχε την πλήρη προσοχή των μεγαλύτερων δαιμονολόγων και, μέσω τους, τους διάφορους άρχοντες, τυράννους, βασιλιάδες και ιεροφάντες που βασίζονταν στη μαγεία του για να κρατήσουν τη μηδαμινή τους εξουσία. Παραπλάνησε τόσο καλά, που όλοι οι κλητευτές του πίστευαν πως είναι οι άρχοντες και ο Shadow Demon ο υπηρέτης τους. Όμως αυτός στο μεταξύ διάβρωνε τις προσωπικότητές τους και έφερνε τα μυαλά τους υπό τον έλεγχό του. Στο τέλος, τα περισσότερα μέλη του τάγματός του δεν ήταν παρά κενές μαριονέτες, προεκτάσεις της διαβολικής του σκέψης.<br><br>Ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα του Shadow Demon παραμένει ανοικτό σε εικασίες, καθώς εκείνο το καιρό, ο Nevermore, ο Shadow Fiend, γεύτηκε μια ιδιαιτέρως άσχημη ψυχή και ανακάλυψε πως έφερε το στίγμα της ουσίας του Shadow Demon. Νιώθοντας μια ανταρσία να ετοιμάζεται και ότι το αρχαίο ισοζύγιο της Σκιερής Συμφωνίας επρόκειτο να διαταραχθεί, ο Doom και ο Shadow Fiend ένωσαν προσωρινά τις δυνάμεις τους για να καταστρέψουν το διαρκώς αυξανόμενο τάγμα. Συνδυάζοντας ξόρκια απίστευτης δύναμης, αναίρεσαν το υπομονετικό έργο του Shadow Demon ανά τους αιώνες, αφήνοντας πίσω τους το τάγμα σε ερείπια, και τα μέλη του σε λιμνούλες αίματος και κομμάτια σάρκας. Τίποτα παρά μια ελαφρά κηλίδα δαιμονικής σκιάς δεν παρέμεινε όρθιο. Αθάνατος και αμείωτος, αυτό το μόριο κακού ήταν αρκετό για να τροφοδοτήσει το επόμενο σχέδιο του Shadow Demon, μια νέα αρχή, σε διάρκεια πολλών αιώνων, άρχισε να ξαναμαζεύει ακόλουθους.<br><br>Ό,τι ακουμπούσε η σκιερή εκείνη κηλίδα το μόλυνε και η επιρροή της διαρκώς αυξανόταν. Από την άβυσσο κατεστραμμένα τμήματα ενώνονταν και ράβονταν ξανά μαζί, δίνοντας στον Shadow Demon μια μορφή ακόμα ισχυρότερη από την προηγούμενή του. Είναι πλέον ολοκληρωμένος και το σχέδιό του για καθολική κυριαρχία υπολείπεται των παλιών αδυναμιών. Θα έλεγε κανείς πως ένα τέτοιο πλάσμα αγνού κακού, μια απειλή για όλη τη δημιουργία, θα ήταν για πάντα κλεισμένο εκτός του κόσμου μας... κι όμως ο Shadow Demon συνεχίζει και μαζεύει οπαδούς."

				"npc_dota_hero_chaos_knight_bio"										"Ο Chaos Knight είναι ένας βετεράνος αμέτρητων μαχών σε χιλιάδες κόσμους και προέρχεται από μια υψηλή διάσταση όπου οι θεμελιώδεις νόμοι του σύμπαντος έχουν αποκτήσει υπόσταση. Από όλες τις αρχαίες θεμελιώδεις δυνάμεις, είναι ο γηραιότερος και αναζητεί ασταμάτητα ένα πλάσμα γνωστό μόνο ως «Το Φως». Πριν πολύ καιρό το Φως απομακρύνθηκε από τη προπατορική διάσταση, κατά παράβαση της πρώτης συνέλευσης. Τώρα ο Chaos Knight ταξιδεύει από διάσταση σε διάσταση, με στόχο να εξαλείψει το Φως όπου κι αν το βρει. Χίλιες φορές έχει σβήσει την πηγή και πάντα συνεχίζει στην επόμενη διάσταση για να ξεκινήσει την αναζήτησή του εκ νέου.<br><br>Πάνω στο άλογό του, τον Αρμαγεδδών, ιππεύει με μανία στη μάχη, αντλώντας δύναμη από τη διαταραχή του σύμπαντος. Μια φυσική αναπαράσταση του ίδιου του χάους, όποτε είναι ανάγκη καλεί άλλες μονάδες του εαυτού του από άλλες διαστάσεις και μαζί αυτοί οι σκοτεινοί ιππείς μπαίνουν στη μάχη, σαν μια ασταμάτητη δύναμη της φύσης. Μόνο όταν το τελευταίο Φως του κόσμου ξεπλυθεί από την ύπαρξή του η αναζήτηση θα σταματήσει. Όπου ιππεύει ο Chaos Knight, σύντομα ο θάνατος ακολουθεί."

				"npc_dota_hero_ogre_magi_bio"									"Η φράση «Χαζός όσο ένα σακί με πέτρες» βγήκε για να περιγράψει τα συνηθισμένα ogre. Στο φυσικό του περιβάλλον, ένα ogre είναι τελείως ανίκανο να κάνει ή να αποφασίσει οτιδήποτε. Ντύνονται με λάσπη, μα καμιά φορά βρίσκονται τυλιγμένοι κατά λάθος με τα δέρματα των ζώων που τρώνε. Δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικά πλάσματα και πολλές φορές βρίσκονται να κάνουν παρέα με βράχους και κορμούς δέντρων (που πιθανόν να είναι ένας παράγοντας που εξηγεί τη χαμηλή τους αναπαραγωγικότητα). Ωστόσο, περίπου μια φορά σε κάθε γενιά, η φυλή των ogre δέχεται την ευλογία της γέννησης ενός δικέφαλου Ogre Magi, στο οποίο δίνεται αμέσως το όνομα Aggron Stonebreak, ο οποίος ήταν το πρώτο και ίσως το σοφότερο ogre στη γενεαλογία τους.<br><br>Με δύο κεφάλια, ο Ogre Magi καταφέρνει σχεδόν να λειτουργεί σε επίπεδο που τα περισσότερα πλάσματα καταφέρνουν με ένα. Κι αν ο Ogre Magi δεν μπορεί με το λόγο του να κερδίσει σε συζητήσεις (ούτε καν με τον εαυτό του), είναι ευλογημένος με ένα θεϊκό χάρισμα γνωστό ως Τύχη. Μια τάση για αλλεπάλληλες δόσεις τύχης που επιτρέπουν στη φυλή των ogre να αναπτυχθεί, παρά τους εχθρούς, την κακοκαιρία και την ανικανότητα να τραφούν από μόνοι τους. Είναι λες και η Θεά της Τύχης ένιωσε λύπη για τη λυπητερά ανάρμοστη φυλή και πήρε τον Ogre Magi υπό την αγκάλη της. Και ποιος μπορεί να την κατηγορήσει; Δύσμοιρα πλάσματα."

				"npc_dota_hero_treant_bio"										"Μακριά στην άγρια δύση, στα βουνά πέρα από την Κοιλάδα του Οιωνισμού, παραμένουν τα απομεινάρια μιας αρχαίας δύναμης, μιας πηγή παράξενης ενέργειας που βρίσκεται βαθιά μέσα στα υψηλά δάση. Λέγεται ότι τα πράγματα που μεγαλώνουν εκεί, μεγαλώνουν περίεργα. Για τις δυνάμεις της φύσης αυτό είναι ένα ιερό μέρος, φτιαγμένο για να παραμένει κρυμμένο και άγνωστο. Πολλές είναι οι παγίδες και αμέτρητοι οι κίνδυνοι αυτού του τόπου, όπως καταστρεπτικά φυτά, υβριδική πανίδα και δηλητηριώδη λουλούδια, αλλά κανένα δε συγκρίνεται με τους πανίσχυρους Προστάτες των Δασών.<br><br>Αυτά τα αγέραστα, τιτάνια όντα, με το καθήκον τους να διατηρούν την ειρήνη σε αυτό τον επικίνδυνο τόπο, εξασφαλίζουν ότι κανείς δεν καταπατά χωρίς λόγο και κανείς δεν κυνηγά τα μυστικά τους. Για ανείπωτο καιρό φρόντιζαν τα άγια εδάφη τους, αδιάκοπα, με ελάχιστη γνώση του μεταβαλλόμενου έξω κόσμου. Ωστόσο, αναπόφευκτα, ο περισσότερος κόσμος έμαθε για αυτό τον αδάμαστο τόπο, με αποτέλεσμα κάθε χειμώνας να φέρνει και περισσότερους παρείσακτους. Σύντομα, κατέφθασαν με εργαλεία κοπής και φλόγες, κάνοντας τους Προστάτες να αναρωτιούνται: ποια είναι αυτά τα εύθραυστα, βιομηχανικά πλάσματα; Τι είχε συμβεί στον άγριο πράσινο κόσμο; Μια εποχή ερωτήσεων και αμφιβολιών ήρθε κι έφυγε, χίλια καλοκαίρια μακρών παραδόσεων τέθηκαν υπό εξέταση, ενώ όλο και περισσότεροι παρείσακτοι πέθαναν και τάισαν τη γη τους.<br><br>Όταν όλη η χλωρίδα ολοκλήρωσε τις ενέργειές της, η περιέργεια υπερνίκησε την ανάγκη για προφύλαξη. Είχε αποφασιστεί: ένας μοναχικός Προστάτης θα στελνόταν στον έξω κόσμο, με οδηγίες να περιπλανηθεί μέχρι οι παγετώνες να ξανάρθουν, για να παρατηρήσει τη μεταβαλλόμενη χώρα και τα πλάσματά της και για να ανακαλύψει τους άγνωστους κινδύνους που θα μπορούσαν να απειλήσουν τα ιερά εδάφη τους."

				"npc_dota_hero_meepo_bio"										"«Για μένα, η ζωή είναι το ποιον ξέρεις και τι μπορείς να βρεις. Όταν ζεις στα ερείπια του Riftshadow, ακόμα και το να βρεις φαγητό είναι δύσκολο. Πρέπει να αυτοσχεδιάσεις, πρέπει να κλέψεις, πρέπει να ξέρεις τα δυνατά σου σημεία. Μερικά από τα θηρία εκεί πέρα μπορούν να σε σκοτώσουν, πρέπει λοιπόν να βρεις ένα τρόπο να παγιδεύεις τους αδύναμους και να ξεφεύγεις από τους ισχυρούς. Από την άλλη, τα ερείπια έχουν ιστορία και η ιστορία αξίζει πολύ για μερικούς ανθρώπους. Υπήρχε ένα παλάτι εκεί που πραγματοποιούσαν ένα σωρό σκοτεινών τελετών. Άσχημα πράματα. Αν επιζούσες την τελετή , θρυμμάτιζαν ένα κρύσταλλο και χώριζαν τη ψυχή σου σε κομμάτια. Εϊχαν ωραία τέχνη όμως! Αγάλματα και έτσι. Κοίτα να δεις: καμιά φορά βρίσκεις τυχαία μερικά αρχαία γλυπτά. Πάρε ένα σακούλι από αυτά στην πόλη και πούλα τα και θα έχεις φαγητό για μερικές εβδομάδες. Αν η τύχη είναι με το μέρος σου, μπορεί να βρεις ένα κρύσταλο Riftshadow. Πήγαινε να στον εκτιμήσουν και άρχισε να ρωτάς τριγύρω. Πάντα υπάρχει κάποιος που να ξέρει κάποιον τρελό να ψάχνει για τέτοια πράγματα. Αν όλα αποτύχουν, πούλα το σε έναν Magus την επόμενη φορά που θα έρθει στην πόλη. Αυτοί λατρεύουν τέτοια πράγματα. Αλλά, ότι και να κάνεις, πρόσεχε με αυτούς τους κρυστάλους. Δε θέλεις να σπάσει ένας τέτοιος κρύσταλος πάνω σου. Πονάει πραγματικά.»"

				"npc_dota_hero_visage_bio"										"Σε εξέχουσα θέση στην είσοδο του Στενού Λαβύρινθου διαγράφονται τα σχήματα των περιφρονητικών αγαλμάτινων πτηνών, τα οποία ατενίζουν παντοτινά τα μονοπάτια προς τη μέλλουσα ζωή. Θηρία και πτηνά, άνθρωποι και τέρατα, όλα τα πλάσματα που πεθαίνουν και επιλέγουν να ταξιδέψουν ανεκκλήτως είναι αναγκασμένα να περάσουν υπό το βλέμμα τους. Για ένα αδέσμευτο πνεύμα, η απόφαση για ταξίδι πέρα από το πέπλο του θανάτου, είναι αμετάκλητη. Αλλά όταν καμιά φορά, είτε από τύχη, είτε από πονηριά, μερικές ανήσυχες ψυχές δραπετεύουν από την κόλαση ή τον παράδεισό τους, o φοβερός Visage, η δεσμευμένη μορφή του αιώνιου πνεύματος Necro'lic, αποστέλλεται για να τις επανακτεί. Άσπλαχνος και αποτελεσματικός, απρόσκοπτος από τις αρχές του θανάτου και της κούρασης, ο Visage καταδιώκει το θύμα του δίχως έλεος μέχρι τέλους, καταστρέφοντας πρόθυμα οποιονδήποτε παρέχει καταφύγιο στην ουσία που δραπέτευσε. Αυτό που υπηρετεί τους νόμους της μεταθανάτιας ζωής δεν μπορεί ποτέ να αναπαύεται, διότι, αν και ισχύει στα αλήθεια ότι οι νεκροί μπορούν να αναστηθούν, είναι θέμα χρόνου μέχρι να τους βρει το Visage και να τους επιστρέψει στο μέρος που ανήκουν."

				"npc_dota_hero_undying_bio"									"Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που έχασε το όνομά του; Τα κατεστραμμένα ερείπια του μυαλού του δε θυμούνται πια.<br><br>Αμυδρά ανακαλεί πανοπλίες και λάβαρα και αμείλικτα πρόσωπα να ιππεύουν στη μάχη μαζί του. Θυμάται μια μάχη: πόνο και φόβο καθώς χλωμά χέρια τον κατέβασαν βίαια από τη σέλα του. Θυμάται τρόμο καθώς τον πέταξαν στο διάπλατο λάκκο του Νεκρού Θεού μαζί με τους αδερφούς του, για να καταβροχθιστούν από την ανυπαρξία. Εκεί κάτω στο σκοτάδι, ο χρόνος τους ξέχασε. Η νόηση τους άφησε. Η λογική τους εγκατέλειψε. Ωστόσο, η πείνα τους διατηρήθηκε. Στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου με σπασμένα νύχια και θρυμματισμένα δόντια. Και τότε εμφανίστηκε, ανεπαίσθητα στην αρχή, μια εύθραυστη νότα αντίληψης, την οποία ακολούθησε κι άλλη, κι άλλη, αναπόφευκτα και ατελείωτα. Η χορωδία θέριεψε σε ζωντανό τοίχος μελωδικών παλμών στο μυαλό του, μέχρι που καμία άλλη σκέψη δεν είχε επιβιώσει. Με τον Θρήνο να τον κατασπαράζει, άνοιξε την αγκαλιά του στον Νεκρό Θεό και καλωσόρισε την εξάλειψή του. Ωστόσο, δεν επιλέχθηκε για να χαθεί. Ο Νεκρός Θεός απαίτησε πόλεμο. Μέσα στην κοιλιά του απόλυτου κενού, του δόθηκε ένας νέος σκοπός: να εξαπλώσει τον Θρήνο σε όλο τον τόπο, για να συντάξει τους άγρυπνους νεκρούς ενάντια στους ζωντανούς. Επρόκειτο να γίνει ο Undying, ο αγγελιοφόρος του Νεκρού Θεού, αυτός που σηκώθηκε, έπεσε και ανεγέρθηκε ξανά όταν το σώμα του τον εγκατέλειψε. Να σέρνεται σε ατέρμονο θάνατο, ώστε ο Θρήνος να μην τελειώσει ποτέ."

				"npc_dota_hero_rubick_bio"												"Κάθε ταχυδακτυλουργός μπορεί να εκτελέσει ένα ή δύο ξόρκια, και μερικοί μπορεί να μελετήσουν τόσο ώστε να γίνουν θαυματοποιοί, αλλά μόνο οι πιο ταλαντούχοι επιτρέπεται να αναγνωρίζονται ως Μάγοι. Ωστόσο, όπως σε κάθε κοινωνικό κύκλο μάγων, τίποτα δεν εξασφαλίζει ευγενή άμιλλα.<br><br>Ο Rubick ήταν ήδη ένας περίφημος μονομάχος και σπουδαστής του μεγαλειώδους κόσμου της μαγείας, αλλά ποτέ δεν του έτυχε να αναρωτηθεί αν κάνει για Μάγος, μέχρι την έβδομη απόπειρα δολοφονίας του. Καθώς εκτελούσε τη δωδέκατη ρήση ενός θανατηφόρου ξορκιού από ένα υψηλό μπαλκόνι, διαπίστωσε πόσο πεζές είχαν γίνει οι απόπειρές του. Εκεί που μια μικρή σπινθηροβόλα κίνηση του δακτύλου καθώς περπατούσε μπορεί να του προκαλούσε λίγη χαρά, τώρα όλα είχαν γίνει τόσο προβλέψιμα. Για αυτό αποζητούσε μεγαλύτερο ανταγωνισμό. Συνεπώς, αφού φόρεσε την πολεμική μάσκα του, έπραξε όπως θα έπραττε κάθε μάγος που ήθελε να προαχθεί: ανακοίνωσε την πρόθεσή του να σκοτώσει ένα Μάγο.<br><br>Ο Rubick σύντομα ανακάλυψε ότι η απειλή προς ένα Μάγο αποτελούσε απειλή προς όλους και πέρασαν στην επίθεση. Κάθε αντίπαλο ξόρκι ήταν ένας ασταμάτητος χείμαρρος ενέργειας και κάθε επίθεση ένα υπολογισμένο τελειωτικό χτύπημα. Αλλά πολύ σύντομα, κάτι συνέβη, που οι εχθροί του Rubick το βρήκαν αναπάντεχο: οι τεχνικές τους φάνηκε να στρέφονται εναντίον τους. Μέσα σε μια μαγική δίνη, ο Rubick κάγχασε ελαφρώς και επιδέξια ξεκίνησε να διαβάζει και να επαναλαμβάνει τα ξόρκια του ενός για να τα κατευθύνει σε έναν άλλο, σπέρνοντας χάος μεταξύ εκείνων που είχαν συμμαχήσει για να τον πολεμήσουν. Κατηγορίες προδοσίας άρχισαν να ξεπετάγονται και σύντομα οι μάγοι στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου χωρίς να υποψιάζονταν ποιος ήταν από πίσω.<br><br>Όταν τελικά η μάχη έφτανε στο τέλος της, όλοι ήταν καψαλισμένοι και παγωμένοι, μουσκεμένοι και κομμένοι και τρυπημένοι. Περισσότεροι από ένας κείτονταν νεκροί εξαιτίας των ξορκιών από τους συμμάχους τους. Ο Rubick στεκόταν ξέχωρα, πληγωμένος αλλά υπερευχαριστημένος, από τα γεγονότα της εβδομάδας. Κανείς δεν είχε τη δύναμη να τον αμφισβητήσει, όταν υπέβαλε την επίσημη αίτηση για τη συμπερίληψή του στο Κρυμμένο Συμβούλιο και οι Ασύστατοι Έντεκα συμφώνησαν να του χαρίσουν τον τίτλο του Ύψιστου Μάγου."

				"npc_dota_hero_disruptor_bio"											"Ψηλά στις ανεμοδαρμένες στέπες του Druud, ένα χαρισματικός νεαρός τεχνοποιός καταιγίδων αποκαλούμενος Disruptor ήταν ο πρώτος που ξεκλείδωσε τα μυστικά των καλοκαιρινών θυελλών. Συνεχώς πολιορκημένοι και από εποχιακές καταιγίδες και από εισβολές πολιτισμένων βασιλείων στα νότια, οι ορεινοί Oglodi για αιώνας πάλευαν να επιβιώσουν πάνω στα ατέλειωτα οροπέδια. Είναι το σπασμένο απομεινάρι από ένα κάποτε σπουδαίο πολιτισμό, μια ξεπεσμένη φυλή, η τεχνουργία καταιγίδων τους παράξενη και ανεξιχνίαστη, συμμαζεμένη από κομμάτια χαμένης γνώσης που ούτε οι ίδιοι μπορούν να καταλάβουν πλήρως. Για αυτούς στην υψηλή πεδιάδα, ο καιρός έχει γίνει ένα είδος θρησκείας, λατρεύεται ως ο δότης και λήπτης της ζωής. Αλλά οι ηλεκτρικές καταιγίδες που φέρνουν ζωοδόχες βροχές φτάνουν με κόστος και πολλοί γίνονται απανθρακωμένα και καπνισμένα πτώματα στο πέρασμά τους.<br><br>Αν και μικρόσωμος για το είδος του, ο Disruptor είναι ατρόμητος και διακατέχεται από μια ακόρεστη περιέργεια. Νεαρός ακόμα, χωρίς να έχει χύσει αίμα ή να καβαλήσει ένα δρασκελιστή, εξερεύνησε τα ερείπια των αρχαίων πόλεων, αναλώθηκε ανάμεσα σε γκρεμισμένες και μουχλιασμένες βιβλιοθήκες, ψάχνοντας παθιασμένα μέσα σε σκουριασμένα πολυτεχνεία. Πήρε αυτό που χρειαζόταν και επέστρεψε στη φυλή του. Προσάρμοσε μια σπείρα αρχαίου σχεδιασμού, δάμασε τη δύναμη του ηλεκτρικού διαφορικού και τώρα μπορεί να καλεί τον κεραυνό όποτε θελήσει. Λίγο με μαγεία, λίγο με επιστήμη, τα πηνία του κρατούν στις λαμπερές πλάκες τους τη δύναμη της ζωής και του θανάτου, μια δύναμη που χρησιμοποιεί με ακρίβεια ενάντια στις κάστες νότια και σε οποιουσδήποτε παραβάτες εισέλθουν στην αρχαία γη των Oglodi."   

				"npc_dota_hero_nyx_assassin_bio"										"Βαθιά στη βιβλιοθήκη του Ultimyr, σε ένα ράφι μεταξύ επιστημονικών τόμων κατηγοριών δράκων και βιβλίων με αμετάφραστα ξόρκια, βρίσκεται ένας αρχαίος τόμος εντομολογικών παραδόξων. Στο βιβλίο περιγράφονται οι τηλεπαθητικές ικανότητες του ζήλων σκαραβαίου, ένα περίεργο είδος κοινωνικού εντόμου με μοναδικές δεξιότητες και στις επτά διαστάσεις.<br><br>Αντίθετα από τις περισσότερες προνύμφες στην αποικία του, ο Nyx Assassin δεν μεταμορφώθηκε σε έναν βραδύνου σκαραβαίο εργάτη. Η δικιά του μεταμόρφωση ήταν μοναδική, υπό τη χάρη της Nyx. Ήταν ο επίλεκτος, διαλεγμένος ανάμεσα σε πολλούς και χρισμένος με απόσταγμα της ίδιας της θεάς βασίλισσας. Δεν επιζούν όλοι τη σκοτεινή ευλογία του θαλάμου της βασίλισσας, αλλά αναδύθηκε με διαπεραστικό νου, και δαγκάνες σαν στιλέτα, ενώ οι κοφτερές του γνάθοι έκοβαν τον αέρα καθώς οι σκέψεις του αντηχούσαν στα μυαλά όλων γύρω του. Από όλους του σκαραβαίους, αυτό επιλέχθηκε για το υψηλότερο κάλεσμα. Μετά την μεταμόρφωσή του, αναγεννήθηκε, με την χάρη της Nyx, με ικανότητες που τον καθιστούν κατάλληλο για ένα πράγμα και ένα πράγμα μόνο: να σκοτώνει στο όνομα της θεάς του."

				"npc_dota_hero_naga_siren_bio"											"Τα υψηλότερα μέλη της φρουράς των Slithereen έχουν έναν ιεροπρεπή όρκο που συχνά επαναλαμβάνεται στη μάχη: Κανένας Slithereen δε θα αποτύχει. Τα λόγια αυτά αποτελούν τόσο όρκο όσο και ρητή εντολή, καθώς αυτοί που αδυνατούν να εκπληρώσουν το καθήκον τους εξορίζονται από το τάγμα. Αποτυχία σημαίνει να μην είναι κανείς Slithereen.<br><br>Κάποτε η Slithice ήταν η πιο υψηλόβαθμη της φυλής της και για πολλά χρόνια διοικούσε ένα τάγμα φρουρών χρησιμοποιώντας την τρομερή της φωνή ως το ισχυρότερο όπλο της. Ισχυρή, ελισσόμενη και φιδίσια, καθοδηγούσε τη θανατηφόρα φρουρά της για την προστασία του πλούτου των βυθισμένων πόλεων. Αλλά στην τελική μάχη του Crey, οι δυνάμεις της υποχώρησαν από τεράστια θαλάσσια κήτη που είχαν έρθει αποφασισμένοι να λεηλατήσουν και να βρουν θυσία για τον θεό τους, τον Maelrawn. Μετά τη μεγάλη και αιματηρή μάχη, καθώς απομάκρυναν τα πτώματα από τους βυθισμένους διαδρόμους, ένα μόνο δισκοπότηρο έλειπε από το θησαυροφυλάκιο. Από τους εκατό φρουρούς της, μόνο μια χούφτα επέζησε, αλλά η γενναιότητα και η θυσία τους δεν είχαν σημασία. Αυτό που είχε σημασία ήταν πως κλάπηκε θησαυρός. Η τιμή τους καταστράφηκε. Και έτσι η Naga Siren εξορίστηκε και αναζητεί το χαμένο δισκοπότηρο. Αν και μπορεί να προσθέσει εκατό φορές το βάρος της στο χρυσό θησαυροφυλάκιο, είναι καταδικασμένη να ζει στην εξορία μέχρι τη μέρα που θα επιστρέψει με αυτό που κλάπηκε. Γιατί καμία ποσότητα χρυσού δεν ισούται σε τιμή με την τιμή που έχασε."

				"npc_dota_hero_keeper_of_the_light_bio"										"Πάνω σε ένα χλωμό άλογο ιππεύει, αυτός ο σπινθήρας ατελείωτων ήλιων, αυτός ο Φύλακας του Φωτός. Ο Ezalor καιρό πριν δραπέτευσε από τη διάσταση των Στοιχείων, διαχωρίζοντας τον εαυτό του από τις αρχαίες δυνάμεις που τον είχαν δεσμευμένο μέσα στη μεγάλη Αρχέγονη αρμονία. Αποτελεί μια άγρυπνη δύναμη στην αυγή του σύμπαντος, και τώρα διασχίζει έφιππος όλες τις διαστάσεις ταυτόχρονα, πάντα ένα βήμα μπροστά από το χάος που τον καταδιώκει, φέροντας μαζί του το δώρο του στην άκρη του ακτινοβόλου ραβδιού του. Η μεγαλειώδης αλήθεια του παραμένει κρυμμένη κάτω από την εξωτερική εμφάνιση ενός ελαφρός αδύναμου γέρου που μετά βίας στέκεται πάνω στη σέλα του. Ωστόσο, όταν έρχεται αντιμέτωπος με το χάος ή τις δυνάμεις του σκότους, το αρχέγονο φως του απελευθερώνεται και η πλήρης δύναμή του αποκαλύπτεται, μεταμορφώνοντάς τον για άλλη μια φορά σε μια υπολογίσιμη δύναμη."

				"npc_dota_hero_wisp_bio"											"Το Io είναι παντού και σε όλα τα πράγματα. Αποκηρυγμένο από τους εχθρούς ως το μέγα καθαρτήριο, λατρεμένο από τους λόγιους ως το σπινθήρισμα του θεϊκού ματιού, το Io κατοικεί ταυτόχρονα σε όλες τις διαστάσεις, με το αγνότερο κομμάτι του να διασχίζει τη φυσική διάσταση όποια στιγμή επιθυμεί.<br><br>Όπως τα δίδυμα θεμελιώδη πνεύματα, το Σκότος και το Φως, έτσι κι ακόμα ένα αρχαίο πνεύμα, του οποίου η ιστορία έχει χαθεί μέσα στους αιώνες, το Io είναι κι αυτό θεμελιώδες. Μια δύναμη πιο παλαιά και από την έννοια του χρόνου, ένα περιπλανώμενο πνεύμα από βασίλεια πέρα από την κατανόηση των θνητών. Το Io δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη συνισταμένη όλων των δυνάμεων έλξης και απώθησης μέσα στην ύλη, μια αυθύπαρκτη υλοποίηση της φόρτισης που δεσμεύει τα σωματίδια μεταξύ τους. Μόνο μέσω της ελεγχόμενης στρέβλωσης αυτών των δυνάμεων μπορεί η παρουσία του Io να γίνει εμφανής στη φυσική διάσταση. Μια καλόβουλη και συνεργατική δύναμη, το Io χαρίζει τη δύναμή του στους συμμάχους τους ώστε να επαυξάνει την ισχύ τους. Τα κίνητρά του ανεξιχνίαστα, η δύναμή του αφάνταστη και, καθώς το Io κινείται διαμέσου της φυσικής διάστασης, αποτελεί την τέλεια έκφραση των μυστηρίων του σύμπαντος."

				"npc_dota_hero_slark_bio"												"Ο Σκοτεινός Ύφαλος, που είναι σχετικά άγνωστος στους κατοίκους της στεριάς, είναι μια υποθαλάσσια φυλακή όπου βρίσκονται τα χειρότερα πλάσματα του βυθού για εγκλήματα εναντίον του είδους τους. Σε αυτό το σκοτεινό λαβύρινθο, φυλασσόμενο από χέλια και τεράστιες ανεμώνες, μόνο οι πιο αδίστακτοι επιζούν. Ο Slark, ήταν φυλακισμένος στον Σκοτεινό Ύφαλο για άγνωστα εγκλήματα και πέρασε τη μισή του ζωή χωρίς σύμμαχο ή καλοσύνη, χωρίς να εμπιστεύεται κανένα και κρατούσε τις σκέψεις και τα σχέδια του μυστικά. Όταν η γνωστή συμμορία του Σκοτεινού Ύφαλου σχεδίαζε την μοιραία τους απόδραση κράτησαν τα σχέδιά τους απολύτως μυστικά και σκότωναν όποιον πήγαινε να καταλάβει τι πρόκειται να γίνει. Ωστόσο με κάποιο τρόπο ο Slark έμαθε το κόλπο τους και σχεδίασε τη δικιά του απόδραση. Δέκα από τους δώδεκα της συμμορίας σκοτώθηκαν στην προσπάθεια απόδρασης και δύο αιχμαλωτίστηκαν και έπειτα σύρθηκαν πίσω στον Σκοτεινό Ύφαλο, όπου και εκτελέστηκαν προς τέρψη των υπόλοιπων συγκρατούμενών τους. Αλλά ο Slark, ο άγνωστος δέκατος τρίτος, επωφελήθηκε από τη φασαρία και την αναταραχή που προκάλεσαν και ξεγλίστρησε χωρίς να πιαστεί. Τώρα είναι κάτοικος της βίαιης νότιας ακτής του Shadeshore, ζώντας κρυμμένος στις σκιές όντας ο μοναδικός που κατάφερε ποτέ να δραπετεύσει από τον Σκοτεινό Ύφαλο."

				"npc_dota_hero_medusa_bio"												"Η ομορφιά είναι δύναμη. Αυτή η σκέψη παρηγορούσε την Medusa, τη νεότερη και πιο αξιαγάπητη των τριών όμορφων αδερφών της φυλής των Γοργόνων. Και οι τρεις ήταν γεννημένες από μια θεά της θάλασσας, αλλά η μόνο Medusa ήταν θνητή σε αντίθεση με τις αδελφές της. Μια μέρα όμως, μασκοφόροι εισέβαλαν στο βασίλειο των Γοργόνων και απήγαγαν τις δύο αθάνατες αδερφές από το σπίτι τους, ασυγκίνητοι από την ομορφιά και τα δάκρυά τους. Ένας από τους εισβολείς συνέλαβε και την Medusa, αλλά την πέταξε στο πλάι με ένα αηδιασμένο βλέμμα: «Αυτή εδώ έχει τη βρώμα της θνησιμότητας. Δεν χρειαζόμαστε κάτι που πεθαίνει.» Ταπεινωμένη και εξαγριωμένη, η Medusa κατέφυγε στο ναό της μητέρας της και γονάτισε μπροστά στη θεά κλαίγοντας: «Μου αρνήθηκες την αιώνια ζωή, για αυτό σε ικετεύω, χάρισέ μου δύναμη! Δύναμη, ώστε να αφιερώσω την υπόλοιπη ζωή μου, στη σωτηρία των αδελφών μου και στην εκδίκηση αυτής της αδικίας!» Ύστερα από μακρά σκέψη, η θεά ικανοποίησε το αίτημα της κόρης της, επιτρέποντας στην Medusa να ανταλλάξει τη θρυλική ομορφιά της με την όψη τρομερής δύναμης. Ποτέ και για καμιά στιγμή δε μετάνιωσε την επιλογή της. Πλέον κατανοεί ότι η δύναμη είναι η μοναδική ομορφιά που αξίζει κάποιος να κατέχει, διότι μόνο η δύναμη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο."

				"npc_dota_hero_troll_warlord_bio"									"Είναι πολύ εύκολο να προσβάλετε ένα παγανό. Μια ενοχλητική και μαχητική φυλή, τα παγανά είναι κορυφαία στις αντιδικίες και διαμάχες, ενώ δε χάνουν ευκαιρία για να υψώσουν τον τόνο της φωνής του για να λογομαχήσουν. Τα αρσενικά μεγαλώνουν σε υπόγειους θαλάμους κάτω από την κατοικίες των μητριαρχών τους, τρέφονται και περνούν καλά, ενώ δε συνεισφέρουν τίποτα. Συχνά παραμένουν για χρόνια αφού ενηλικιωθούν, ενώ η μητριάρχης τους τους συντηρεί. Όταν τα νεαρά παγανά τελικά βγουν από τον υποθάλαμό τους, συναθροίζονται με άλλα από το είδος τους και σχηματίζουν περιπλανώμενες συμμορίες ανταρτών που διαμαρτύρονται θορυβωδώς για οποιαδήποτε μορφή ενόχλησης.<br><br>Όσο κι αν τα παγανά αγαπούν τις διαμάχες, φανταστείτε πόσο σπάνιο για ένα παγανό είναι να διώχνεται από το ίδιο του το είδος επειδή είναι πολύ δύσκολη η συμβίωση μαζί του. Αυτή ήταν η μοίρα του Jah'rakal, ένα κάπηλο παγανό από τα βάθη του Μόχθου. Τόσο φαντασμένος ήταν, τόσο κακόστομος και εριστικός, που ακόμα και τα υπόλοιπα παγανά έβρισκαν την παρέα του ανυπόφορη. Μετά από ένα ιδιαίτερα καυστικό ξέσπασμα όπου διεκδίκησε τη μερίδα του λέοντος από τα λάφυρα της πιο πρόσφατης επιδρομής τους, οι συμπολεμιστές του δεν άντεξαν άλλο. Στράφηκαν εναντίον του, τον χτύπησαν με ρόπαλα και τον έδιωξαν από τον καταυλισμό. Εξοργισμένος από την εκδίωξή του, επέστρεψε την επόμενη ημέρα, οπλισμένος με ατσάλι, σφάζοντάς τους όλους, έναν προς έναν. Μετά κατάθεσε έναν όρκο αίματος: δε θα πολεμούσε πότε ξανά για κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό του. Τώρα περιπλανιέται στο κόσμο ως Πολέμαρχος, πικρόχολος και θυμωμένος, ο Αυτοκρατορικός υψηλός διοικητής του στρατού του ενός."

				"npc_dota_hero_centaur_bio"												"Λέγεται ότι το μονοπάτι ενός κενταύρου στρώνεται από τα πτώματα των θυμάτων του. Για αυτόν που ονομάζεται Warrunner, πρόκειται όντως για ένα μακρύ μονοπάτι. Για τους αλλογενείς, τα τετράποδα της φυλής του Druud συχνά παραγνωρίζονται ως απλά κτηνώδη πλάσματα. Η γλώσσα τους δεν έχει γραπτή μορφή και η κουλτούρα τους στερείται παραδόσεων, δομημένης μουσικής και τυποποιημένης θρησκείας. Για τους κενταύρους, η μάχη είναι η τέλεια άρθρωση της σκέψης, η απόλυτη έκφραση του εαυτού. Αν το σκότωμα είναι μια τέχνη μεταξύ των κενταύρων, τότε ο Bradwarden ο Warrunner είναι ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης τους. Ανέβηκε στα εδάφη του Oxeme, μιας αρχαίας αρένας όπου οι φυλές των κενταύρων μαζεύονται επί χιλιετίες και εκτελούν τα τελετουργικά των μονομαχιών τους. Καθώς η φήμη του απλωνόταν, οι θεατές ερχόντουσαν από μακριά για να δουν το σπουδαίο κένταυρο εν δράσει. Πάντα είναι ο πρώτος που θα εισέλθει στην αρένα και ο τελευταίος που θα αποχωρήσει, συνθέτει ένα αριστούργημα λάσπης και αίματος με κάθε μπήξιμο της ματωμένης λεπίδας του. Είναι η ποίηση του αίματος πάνω στο ατσάλι, το οποίο εκτινάσσεται στη χλωμή άμμο σχηματίζοντας περίπλοκα σχέδια.<br><br>Ο Bradwarden συνέτριψε κάθε πολεμιστή, μέχρι που αρένα φώναζε το όνομα του και ήταν μόνος όρθιος, ο αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής της φυλής του. Του απονεμήθηκε η τεράστια ζώνη του Omexe και την τύλιξε γύρω από το πλατύ στήθος του, αλλά στη νίκη του ο καλλιτέχνης του θανάτου βρήκε μόνο κενό. Γιατί τι είναι ένας πολεμιστής χωρίς πρόκληση; Ο τρανός κένταυρος κάλπασε από το Omexe εκείνη τη μέρα με νέο σκοπό. Για τη φυλή του, ο Bradwarden είναι ο σπουδαιότερος πολεμιστής που εμφανίστηκε ποτέ στην αρένα. Τώρα θέλει να αποδείξει πως είναι ο σπουδαιότερος μαχητής που έζησε ποτέ."

				"npc_dota_hero_magnataur_bio"											"Οι αρχι-μεταλλουργοί του Όρους Joerlak συμφωνούν μόνο σε ένα μοναδικό πράγμα: ότι το κέρας ενός μεγάκερου είναι πολυτιμότερο από οποιοδήποτε κράμα. Και από όλα αυτά τα κέρατα, το μεγαλύτερο και πιο αιχμηρό ανήκει στο θηρίο που ονομάζεται Magnus. Για μισή γενιά, ο Magnus ασχολιόταν με το να καρφώνει τα κορμιά των κυνηγών που διεκδικούσαν τους θησαυρούς του λαού του. Κάθε φορά θα γυρνούσε στη σπηλιά του με τις οπλές και το κέρατό του βαμμένα κόκκινα, ώσπου η Μητριάρχης του παρότρυνε αυτόν και το λαό του να αναζητήσουν καταφύγιο στο βορρά, πέρα από τη σκιά του βουνού. Αλλά ο Magnus χλεύασε την ιδέα, μιας και ποτέ δεν είχε αποτύχει στη υπεράσπιση του λαού του. Αποφάσισε ότι οι μεγάκεροι έπρεπε να μείνουν, γιατί ένα μεγάκερος δεν πιστεύει σε συμπτώσεις... ούτε αλλάζει ποτέ το μυαλό του.<br><br>Αλλά όταν το ηφαίστειο του Όρου Joerlak ξύπνησε, ο μισός λαός του χάθηκε στη φωτιά και τη στάχτη, οπότε και ο Magnus αναθεώρησε. Οι επιζώντες κινήθηκαν προς το βορρά, ώσπου έπεσαν σε μια ενέδρα που είχε στηθεί από εκατό κυνηγούς αρματωμένοι με ατσάλι και τόξα. Ο Magnus δεν εξεπλάγη. Οδήγησε την επίθεση με τους αγριότερους αδερφούς και αδελφές του εναντίον των εχθρών τους και πολέμησε με τόση βαρβαρότητα που θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με το βουνό που ξέρναγε φωτιές πίσω του. Εντωμεταξύ οι γηραιοί, οι μητέρες και τα παιδιά χάθηκαν στη πορεία. Οι αρχι-μεταλλουργοί διαφωνούν για το τι συνέβη στη συνέχεια.<br><br>Κάποιοι λένε ότι ο Magnus επανασυνδέθηκε με το λαό του, ενώ κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι υπέκυψε στα τραύματά του και απεβίωσε δίπλα στο σώμα της Μητριάρχης του. Καμία θεωρία δεν είναι σωστή όμως. Ο Magnus όντως ορκίστηκε να επανασυνδεθεί με το λαό του... αφού όμως αναζητήσει τους υπεύθυνους για την ενεργοποίηση του ηφαιστείου του Όρους Joerlak και τους δει να πεθαίνουν από το κέρατό του, διότι ένας μεγάκερος δεν πιστεύει σε συμπτώσεις."

				"npc_dota_hero_shredder_bio"										"Ο Rizzrack ακόμα μπορούσε να ακούσει τις κραυγές μέσα στο κεφάλι του. Δούλευε, στρίβοντας μανιωδώς κλειδιά, γυρνώντας βίδες, κατασκευάζοντας, σμιλεύοντας και σφυρηλατώντας. Ο ύπνος του διέφευγε, γιατί μοναχά κατασκεύαζε. Μήνες είχαν περάσει, από τότε που είχε κλειστεί στο εργαστήρι του θείου του, αλλά το δημιούργημά του ήταν σχεδόν έτοιμο. Έτριξε την πλάτη του καθώς τα μάτια του έκλειναν και είδε μια κουβέρτα από λουλούδια να επιπλέουν στα ήρεμα κύματα του Κόλπου του Οιωνισμού, προτού εκραγούν σχηματίζοντας ένα σύννεφο γύρης, το οποίο σίγασε ζωές καθώς έκλεισε τους πνεύμονες. Ξύπνησε με πνιγμένη ανάσα. Για ώρες, ο ρυθμικός ήχος μιας ακονόπετρας ακουγόταν στο μαγαζί επειδή ακόνιζε μια σειρά από ογκώδεις λεπίδες, και το μυαλό του ήταν γεμάτο εικόνες από περικοκλάδες που στραγγάλιζαν τους γείτονές του και περιτύλιγαν τα σπίτια τους. Η πλημμύρα του Κόλπου του Οιωνισμού δεν ήταν πλέον τίποτα μπροστά στο βίαιο τρόμο που ρίζωσε αφότου τα νερά αποσύρθηκαν από τα τείχη της πόλης.<br><br>Αλλά νόμιζε ότι η πριονιστική στολή θα τον κάνει δυνατό και θα του παρέχει ασφάλεια, επιτρέποντάς του να διατηρήσει λίγη ελπίδα προτού η πλήρης δύναμη του φόβου του καταρρεύσει μέσα στο μαραμένο μυαλό του. Κλαδιά και φλοιοί και αίμα. Όταν η πόλη αλώθηκε, ο Rizzrack απομάκρυνε δέντρα που περπατούσαν, μαχόντουσαν και σκότωναν. Τα δέντρα είχαν γκρεμίσει τις πύλες και εισήλθαν μέσα στην πόλη. Δέντρα είχαν συνθλίψει και κατατροπώσει και καταπατήσει τους τελευταίους υπερασπιστές του Κόλπου του Οιωνισμού, ενώ καταδίωξαν τους ελάχιστους πρόσφυγες. Μέσα σε αποπνικτική ησυχία, ο Rizzrack ξετύλιξε τη χοντρή αλυσίδα του από το βραχίονα της στολής, ενώ τα χέρια του έτρεμαν καθώς εξέταζε κάθε κρίκο, τη στιγμή που το τρεμουλιασμένο του δάκτυλο χάιδευε τη δαγκάνα που ήταν προσαρτημένη στο τέλος της αλυσίδας. Η πριονιστική στολή ήταν έτοιμη.<br><br>Με το τρεμουλιαστό χέρι του, έδωσε ζωή στη μηχανή με τις λεπίδες. Ο τρόμος τον οδηγούσε, ο τρόμος για αυτά που τον περίμεναν και αυτά που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει για να αποκτήσει την ελπίδα για να ηρεμήσει το μυαλό του. Καθώς η πριονιστική στολή άρχισε να λειτουργεί, κατάλαβε ότι πρέπει να αντιμετωπίσει το φόβο του και ήξερε ότι δε θα του αρέσει καθόλου."

				"npc_dota_hero_bristleback_bio"											"Ποτέ δεν ήταν κάποιος που θα γυρνούσε την πλάτη του στη μάχη, ο Rigwarl ήταν γνωστός για τις μάχες του με τους μεγαλύτερους, δεινότερους πολεμιστές μου μπορούσε να βρει. Έχοντας βαπτιστεί Bristleback από τα μεθυσμένα πλήθη, συμμετείχε σε παρασκηνιακές μάχες σε κάθε ταβέρνα του δρόμου μεταξύ Slom και Elze, ώσπου τα ανδραγαθήματά του τελικά αναγνωρίστηκαν από έναν μπάρμαν που χρειαζόταν σωματοφύλακα. Για λίγο από το ζύθο, ο Bristleback προσλήφθηκε για να συλλέγει λογαριασμούς, να διατηρεί την ειρήνη, και να σπάει περιστασιακά ένα ή δύο πόδια (ή πέντε, στην περίπτωση ενός άτυχου web-hund).<br><br>Μετά από την εντρύφηση σε μία νύχτα ευθυμίας κατά την οποία οι σωματικές βλάβες μοιράστηκαν εξίσου μεταξύ παραβατικών πελατών και του ήπατός του, ο Bristleback επιτέλους νικήθηκε. «Οι χαυλιόδοντές σας με προσβάλουν, κύριε», ακούστηκε να λέει μεθυσμένος σε έναν ιδιαίτερα μεγάλο τύπο από τον άγονο βορρά του οποίου ο λογαριασμός έπρεπε να πληρωθεί. Αυτό που ακολούθησε ήταν ένας ιστορικός καυγάς. Μια ντουζίνα μαχητών όρμηξαν μέσα. Κανένα σκαμπό δεν έμεινε άθικτο, και τελικά, το αδύνατο συνέβη: ο λογαριασμός έμεινε απλήρωτος. Στη διάρκεια των επακόλουθων εβδομάδων, οι πληγές του Bristleback θεραπεύτηκαν, και τα αγκάθια του ξαναμεγάλωσαν· αλλά η τιμή ενός σωματοφύλακα μπορεί να είναι κάτι ευερέθιστο. Πλήρωσε το λογαριασμό με δικά του έξοδα, ορκιζόμενος να βρει τον βόρειο και να εκδικηθεί. Και τότε έκανε κάτι που ποτέ δεν είχε ξανακάνει: προπονήθηκε, και κάνοντας αυτό ανακάλυψε κάτι καταπληκτικό για τον εαυτό του. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε πίσω από τα δόντια του όσο έσφιγγε τα αγκάθια του. Ίσως το κόλπο είναι να γυρνάει την πλάτη του στη μάχη."

				"npc_dota_hero_tusk_bio"										"Ήταν ένας αξιομνημόνευτος καυγάς. Εκεί στεκόταν ο Ymir, ο Tusk, ο Τρόμος πέρα από το Φράγμα, η Χιονοστιβάδα από Κοβάλτιο, ο μοναδικός μαχητής που νίκησε τον Τριχωτό Μωλωπιστή σε τίμια μάχη, και τώρα ο τελευταίος όρθιος άντρας στην Ταβέρνα «Άντρο των Λύκων». Ό,τι ξεκίνησε ως ένα απλό στοίχημα υπεροχής, κατέληξε με τέσσερις θαμώνες, ένα σιδηρουργό και τους έξι καλύτερους στρατιώτες της Παγωμένης Ταξιαρχίας, να σφαδάζουν από τα θραύσματα και τις ακίδες σχεδόν κάθε μπουκαλιού, κούπας και καρέκλας του κτηρίου. Ο Tusk κόμπασε και έκανε πρόποση στη νίκη του, καθώς άδειασε το ποτό του.<br><br>Με το που ανέκτησαν οι ηττημένοι τις αισθήσεις τους, άρχισαν να ακούγονται προκλήσεις για επανάληψη του στοιχήματος. Στον Tusk άρεσε αυτή η προοπτική, αλλά κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί πιο δύσκολο στοίχημα έπειτα από αυτό που μόλις είχε κερδίσει. Ο πανδοχέας, όντας έντρομος στη ζημιά που θα προκαλούσε ένας ακόμα καυγάς και απεγνωσμένος να τον αποφύγει, είχε μια ιδέα. Όσο επιδέξιος και να ήταν, ο Ymir δεν είχε λάβει ποτέ μέρος σε αληθινή μάχη και ποτέ δεν είχε δοκιμάσει τις ικανότητες του σε συνθήκες αδιάκριτου θανάτου και πολεμικού χάους. Πρότεινε ένα στοίχημα στο μαχητή: να αναζητήσει τη μεγαλύτερη μάχη που θα μπορούσε να βρει, να επιβιώσει και να την κερδίσει για όποια πλευρά επέλεγε. Το κέρδος; Ο επόμενος γύρος κερασμένος."

				"npc_dota_hero_skywrath_mage_bio"									"Ο Dragonus είναι ένας υψηλός μάγος στη Τρομερή Φωλέα και ζει διχασμένος. Είναι ορκισμένος από τη γέννηση του να προστατεύει όποιον κάθεται στο θρόνο των αγκαθιών, κι όμως μισεί τη βασίλισσα των Skywrath με όλη του τη ψυχή. Από μικρός ήταν φίλος και σύντροφος στη μεγαλύτερη πριγκίπισσα των Skywrath, την Shendelzare, πρώτη στη διαδοχή για το θρόνο. Την αγαπούσε θερμά και ακλόνητα, αλλά καθώς ξεκίνησαν οι σπουδές του, το μυαλό του απασχολούταν με την εκμάθηση της μαγείας και των απόκρυφων τεχνικών των Skywrath.<br><br>Η εμμονή του με τα αιθέρια είχε ως αποτέλεσμα να του ξεφύγουν τα μικρά σημάδια που υπόδειχναν μια ανταρσία ενάντια στην Shendelzare και έχασε την ευκαιρία του να την αποτρέψει. Όταν η βασιλική αυλή καταλύθηκε από μια γρήγορη και βίαιη επίθεση, επέστρεψε από τις σπουδές είχε χάσει την παλαιότερη και αγαπημένη φίλη του. Ο θρόνος των αγκαθιών άνηκε πλέον στη νεότερη και αδίστακτη αδερφή της Shendelzare και ο Dragonus δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Η μαγεία των μάγων των Skywrath υπηρετεί μόνο τον ορκισμένο προστάτη των απογόνων των Skywrath και επομένως δεν έχει καμία ισχύ ενάντια στο θρόνο. Παραμένει ωστόσο στο πόστο του, πιστεύοντας πως αυτή είναι η καλύτερη πιθανότητα ώστε μια μέρα να επιστρέψει την αληθινή του αγάπη στη θέση της. Το μυστικό του είναι μόνο γνωστό στη θεά Scree'auk, που μεταμόρφωσε το σακατεμένο φυσικό σώμα της Shendelzare στη μετενσάρκωση αγνής εκδικητικής ενέργειας.<br><br>Ονειρεύεται να επαναφέρει την αγαπημένη του βασίλισσα στη Τρομερή Φωλέα, αλλά πιο απεγνωσμένα ονειρεύεται να επαναφέρει την Shendelzare σε αρτιμελή και υγιή φυσική μορφή ξανά. Ο διττός του ρόλος στη βασιλική αυλή τον βασανίζει, καθώς είναι ευγενές και αγαθό πλάσμα, αλλά το μεγαλύτερό του μαρτύριο είναι να σκέφτεται το μίσος που πρέπει να έχει η Vengeful Spirit στην καρδιά της για αυτόν."

				"npc_dota_hero_abaddon_bio"									"Η Πηγή του Avernus είναι η δύναμη της οικογένειας, μια σχισμή σε αρχαίες πέτρες από όπου ξεχειλίζει επαυξητική δύναμη για πολλές γενιές. Κάθε νεογέννητο του σπηλαιώδους Οίκου του Avernus βαπτίζεται σε μαύρη ομίχλη για να αποκτήσει σύνδεση με τις μυστικές ενέργειες της γης. Τα παιδιά μεγαλώνουν ως ακάθεκτοι υπερασπιστές των παραδόσεων και εθίμων του βασιλείου, αλλά αυτό που στην ουσία προστατεύουν είναι η ίδια η Πηγή. Και τα κίνητρα της ομίχλης δεν είναι ξεκάθαρα.<br><br>Όντας βρέφος ο Abaddon όταν βαπτίστηκε στην Πηγή, λένε ότι κάτι πήγε στραβά. Στα μάτια του παιδιού εμφανίστηκε ένα φως κατανόησης. Ο Abaddon ανατράφηκε με κάθε προσδοκία να ακολουθήσει το μονοπάτι όλων των απόγονων του Avernus, να εκπαιδευτεί στην τέχνη του πολέμου, ώστε σε καιρούς ανάγκης να είναι εκείνος που θα οδηγήσει την οικογένεια στην υπεράσπιση των αρχαίων τόπων. Αλλά ο Abaddon ήταν πάντοτε διαφορετικός. Όταν οι άλλοι εκπαιδεύονταν με όπλα, εκείνος είχε την τάση να έκανε διαλογισμό στην παρουσία της ομίχλης. Εισέπνεε τους ατμούς της Πηγής, μαθαίνοντας να συνδέει το πνεύμα του με τη δύναμη που ανάβλυζε πολύ πιο πέρα από τα πιστεύω του Οίκου. Έγινε ένα πλάσμα της μαύρης ομίχλης.<br><br>Υπήρχε πικρία μέσα στον Οίκο του Anernus, γηραιοί άλλά και νεότεροι όμιοί του τον κατηγορούσαν ότι παραμελούσε την ευθύνη του. Αλλά αυτές οι κατηγορίες σταμάτησαν όταν ο Abaddon μπήκε στη μάχη και τότε είδαν, πως οι δυνάμεις της ομίχλης του έδωσαν την μαεστρία πιο πάνω από τη ζωή και το θάνατο, πιο πέρα από αυτό που θα μπορούσε να φανταστεί ο κάθε λόρδος του Οίκου."

				"npc_dota_hero_elder_titan_bio"											"Μπορεί λοιπόν να ρωτήσετε, «Πώς πήρε αυτός ο κόσμος τη μορφή του;» Γιατί απ' όλους τους κόσμους που δημιουργήθηκαν, αυτός έχει τις παράξενες ιδιότητές του, την ποικιλόμορφη και ετερόκλητη συλλογή από πλάσματα, κουλτούρες και μυθολογίες; «Η απάντηση» ο Ένας ψιθυρίζει, «βρίσκεται στους Τιτάνες».<br><br>Αυτοί οι αρχικοί πρόγονοι υπήρχαν κοντά χρονικά στο Ξεκίνημα--αν όχι μάρτυρες της δημιουργίας, και έπειτα γεννήθηκαν με την ηχώ της ακόμα στα αυτιά τους. Επισφραγισμένοι με τις προγενέστερες ενέργειες του σύμπαντος, δεν επιθυμούσαν τίποτα παραπάνω από το να συνεχίσουν οι ίδιοι ως δημιουργοί. Οπότε έκλιναν προς τη μετατροπή της ύλης με τη βούλησή τους: σφυρηλατήσεις και θερμάνσεις, λυγίσματα και ανατινάξεις. Και όταν η ύλη αποδείχθηκε μικρότερη πρόκληση απ' ότι τους άρεσε, έστρεψαν τα εργαλεία τους στους εαυτούς τους, αναπλάθοντας τους εγκεφάλους τους και τα πνεύματά τους ώσπου έγιναν όντα μεγάλης αντοχής. Η ίδια η πραγματικότητα έγινε το απόλυτο αντικείμενο της μεταλλουργίας τους. Ωστόσο, στα μέσα της διαδρομής, μερικές φορές έσφαλαν. Σε περιπτώσεις μεγάλης φιλοδοξίας, τα λάθη είναι αναπόφευκτα.<br><br>Ο ένας τον οποίο γνωρίζουμε ως Elder Titan ήταν ένας μεγάλος πρωτοπόρος, ένας που σπούδαζε στο μεταλλουργείο της δημιουργίας. Ακονίζοντας τις ικανότητές του, ράγισε κάτι το οποίο δε θα μπορούσε ποτέ να επισκευαστεί, μόνο να παραμεριστεί. Έπεσε στον ίδιο του τον σπασμένο κόσμο, ο ίδιος μια ραγισμένη ψυχή. Εκεί κατοικούσε ανάμεσα στα ακανόνιστα θραύσματα και τα σχισμένα επίπεδα, μαζί με άλλα χαμένα θραύσματα που είχαν γλιστρήσει μέσα από τις ρωγμές του πρώιμου σύμπαντος. Και αυτός είναι ο λόγος που ο κόσμος που ξέρουμε θυμίζει ένα νησί ναυαγών, επιζώντων ενός ναυαγίου μακρά ξεχασμένου. Ξεχασμένο, είναι, απ' όλους εκτός από τον Έναν ο οποίος κατηγορεί τον εαυτό του. Περνάει τον χρόνο του ψάχνοντας αιώνια για έναν τρόπο να κατορθώσει τις επισκευές, ώστε να ξαναενώσει τα κομμάτια της σπασμένης ψυχής του, ώστε ίσως εμείς και ο κόσμος ομοίως να γιατρευτούμε. Αυτός είναι ο Ένας τον οποίο γνωρίζουμε ως Elder Titan."

				"npc_dota_hero_legion_commander_bio"									"Ήρθαν χωρίς καμία προειδοποίηση. Μέσα στα τείχη της Stonehall ακούστηκε ένα βουητό και ένας τρομερός ήχος, και από το σκοτάδι μια άγνωστη δύναμη αναρίθμητων θηρίων εμφανίστηκε, διαθέτοντας αχρεία φωτιά και μαγεία, σκοτώνοντας και αρπάζοντας γυναικόπαιδια για σκοτεινό σκοπό. Από τον κάποτε ισχυρό στρατό της δύναμης της Stonehall, μόνο η Χάλκινη λεγεώνα, καθοδηγούμενη από την αδάμαστη διοικήτρια Tresdin, ήταν αρκετά κοντά για το κάλεσμα της μάχης. Ίππευσαν μέσα στην πόλη, πολεμώντας μέσα στα αιματοβαμμένα σοκάκια και τις καμένες αγορές, κόβοντας δρόμο μέσα από το πλήθος προς την πηγή της ξαφνικής εισβολής: ένα αιθέριο ρήγμα στην πλατεία της πόλης και στο βάραθρο βρισκόταν ο φοβερός υπέρμαχος.<br><br>Περιτυλιγμένος με μια διαβρωτική λάμψη, η αρχηγός της αβυσσαλέας ορδής έκοψε στα δύο έναν λεγεωνάριο με την τεράστια λεπίδα του καθώς το δέρμα του φθειρόταν. Η Tresdin σήκωσε το αιματοβαμμένο σπαθί της και συγκέντρωσε τη ματιά της στο θηρίο. Αποδείχθηκε, τελικά, να της χαμογελάει μέσα από τα πολυάριθμα δόντια του. Αδιαφορώντας για τη μάχη που μαινόταν γύρω τους, επιτέθηκαν ο ένας στον άλλον.<br><br>Εκτρέποντας κάθε χτύπημα, το ζευγάρι χόρεψε σε μια θανάσιμη μονομαχία, καθώς η Χάλκινη λεγεώνα έβρισκε το τέλος της. Η Tresdin πήδηξε προς τα εμπρός καθώς ο εχθρός της επιτέθηκε με το σπαθί του για να την συναντήσει. Οι πιθανότητες ανατράπηκαν. Η επίθεση χτύπησε την Tresdin ξαφνικά, μια βίαιη ώθηση από την πλευρά της, αλλά ακόμα και που έχασε την ισορροπία της, μπόρεσε να συγκεντρώσει δύναμη για ένα ακόμα χτύπημα. Λεπίδα με λεπίδα, πέραν από το λαιμό έως το πόδι κάτω, σκαλίζοντας το στα δύο σε ένα τρομακτικό ψεκασμό σπινθήρων και αίματος. Το σατανικό κοινό παρακολουθούσε με έκπληξη καθώς πίεζε στην επίθεση, οδηγώντας την λεπίδα στο δέρμα του εχθρού της μέσα στην πανικοβλημένη καρδιά του. Με ένα ουρλιαχτό που διαχώρισε τα σύννεφα, το θηρίο ξέσπασε σε ένα χείμαρρο αίματος και αγωνίας. Η καταχθόνια πύλη αμφιταλαντευόταν, γιατί η δύναμη που διατηρούσε το χάσμα εξαφανίστηκε, ακριβώς όπως είχε εμφανιστεί. Οι υπόλοιποι εισβολείς υποτάχθηκαν γρήγορα στη Stonehall.<br><br>Αν και νικητές, οι επιζώντες δε βρήκαν πολλά να γιορτάσουν: η πόλη ήταν ερειπωμένη και οι επιζώντες λίγοι. Φλόγες συνέχιζαν να εξαπλώνονται. Ξεδιπλώνοντας τα πολεμικά της λάβαρα, η Tresdin μάζεψε όσους συμμάχους που μπορούσε. Μεγάλος ήταν ο θυμός της καθώς υποσχέθηκε μια βίαιη εκδίκηση στις δυνάμεις τις αβύσσου, και ανάθεμα σε όσους βρεθούν στο διάβα της."

				"npc_dota_hero_ember_spirit_bio"										"Χαμένο μέσα στα Θρηνώδη Όρη, το Φλεγόμενο Οχυρό στέκεται εγκαταλειμμένο, οι αίθουσες που άλλοτε εκπαίδευαν άδειες, η αυλή του καλυμμένη με φύλα και σκόνη. Κάτω από μια εξέδρα στο σφραγισμένο ναό του, κείτεται ένα καζάνι από τοπάζι γεμάτο με μια αρχαία σκόνη, τα απομεινάρια της νεκρικής πυράς του πολεμιστή-ποιητή Xin. Για τρεις γενιές, ο Xin δίδαξε τους ακόλουθούς του τα Δεσμά της Προστάτιδας Φλόγας, μια σειρά από μάντρα που εκπαίδευαν το νου και το σώμα για τη σκληρή αλήθεια που βρισκόταν πέρα από τους τοίχους του οχυρού.<br><br>Ωστόσο, μαθαίνοντας τους τρόπους ενός πολεμιστή απέκτησε και τους εχθρούς ενός πολεμιστή και κατά τη διάρκεια μιας μάχης ο Xin υπερτέρησε και σκοτώθηκε. Οι ακόλουθοί του σκορπίστηκαν στον άνεμο. Όμως καθώς τα χρόνια γίνονταν αιώνες και οι ακόλουθοί του άφηναν απογόνους, τα διδάγματά του άντεξαν από τους ψιθύρους και τις πράξεις. Αγγιγμένος από την χρόνια κληρονομιά του δασκάλου του, ο Φλεγόμενος Ουρανός, με φιλοπερίεργες απόψεις για τη φωτιά, πήγε στο Φλεγόμενο Οχυρό και αναθέρμανε τη νεκρική σκόνη. Από αυτές τις λαμπερές φωτιές αναδύθηκε ένα είδωλο του Xin, στεφανωμένο με φλόγες, η στοχαστική του όψη προετοιμασμένη για εκπαίδευση και διδασκαλία, αλλά και να διαδώσει τις φλόγες της γνώσης σε όλους εκείνους που αναζητούν καθοδήγηση."

				"npc_dota_hero_earth_spirit_bio"									"Βαθιά μέσα στους βράχους και τους γκρεμούς του Upland υπάρχει μία φλέβα ιερού νεφρίτη μακρά ξεχασμένη από τους ορεινούς μεταλλωρύχους. Από αυτό το σπάνιο υλικό, το ομοίωμα του μέγα στρατηγού Kaolin λαξεύτηκε και θάφτηκε στην κεφαλή ενός πέτρινου ταφικού στρατού δέκα χιλιάδων στρατιωτών, μια δύναμη στρατιωτών και ιερών ανθρώπων, γελωτοποιών και ακροβατών, λαξευμένων από τεχνίτες και ενταφιασμένων επί χιλιετίες στη σκοτεινή αγκαλιά της Γης.<br><br>Εκείνο όμως που δε γνώριζαν οι τεχνίτες ήταν ότι μέσα στην παράξενη φλέβα του νεφρίτη έρεε η ίδια η ψυχή της Γης μια στοιχειώδης δύναμη που ήταν ένα με τον πλανήτη. Όταν αυτή η δύναμη αποσπάστηκε από το αίμα του κόσμου της, μάζεψε τις δυνάμεις της στο πέρας της χιλιετίας και σκάβοντας ήρθε στο φως. Τώρα πλέον το μέγα Πνεύμα της Γης ο Kaolin πορεύεται στους δρόμους του Upland, πολεμώντας για το Πνεύμα της Γης. Αλλά και σε καιρούς ανάγκης καλεί εμπρός του τα είδωλα της θαμμένης στρατιάς του δεμμένα ακόμα στη στοργική αγκαλιά του εδάφους."

				"npc_dota_hero_abyssal_underlord_bio"	"Δεν υπάρχει ούτε μύθος ούτε τραγούδι για να αναγγείλει τον ερχομό τους. <br><br>Βαθιά κάτω από την επιφάνεια του κόσμου υπάρχουν άγνωστα θαύματα και τρόμοι. Κάτω και πάλι κάτω, πολύ χαμηλότερα από τα πεδία λιωμένου μάγματος και τις σιγοβράζουσες ρίζες των αδρανών ηφαιστείων βρίσκεται η οψιανή πόλη τουAziyog, με την ασύγκριτη λιθοτεχνία να σχηματίζει μια ατέλειωτη σπηλιά. Εντός των κυψελοειδών τοίχων που είναι κονιασμένοι με τα οστά αμέτρητων σκλάβων είναι η κτήση της Αβυσσαλέας ορδής και του κτηνώδους λόρδου του, του Vrogros. <br><br>Οπλισμένος από τους τερατώδεις σιδηρουργούς του είδους του και καλά εξασκημένους στις τέχνες του σκοτεινού ρήγματος, ο Vrogros μπορεί να κλητεύει φωτιά και χωλή κακία μέσω της συστροφής μεταξύ των κόσμων. Αναζητεί πάνω να επεκτείνει τις κατοχές του, καταστρέφοντας ή σκλαβώνοντας όλα όσα συναντά. Όμως τα μέρη που προσφέρει το υπόγειο βασίλειο είναι λίγα και έτσι το βλέμμα του στράφηκε προς τα πάνω. Με την εντολή του τα πρώτα κύματα αβυσσαλέων εισβολέων έχουν ήδη πορευτεί μέσω του ρήγματος, μερικές καταδικασμένες λεγεώνες με σκοπό απλά να ελέγξουν τη δύναμη των εθνών παραπάνω. Τώρα, καθώς η πλήρης δύναμή του ετοιμάζεται για αδιάκοπη κατάκτηση, ο ίδιος ο Vrogros βηματίζει σε έναν ηλιόλουστο κόσμο για να ανακοινώσει την επερχόμενη βασιλεία του. Αυτοί που αντιμετωπίζουν τον Underlord θα σκύψουν και θα πληρώσουν φόρο υποτελείας ή θα καταστραφούν εκεί που στέκονται."

				"npc_dota_hero_phoenix_bio"									"Μόνος μέσα σε ένα ανέγγιχτο σκοτάδι έλαμψε το πρώτο φως του ήλιου του Φύλακα, ένα μοναδικό σημείο συνειδητού φωτός που έχει σκοπό να εξαπλώνει ζεστασιά στο άδειο κενό. Μέσα από αιώνες, αυτός ο εκτυφλωτικός φάρος συνενώνει ανυπολόγιστες ενέργειες πριν καταλήξει σε μια κατακλυσμική έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Από αυτή την κόλαση δημιουργούνται νέοι απόγονοι που ταυτίζονται με το γονέα τους, οι οποίοι ταξιδεύουν σε ένα σκοτεινό ωκεανό και τελικά εγκαθίστανται στη σειρά των αστερισμών. Με τον καιρό, και αυτοί θα πολλαπλασιαστούν μέσω της υπερκαινοφανούς φλόγας. Έτσι αυτός ο εκθαμβωτικός κύκλος της γέννησης και της αναγέννησης επαναλαμβάνεται έως ότου όλοι οι ουρανοί να αστράφτουν και να λάμπουν.<br><br>Με αυτή την αγέραστη χοάνη το αστέρι που οι θνητοί ονομάζουν Φοίνικας κατέρρευσε, και όπως οι πρόγονοί του ταξίδεψε σε ένα απέραντο σύμπαν για να βρει μια θέση μεταξύ των αστρικών αδελφών του. Όμως η περιέργειά του σχετικά με τους κύκλους τον οδήγησε στην έρευνα και τη μελέτη. Έμαθε ότι ανάμεσα σε κόσμους ανακατεύεται μέσα τους ένα πλέγμα αξιοσημείωτης ποικιλίας κλειδωμένο σε μια διαρκή σύγκρουση της κοσμικής συνέπειας, μια διάσταση που θα έχει ανάγκη το φως του, όταν οι μακρινές ακτίνες ενός αποθανόντα ήλιου δεν θα είναι αρκετές. Έτσι, αυτός ο απόγονος ήλιου πήρε επίγεια μορφή, ανυπόμονος να λάμψει τη ζεστασιά του σε εκείνους που μπορεί να την χρειάζονται περισσότερο, και ίσως να δεσμευτούν από το ηλιακό πεπρωμένο του."

				"npc_dota_hero_terrorblade_bio"									"Ο Terrorblade είναι ένας λεηλατητής δαίμονας, ένας επικηρυγμένος που ακόμα και οι υπόλοιποι δαίμονες φοβούνται. Όντας ένας κοσμικός εικονοκλάστης, έκλεψε από τους Δαιμονικούς Άρχοντες, αγνόησε τις τελετουργίες από τις θα έπρεπε να δεσμεύεται η συμπεριφορά του και παραβίασε κάθε νόμο των επτά Κολασμένων Περιφερειών. Για τα εγκλήματά του, διδάχθηκε αυτό το μάθημα: ακόμα και η Κόλαση έχει μια κόλαση. Μια σύντομη, βίαιη δίκη ακολούθησε, με πολλούς νεκρούς σε όλες τις πλευρές και τελικά καταδικάστηκε να είναι έγκλειστος στην Foulfell, μια κρυμμένη διάσταση, όπου οι δαίμονες φυλακίζουν τους δικούς τους.<br><br>Αλλά η Foulfell δεν είναι μια κανονική φυλακή. Σε αυτόν το σκοτεινό καθρέπτη της πραγματικότητας, οι δαίμονες καταδικάζονται να ατενίζουν αιώνια στην διεστραμμένη αντανάκλαση της ίδιας της ψυχής τους. Όμως, αντί να υποφέρει, ο Terrorblade έγινε κυρίαρχος της αντανάκλασης του χειρότερου εαυτού του, ενός ορμητικού, ληστρικού δαίμονα αφάνταστης δύναμης. Με το εσωτερικό του κτήνος κάτω από την κυριαρχία του, κατέστρεψε τους μορφοκλασματικούς τοίχους της φυλακής και δραπέτευσε για να εξαπολύσει τον τρόμο του πάνω σε όλη τη δημιουργία."

				"npc_dota_hero_oracle_bio"											"Οι Απόγονοι της Μεγάλης Έδρας των Cymurri έφερναν, εδώ και αιώνες, τους Oracle τους αποκλειστικά από το Εκκολαπτήριο Ελεφαντοστού, ψηλά στις κορυφές της Οροσειράς του Ζηλωτή, δίνοντας μια προκαταβολή τη στιγμή της σύλληψης του εμβρύου και το υπόλοιπο ποσό κατά την παράδοση, μπροστά στην Πύλη του Graven King, ενός ώριμου και καλά εκπαιδευμένου προφήτη.<br><br>Μεγαλωμένοι από τις ίδιες Κάτωχρες Σίβυλλες που τους ανέθρεψαν και τους γέννησαν, όλοι οι εγκεκριμένοι Oracle ήταν δεμένοι με τον κόσμο που ξέρουμε μέσω των υλικών σωμάτων τους. Παράλληλα, οι ψυχές τους περιπλανώνταν μακριά, μετά βίας δέσμιες με έναν αστρικό ομφάλιο λώρο. Επιστρέφοντας από τις κοσμικές περιπλανήσεις τους, οι προφήτες έδιναν μυστικιστικές ομιλίες, τις οποίες ανέλυαν οι Σύμβουλοι των Cymurri, και οι οποίοι έβλεπαν σε αυτές οράματα για το μέλλον, διπλωματικές συμβουλές και όλα τα υπερφυσικά πολεμοφόδια που χρειαζόταν η γενεαλογία των Graven Kings για να εξασφαλίσει τη νίκη σε κάθε εκστρατεία. Έτσι ίσχυε για γενιές ολόκληρες, με τις σελίδες του Graventome να γεμίζουν με τα ονόματα των νικηφόρων βασιλιάδων και των καινούριων περιοχών που είχαν αποκτήσει. Έτσι ίσχυε, μέχρι που ένας συγκεκριμένος Oracle με το όνομα Nerif έφτασε να υπηρετεί τον τελευταίο από τους βασιλιάδες με τις πέτρινες περικεφαλαίες.<br><br>Από την αρχή κιόλας, οι προφητείες του Nerif ήταν ασυνήθιστες. Έμοιαζαν όχι σαν να προμηνύουν το μέλλον, αλλά να το διαμορφώνουν. Ο παράξενος μάντης έδινε συμβουλές που κανένας δεν επιζητούσε και ξαφνικά οι Cymurri βρίσκονταν μπλεγμένοι σε συγκρούσεις με νέους εχθρούς. Οι Σύμβουλοι, αισθανόμενοι την απειλή της ισχύος τους, γρήγορα απέδωσαν αυτές τις ανεπιθύμητες εξελίξεις στο νεότερο Oracle. Απαίτησαν την απομάκρυνσή του, ζητώντας από τις Σίβυλλες να πάρουν πίσω τον ελαττωματικό τους προφήτη και να τον αντικαταστήσουν με ένα άξιο υποκατάστατο. Μα ο Nerif περιέγραψε ένα δυσοίωνο όνειρο της καταστροφής του Εκκολαπτηρίου και μέσα σε λίγες ώρες κατέφτασαν νέα της καταστροφής της αρχαίας σχολής σε μια ολέθρια χιονοστιβάδα. Φοβούμενοι ότι θα έχουν την ίδια τύχη με τις Κάτωχρες Σίβυλλες, οι Σύμβουλοι αποσύρθηκαν στα δωμάτια συμβουλών τους, ανήσυχοι ξαφνικά μην τύχουν της προσοχής του Oracle.<br><br>Ο Graven King, ωστόσο, ήταν ένα πλάσμα μεγάλης πρακτικότητας. Αμφισβητούσε την αφοσίωση των ιδιαιτέρως συνετών Συμβούλων του. Ένας τόσο σπάνιος Oracle, υποστήριζε, θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ως όπλο για να διευρύνει την περιοχή που του ανήκει. Επομένως, υποβίβασε τους δειλούς συμβούλους του και πήρε το Nerif στο πλευρό του. Με μια απερίσκεπτη κατανόηση του ταλέντου του Nerif, εξέφραζε ξεκάθαρα τα αποτελέσματα που επιθυμούσε και καλόπιανε το Nerif ώστε να εκστομίζει τις ευχές του ως προφητείες.<br><br>Στην αρχή, όλα ήταν καλά. Ο τελευταίος Graven King καυχιόταν ότι, έχοντας με το μέρος του τον αγαπημένο της μοίρας, είχε στα χέρια του την ίδια τη Μοίρα. Έπρεπε, τότε, να το είχε εκλάβει ως προειδοποίηση ότι, την παραμονή της εισβολής του στο βασίλειο του Αχόρταγου Σατράπη, αν και επιχείρησε να εξαναγκάσει τον Oracle του να προβλέψει σίγουρη νίκη, ο Nerif απλά και σιγά ψέλλισε, «Όλες οι καταλήξεις είναι πιθανές». Δεν μπορούσε να αποσπάσει πιο αμετάκλιτη δήλωση από το στόμα του Nerif. Παρόλα αυτά, ο Graven King ήταν σίγουρος για το στρατό του. Η Σατραπεία ήταν περίκλειστη από ξηρά, με μικρό στρατό και αποκλεισμένη από πιθανούς συμμάχους. Ερμήνευσε το «Όλες οι καταλήξεις είναι πιθανές» ως ότι υπήρχε μικρός κίνδυνος για το σχέδιό του, καθώς είχε τακτική υπεροχή.<br><br>Φυσικά, γνωρίζουμε σήμερα ότι θα έπρεπε να πάρει τα λόγια του μάντη πιο κυριολεκτικά. Ακόμη και με προσεκτική μελέτη των Σχολιασμένων Χρονικών του If, το τί συνέβη στο πεδίο μπροστά από το παλάτι του Αχόρταγου Σατράπη είναι σχεδόν αδύνατο να το φανταστούμε. Απ' ότι φαίνεται στη διάρκεια του μακελειού, η μάχη άρχισε να διακλαδίζεται. Σε κάθε κρίσιμη στιγμή, η πραγματικότητα άνοιγε και έσπαγε σε κομμάτια. Στρατιώτες που έπεφταν στη μάχη στέκονταν επίσης στα πόδια τους, έτοιμοι να πολεμήσουν. Τα μυαλά τους επίσης χωρίζονταν, με τους πολεμιστές να βρίσκουν τους εαυτούς τους νεκρούς και ζωντανούς, υπάρχοντες και μη. Νίκη και ήττα ήταν πια διχοτομημένες, με αποτέλεσμα κάθε ξεχωριστή έκβαση να βιώνεται ταυτόχρονα, και από τους δύο στρατούς. Το σύμπαν είχε καταστεί ένας διάδρομος με καθρέφτες, όπου όλοι οι καθρέφτες έσπαγαν ατέρμονα.
Η άμεση επίδραση και στους δυο στρατούς ήταν παραφροσύνη. Αδυνατώντας να κατανοήσει την κατάσταση του να είναι και νικητής και ηττημένος, το μυαλό του Graven King βυθίστηκε στην τρέλα. Και ο αφελής Σατράπης δεν είχε καλύτερη κατάληξη. Οι αντικρουόμενες πραγματικότητες συνέχισαν να χωρίζονται ξανά και ξανά, δημιουργώντας άπειρες ιστορίες, στις οποίες ο μπερδεμένος πληθυσμός σύντομα χάνει την ικανότητα να τρώει, να ντύνεται, να αμύνεται και να αναπαράγεται.<br><br>Πολύ πριν φανούν οι συνέπειες, όμως, οι επιφυλακτικοί Σύμβουλοι των Cymurri άρπαξαν τον Nerif, τον έδεσαν και τον φίμωσαν, και τον έστειλαν με ένα σκάφος έξω από το σύμπαν τους, ελπίζοντας ότι δεν θα ξαναέβλαπτε ποτέ κανένα. Ήταν, βέβαια, πολύ αργά για εκείνους. Και ίσως να είναι και για εμάς."

				"npc_dota_hero_techies_bio"									"Στο έπος του Βυθοκόρου Όρμου, καμία δουλειά δεν υπήρξε ποτέ πιο δημοφιλής από τους Τεχνικούς Κατεδαφίσεων. Ωστόσο, ο Βυθοκόρος Όρμος δεν υπάρχει πια. Ούτε το Τοτερίν. Ούτε και η Πόλη των Κυνηγών. Στην πραγματικότητα, αν κάποιος παρακολουθήσει το ιστορικό των Τεχνικών Κατεδαφίσεων ίσως παρατηρήσει ότι λίγο μετά την εμφάνισή τους, οι πόλεις έτειναν προς εξαφάνιση.<br><br>Όπως κάθε αναπόφευκτη καταστροφή που περιβάλλει τους Τεχνικούς, η εξάλειψη του Βυθοκόρου Όρμου ξεκίνησε με μια εφεύρεση. Επιφορτισμένοι με το σχεδιασμό ενός ασφαλέστερου τρόπου πυροδότησης εκρηκτικών στα μεταλλεία κάτω από την πόλη, οι ταλαντούχοι πυροτεχνουργοί Squee, Speen και Spoon ανέπτυξαν την πιο αλλόκοτη δημιουργία τους μέχρι τότε: ένα κουμπί το οποίο, όταν πατιέται, προκαλεί σε μια μακρινή συσκευή να πυροδοτεί ένα φυτίλι.<br><br>Ανυπόμονοι να δοκιμάσουν την εφεύρεσή τους, το τρίο γέμισε βαρέλι μετά το βαρέλι με εκρηκτικά, συσσωρεύοντας αυτές τις νέες απομακρυσμένες βόμβες σε κάθε γωνιά του μικρού εργαστηρίου τους. Από αυτό το απόθεμα άρπαξαν μόνο ένα φορτίο και το έθαψαν σε ένα μακρινό χωράφι. Καλύφθηκαν σε ένα χαντάκι και ο Spleen πάτησε το κουμπί του πυροκροτητή. Ωστόσο, μετά από μια στιγμή, τίποτα δε συνέβη. Μπερδεμένος, σηκώθηκε πάνω, πιέζοντας ξανά και ξανά το κουμπί του μέχρι, τελικά, μια έκρηξη να ανοίξει μια τρύπα στο χωράφι. Ενθουσιασμένοι, ο Squee και ο Sleen γύρισαν προς το σπίτι τους, λίγο πριν τους χτυπήσει ένα ένα τεράστιο ηχητικό και κρουστικό κύμα.<br><br>Σαστισμένοι, με τα αυτιά τους να βουίζουν από την απροσδόκητη έκρηξη, συγκεντρώθηκαν στο σκοτεινό μίασμα για να δουν ένα καπνίζον ερείπιο, στο μέρος που κάποτε υπήρχε το εργαστήριό τους. Κομμάτια από ξύλα και πέτρες συνέχιζαν να πέφτουν στον κρατήρα μπροστά τους που αργά βάθαινε σε ένα διευρυνόμενο λάκκο. Όλος ο Βυθοκόρος Όρμος ταρακουνήθηκε και στη συνέχεια, άρχισε σταδιακά να διολισθαίνει προς τα βαθύτερα ορυχεία ώσπου οι κάτοικοί του πανικοβλήθηκαν και έφυγαν.<br><br>Καθισμένοι στην άκρη του βυθιζόμενου σπιτιού τους χαμογέλασαν και άρχισαν τα γέλια, ζαλισμένοι από τις δυνατότητες της εφεύρεσή τους, αγνοώντας την περιφρόνηση των πρώην γειτόνων τους. Αναρωτήθηκαν μόνο ένα πράγμα: πώς θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια ακόμη μεγαλύτερη έκρηξη;"

				"npc_dota_hero_winter_wyvern_bio"									"Όπως πολλοί μεγάλοι ποιητές, η Auroth απλά θέλει χρόνο για να γράψει, αλλά η ζωή της Winter Wyvern είναι γεμάτη ενοχλήσεις. Τα επικά κατορθώματα των αρχαίων δράκων έχουν μακριά και πολύχρωμη ιστορία, αλλά μερικοί φοβούνται πως οι εναπομείναντες λόγιοι δράκοι δεν είναι όσο εύγλωττοι όπως παλιά, με λίγες γραμμές να προστίθενται στα έπη των αρχαίων δράκων από την τελευταία χρυσή εποχή τους. Η Auroth θρηνεί καθώς πιστεύει πως «Ξεχνάμε πως υπάρχουν περισσότερα στη ζωή πέρα από το θρίαμβο και την υπεροχή στους εχθρούς μας. Πρέπει επίσης να ζούμε τη ζωή μας στο κυνήγι της δημιουργικής έκφρασης». Συχνά ξεκινάει εξερευνητικά ταξίδια όπου συλλέγει βιβλία για έμπνευση. Αλλά όλη αυτή η έρευνα της αποσπά πολύ την προσοχή και περνάει πολύ λιγότερο χρόνο γράφοντας από ότι θα έπρεπε. Παρόλο που γνωρίζει πως θα έπρεπε να είναι στη φωλιά της και να συνεχίζει να γράφει στα έπη, βρίσκεται συχνά η ίδια σε επικές μάχες εναντίον ισχυρών εχθρών. Λεηλατεί κάστρα και αρχαίες βιβλιοθήκες και αν τύχει να αποκτήσει η ίδια δόξα στην πορεία, λέει στο εαυτό της πως είναι απλά παρενέργεια της έρευνάς της. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, πως ενώ οι ικανότητες και η δύναμή της στο πεδίο της μάχης είναι θρυλικές, τα ακαδημαϊκά της κατορθώματα ποτέ δεν έτυχαν λογοτεχνική αναγνώριση. Αλλά δεν ικανοποιείται να είναι πρωταγωνίστρια σε ηρωικές ιστορίες. Επιθυμεί επίσης να τις δημιουργήσει."

				"npc_dota_hero_arc_warden_bio"									"Πριν την αρχή όλων, υπήρχε μια παρουσία: ένα αρχέγονο μυαλό, απεριόριστο, καταπληκτικό και ορισμένο για ανεξιχνίαστο σκοπό. Καθώς το σύμπαν βρόντηξε σε ύπαρξη, αυτό το μυαλό κατακερματίστηκε και σκορπίστηκε. Δυο από τα μεγαλύτερά του θραύσματα--τα οποία θα ονομάζονταν Radiant και Dire--βρήκαν τους εαυτούς τους κλειδωμένους σε μοχθηρή αντίθεση και ξεκίνησαν να στρέφουν όλα της δημιουργίας για να υπηρετήσουν τη διαμάχη.<br><br>
Καθώς ο πόλεμος και ο κατακλυσμός απειλούσαν τον αναδυόμενο κόσμο, η θέληση ενός τρίτου θραύσματος έκανε το όνομά του γνωστό. Ονομάζοντας τον εαυτό του Zet, αυτή η νοημοσύνη επιδίωξε να επιλύσει τη δυσαρμονία και να επιστρέψει τα πάντα σε τέλεια ενότητα. Συγκλονισμένος από την αντικρουόμενη φύση του είδους του, ο Zet μάζεψε το σύνολο της δύναμής του. Με μια ξαφνική αναλαμπή, κατέλαβε τα αδέρφια του και ασφάλισε τις μαχόμενες πλευρές σε μαι αστρική σφαίρα πριν τις ρίξει στο σκοτάδι για να περιστρέφονται σε έναν ασήμαντο κόσμο. Επανήλθε η αρμονία, ωστόσο παρέμεινε μόνο ένα στοιχειώδες κομμάτι της δύναμης του Zet. Βάζοντας το βλέμμα του στη φυλακή, ο Zet επέλεξε να χρησιμοποιήσει την αποδυναμωμένη του δύναμη για να υπηρετήσει σαν άγρυπνος φύλακας μέχρι το τέλος του χρόνου. Για αμέτρητους αιώνες, η επιφυλακή άντεχε.<br><br>
Η ζωή άκμασε στο κόσμο από κάτω, ανυποψίαστη για τους κινδύνους που είναι φυλακισμένοι εντός του απαλά λαμπρού φεγγαριού ή για τις προσπάθειες τους Zet ώστε να τις συγκρατήσει. Καθώς η παντοτινή σύρραξη των αιχμαλώτων αντήχησε, η επιφάνεια της φυλακής σείστηκε και με το πέρασμα του χρόνου ξεκίνησε να ραγίζει. Τελικά, η λιγοστή δύναμη του Zet αποδείχτηκε ανεπαρκής για να συγκρατήσει το ρήγμα και το τελευταίο φεγγάρι θρυμματίστηκε. Οι αρχαίοι κάτοικοι της φυλακής δραπέτευσαν για να σπείρουν εκ νέου τη διαμάχη τους.<br><br>
Τιναγμένος από την έκρηξη της φυλακής στις πιο μακρινές αποστάσεις, ο Zet μεταμορφώθηκε από τις δυσαρμονικές ενέργειες των παλιών του αιχμαλώτων. Χωρίς μεμονωμένη μορφή και σκέψη, η ύπαρξή του χωρίστηκε μεταξύ πολλών--μερικών μικρότερων, μερικών μεγαλύτερων--μεταξύ τους ενωμένες με ένα φευγαλέο τόξο συνείδησης. Δυσκολευόμενος να καταπιέσει την ίδια του την ασυμφωνία, ο Zet έτρεξε προς την αυξανόμενη διαμάχη των αδερφών του, λυγίζοντας τις διασπασμένες θελήσεις του προς ένα μοναδικό συμπέρασμα: οι μορφές του αρχέγονου μυαλού πρέπει να επανασυνδεθούν ή όλες πρέπει να καταστραφούν για να μην εξαπλωθεί περισσότερο η διαμάχη..."

				"npc_dota_hero_monkey_king_bio"		"Για 500 χρόνια το βουνό τον πίεζε, με μόνο το κεφάλι του να είναι ελεύθερο από το βάρος της πέτρινης φυλακής που κλήτευσαν οι πρεσβύτεροι θεοί για να σταματήσουν την παιδιάστικη επανάστασή του. Βρύα μεγάλωσαν ανάμεσα στις γραμμές του εκτιθεμένου του προσώπου, θύσανοι γρασιδιού φύτρωσαν από τα αυτιά του· η όρασή του πλαισιώθηκε από αγριολούλουδα που έφταναν από το έδαφος γύρω από τα μάγουλά του. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι είναι νεκρός εδώ και καιρό, βασανισμένος από τους θεούς για την κήρυξη πολέμου εναντίον των ουρανίων μέχρι τίποτα άλλο παρά ο θρύλος του να επιβίωνε. Αλλά, όπως λένε οι ιστορίες, ο Monkey King δεν μπορεί να πεθάνει.<br><br>Έτσι περίμενε. Μέχρι να έρθουν οι θεοί για να του προσφέρουν μια ευκαιρία εξιλέωσης, αυτός υπέμενε. Και όταν ήρθαν για να του πουν την τιμή τους, ο Sun Wukong δέχτηκε: θα συνόδευε έναν νεαρό βοηθό μοναχού σε ένα κρυφό προσκύνημα, προστατεύοντάς τον από δαίμονες και τους κινδύνους του δρόμου και οδηγώντας τον άντρα πίσω με ένα πολυπόθητο λείψανο στην κατοχή του. Αν έκανε αυτό και υπάκουε τις εντολές του ανθρώπου για να υπηρετήσει την ιερή αποστολή τους, ο Wukong θα αποδείκνυε ότι έχει αναμορφωθεί.<br><br>Για αλλαγή, ο Sun Wukong ολοκλήρωσε τον όρκο του προς τους θεούς έντιμα, και εξιλεώθηκε για τις αμαρτίες του παρελθόντος. Ο βοηθός, έχοντας μάθει πολλά στις κακουχίες του, επέστρεψε στον ναό του, με το λείψανο στο χέρι· και ο Wukong — έχοντας για πρώτη φορά τις αρμόζουσες σχέσεις με τους σημαντικούς θεούς — αρκέστηκε στο να παρατήσει την παλιά του δίψα για περιπέτεια και δόξα για λίγο. Αλλά ο Monkey King γεννήθηκε για μπελάδες... και το να προσβάλλεις τους θεούς δεν παλιώνει ποτέ."

				"npc_dota_hero_dark_willow_bio"		"Τα παιδιά λατρεύουν να λένε ιστορίες για τις αλλόκοτες περιπέτειες των ξωτικών... Αυτό συμβαίνει επειδή τα παιδιά δεν ξέρουν πως τα περισσότερα ξωτικά είναι μοχθηροί κόπανοι. Και στον κόσμο των μοχθηρών κόπανων λίγα ονόματα προφέρονται με περισσότερη καταφρόνηση από το Mireska Sunbreeze.<br><br>Γεννημένη από ένα βασιλιά εμπόρου των ξωτικών, η Mireska μεγάλωσε στο Revtel, ένα φθονερό κράτος όπου η εξαπάτηση και οι δολοφονίες είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Αλλά, αν και ήταν πολύ επιδέξια στο να ακολουθεί τα έθιμα, τους άγραφους νόμους και τις κοινωνικές τελετές που καθόριζαν κάθε στοιχείο της ζωής της, έβρισκε το όλο πράγμα βαρετό.<br><br>Έτσι, η Mireska έκανε ό,τι κάνουν όλα τα παιδιά που επαναστατούν: έκαψε το πατρικό της σπίτι και ξεκίνησε με τον Jex, το κατοικίδιο πνεύμα της, να ζει τη ζωή της περιπλανόμενης γητεύτρας."

				"npc_dota_hero_pangolier_bio"		"Οι άνδρες και οι γυναίκες που ανήκουν στους Γενναίους του Nivan ζουν μια ζωή ξιφομαχίας, ταλαντώσεων πάνω σε πολυελαίους και φανταχτερού ρομάντζου. Και αν και όλοι ακολουθούν το σύνθημά τους πως «Μια ζωή περιπέτειας είναι η μόνη ζωή που αξίζει κανείς να ζήσει», τα κατορθώματα του Donté Panlin καταφέρνουν να σηκώσουν τα φρύδια ακόμα και των πιο ηδονιστικών ξιφομάχων.<br><br>Δεν υπάρχει τέρας που δε θα σκοτώσει. Πλάσμα που δε θα καταπλήξει. Τύραννος που δε θα του αντισταθεί. Ευγενής άτρωτος από την ασημένια γλώσσα του."

		 		"npc_dota_hero_grimstroke_bio"		"Ο λαός του Ashkavor μαζεύτηκε γύρω από την πλατεία του ναού, ανυπόμονος να to παρακολουθήσει την ανάληψη του νέου τους προστάτη -- να σταθεί κοντά στον άνδρα καθώς δέσμευε τις ψυχές τους με τη δική του. Αλλά καθώς έπεφταν οι τελευταίες πινελιές του στο λίθο ρούνων, και δημιουργόταν ο δεσμός του νέου Ύψιστου, όλοι -- ακόμα και αυτοί που είχαν μείνει στα σπίτια τους -- μπορούσαν να αισθανθούν ότι κάτι πήγε τρομερά λάθος.<br><br>Ήξερε την αιτία αμέσως. Οι σταγόνες του ορρού που είχε παράξει για να ενισχύσει τη δραστικότητα των μελανοδοχείων του τα είχαν αντ'αυτού μολύνει και η δύναμη του ξορκιού δέσμευσης που είχε εκτελέσει τώρα απειλούσε να τον κατασπαράξει. Μια μελανώδης διαφθορά σύρθηκε πάνω από το λίθο ρούνων, προς τη λαβή της βούρτσας του, σύντομα να καταλάβει τα χέρια του. Από εκεί επεκτάθηκε γρήγορα. Μόλις κατέβαλε το πρόσωπο και το στόμα του, δε θα μπορούσε να φωνάξει ακόμα και αν το ήθελε.<br><br>Σε όλη του τη ζωή υπολόγιζε πώς να αποκτήσει ακόμα ισχυρότερες δυνάμεις από τα όρια που του παρουσίαζαν και επέτρεπαν οι δάσκαλοί του -- τραβώντας το τόσο μακριά όσο το να σπάει την ιερή απαγόρευση ενάντια στην ενίσχυση των μελανιών. Πράγματι, με το πηγάδι του δεσμού του Ύψιστου ανοικτό σε αυτόν, ένιωσε ένα μέτρο δύναμης να ρέει στην ψυχή του όπως ποτέ δεν είχε φανταστεί. Ο ισχυρότερός του θρίαμβος ερχόταν, αρκεί μόνο να μπορούσε να τον επιβιώσει.<br><br>Άντλησε βαθιά από τη δύναμη του δεσμού, ωθώντας πίσω τη ροή μολυσμένου μελανιού. Μια μεγάλη κραυγή γέμισε τον αέρα -- η συλλογική κραυγή του λαού του. Μερικοί έτρεμαν τα πόδια τους. Οι πιο αδύναμοι καταρρεύσαν. Πολλοί προσπάθησαν να τρέξουν. Και ακόμα βαθύτερα άντλησε από το αιματηρό γενεαλογικό απόθεμα. Αλλά δεν ήταν αρκετό για να σταματήσει την παλίρροια του μελανιού.<br><br>Μόνο όταν η ανάσα που ήταν παγιδευμένη στα πνευμόνια του άρχισε να τον εγκαταλείπει, και το σκοτάδι του μελανιού τον περιτύλιξε πλήρως, ήταν που είδε το τρόπο να διαφύγει. Ο δεσμός που έκανε με το λαό του Ashkavor -- το λαό του -- που προοριζόταν να κληθεί μόνο σε υπηρεσία της προστασίας του... Έρεε με δύο τρόπους.<br><br>Μια μια τελευταία έξαψη δύναμης -- αυτή τη φορά οδηγούμενο από περισσότερο από απλά τυφλή αποστροφή -- ώθησε τον χείμαρρο μελανιού στον ίδιο το δεσμό.<br><br>Αργά, ένιωσε την παλίρροια να υποχωρεί... και άκουσε τις φοβερούς θρήνους του λαού του καθώς η διαφθορά έρεε σε αυτούς. Όταν επιτέλους το μελάνι υποχώρησε, τα μάτια του άνοιξαν σε έναν αλλαγμένο κόσμο. Ο λαός του Ashkavor όπως τους ήξερε είχαν χαθεί. Κάθε ψυχή μεταμορφώθηκε σε τρομακτική σκιά του προηγούμενου εαυτού της -- αποτελούμενη όχι πια από αίμα και οστά, μόνο από παχύρρευστο, μολυσμένο μελάνι."

				"npc_dota_hero_mars_bio"			"Ο Mars, πρώτος γιος του Ολύμπου, πέρασε μεγάλη μέρος της ύπαρξής του διεξάγοντας ατέλειωτο πόλεμο και είδε άπειρες ακόμα σταυροφορίες να γίνονται κάτω από το λάβαρο του παλιού του ονόματος. Πόλεμοι κατάκτησης και εκδίκησης. Δίκαιοι και άδικοι... Πάντα βάναυσοι. Αρκετά όπως ο πατέρας του, ο Mars απολαμβάνει τις βασικότερές του παρορμήσεις--με τάσεις πολύ πιο τερατώδεις από αυτές του Zeus--και προκάλεσε ανείπωτα δεινά.<br><br>Αλλά όπως εξαφανίζονταν οι εποχές πίσω του, οι εγωιστικοί τρόποι του πατέρα του--οι τρόποι πολλών από το θεϊκό του γένος, που έκριναν <i>αυτόν</i> ποταπό--τελικά άρχισαν να πέφτουν στο κενό. Ο πόλεμος για το ίδιο τον πόλεμο δεν ήταν πλέον αρκετός για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του. Για πρώτη φορά στις αγήραντες μέρες του, ο θεός του πολέμου άρχισε να αναρωτιέται για ποιο σκοπό βαστά το ένδοξο δόρυ του.<br><br>Όπως το ήθελε η μοίρα, η λύση του ήρθε εύκολα: πρέπει να διεξάγει πόλεμο για ένα μεγαλύτερο σκοπό και να εμπνεύσει περισσότερα από απλή αγριότητα και θρήνο στη θέα του εμβλήματός του. Πρέπει επιτέλους να φορέσει το μανδύα ηγεσίας που είναι το δικαίωμά του από γεννησιμιού του, γιατί ήρθε ο καιρός να κάψει το πάνθεον του παλιού καιρού και να χτίσει μια δίκαια νέα αυτοκρατορία πάνω στις στάχτες του είδους του. Μόνο τότε ίσως να βρει ικανοποίηση και να κάνει τη δόξα του Mars εμφανή σε όλους."
				
				"npc_dota_hero_void_spirit_bio"			"Ούτε καν τα άλλα πνεύματα δεν ισχυρίζονται ότι καταλαβαίνουν το μυαλό και τις σκευωρίες του γηραιότερου μεταξύ τους, του Inai του Πνεύματος του Κενού. Μυημένος σε μυστήρια που θα έσπαγαν ένα θνητό νου, το Πνεύμα του Κενού παρατηρεί τις λειτουργίες του σύμπαντος από μια άγνωστη θέση με θέα, επιλέγοντας να αφήσει προσεκτικά εκπαιδευμένους υπηρέτες να κάνουν το θέλημά του -- αναδυόμενος από τον Κρυφό Ναό του στην υλική διάσταση μόνο όταν θεωρεί ότι αυτός και μόνο μπορεί να στρίψει την πορεία της πραγματικότητας στη σωστή της διαδρομή.<br><br>Με μια επεκτατική προοπτική στην ύπαρξη, ο Inai συγκεντρώνεται έντονα σε ένα σημείο στο χρόνο πέρα από το οποίο δεν μπορεί να δει, όταν τα υφάσματα πολλαπλών πραγματικοτήτων προορίζονται από τη μοίρα να συγκρουστούν. Τώρα βγαίνει από τον αιθέρα για να επιλύσει προσωπικά τη μάχη των Αρχαίων και να ετοιμάσει τους συμμάχους του για αυτό που βλέπει ως τη μεγαλύτερη σύγκρουση που πρόκειται να έρθει."
				
				"npc_dota_hero_snapfire_bio"			"Η Beatrix Snapfire και ο βατραχόδρακός της Mortimer είναι ένα ευχάριστο θέαμα στους κουρελήδες που ζουν στις ερημικές διαδρομές και οάσεις που είναι διασκορπισμένες στο Nanarak, τη ξεχασμένη από τη βροχή πύλη στις Έξω χώρες.<br><br>Τόσο γνωστή για τις απαράμιλλες ικανότητές της ως οπλουργός όσο και για τη διανομή σοφίας, κεφιού και των πιο καυτών μπισκότων φωτιάς που έχει δει ποτέ ο κόσμος, η Beadie επιβίωσε σε αυτή τη μεγάλη ηλικία στο εμπόριο ως νεαρή keen όντας γρήγορη με το νου της και ακόμα πιο γρήγορη με τα όπλα της.<br><br>Πράγματι, οι Έξω χώρες είναι γεμάτες με τα οστά ληστών και αλητών που σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν το μικρό της ανάστημα και την τάση της για ευγένεια."
				
				"npc_dota_hero_hoodwink_bio"			"Η Hoodwink πέρασε τα παιδικά της χρόνια στην ειδυλλιακή έκταση πράσινου που κάποτε γέμιζε τις άκρες του Krimwohl. Αλλά καθώς αυτό το βασίλειο μεγάλωνε και οι ανάγκες τόσο των πολιτών του όσο και των στρατών του άρχισαν να γίνονται λυσσαλέες, οι αντίπαλοι βαρώνοι ξυλείας και μεταλλευμάτων προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον στην καταβρόχθιση της φυσικής ομορφιάς των δασών στα σύνορα, τρώγοντας άπληστα για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της γης που άλλαζε.<br><br>Όσοι έμεναν στα αρχαία δάση, έπρεπε να επιλέξουν είτε να ακολουθήσουν το καραβάνι προσφύγων προς τις ειρηνικές ζώνες, είτε να πέσουν από το μπαρούτι και το ατσάλι του Krimwohl ενώ υπερασπίζονταν τα σπίτια τους ή να δραπευτεύσουν πιο βόρεια για να προκαλέσουν τη μοίρα στις στοιχειωμένες στενές κοιλάδες και τις συστάδες δέντρων του ομιχλώδους δάσους Tomo'kan.<br><br>Έτσι, η Hoodwink ενηλικιώθηκε μέσα σε αυτά τα ύπουλα ομιχλώδη δάση, ξεφεύγοντας από τα φρικώδη αρπακτικά του Tomo'kan, κερδίζοντας την εύνοια ορισμένων από τους ντόπιους ληστές ανταγωνιζόμενη άλλους και βρίσκοντας κάθε πιθανό τρόπο για να είναι πάντα παρούσα όταν προέκυπτε κάποια ενδιαφέρουσα σκανταλιά--συχνά η <i>φερόμενη</i> ως αιτία της.<br><br>Αλλά όταν ακόμα και το πιο ανεπαίσθητο ίχνος οσμής των πυρκαγιών του Krimwohl πλανιόταν επιτέλους στο θετό της σπίτι, οι σκέψεις της Hoodwink ταξίδευαν σε τυχόν συγγενείς και φίλους που θα μπορούσαν να έχουν επιζήσει μετά την εισβολή--αναγκασμένοι τώρα να τα βγάλουν πέρα στην ισοπεδωμένη γη της οποίας οι πληγές σημάδευαν την ίδια της την ψυχή--και δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο παρά να πλησιάσει τα άκρα του πολιτισμού για να πάρει μία γεύση από τους διαβόλους που είχαν καταστρέψει την παλιά της ζωή.<br><br>Εκεί, είδε ότι τα τέρατα της παιδικής της ηλικίας δεν ήταν καθόλου τέρατα. Ήταν απλά...άνθρωποι. Στρατιώτες, εργάτες, έμποροι...και πρόσφυγες. Και οι στρατιώτες, ακόμα και με το μπαρούτι και το ατσάλι τους, δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τους κινδύνους του Tomo'kan--πραγματικοί κίνδυνοι με πλοκάμια και δόντια--κίνδυνοι γύρω από τους οποίους χόρευε σαν ένας σπόρος σφενδάμου που στροβιλίζεται.<br><br>Γνωρίζοντας ότι μπορούσε πάντα να βρει ασφαλές πέρασμα στα πιο μπλεγμένα σημεία του Tomo'kan, όπου οι περισσότεροι θερμόαιμοι άνθρωποι σοφά φοβόντουσαν να πατήσουν, η Hoodwink χτυπάει τώρα ξανά ενάντια σε εκείνους που έχουν το θράσος να προσπαθούν να δαμάσουν την άγρια φύση κι άλλο, παίρνοντας με χαρά ό,τι της αρέσει από τα υπάρχοντά τους, καταστρέφοντας ό,τι της είναι άχρηστο και καθοδηγώντας τυχόν ομοϊδεάτες επιζώντες πίσω σε μια ζώη μέσα στο πράσινο για ακόμη μία φορά."
				
				"npc_dota_hero_dawnbreaker_bio"			"Στους αιώνες μετά την έξοδο του Φύλακα που γέννησε την εποχή του φωτός, ορισμένοι από την γενεαλογική γραμμή του πρώτου ήλιου άρχισαν να συσπειρώνονται ενάντια στο χάος που άφησε στο διάβα του ο δημιουργός του προγόνου τους. Αποκαλώντας τους εαυτούς τους Παιδιά του Φωτός, δεν θεωρούσαν κανέναν άλλον άξιο να φορέσει τον παρατημένο μανδύα του Φύλακα και λαχταρούσαν να αναχαιτίσουν την επέλαση του σκότους, δημιουργώντας ένδοξους στρατούς φτιαγμένους για να εξαγνίσουν το σύμπαν από όλα τα πλάσματα αρχέγονης νύχτας.<br><br>Η Βαλόρα, η Ευρυφάεσσα, η πιο πολύτιμη πολεμίστρια μεταξύ των αρχαίων δημιουργιών των Παιδιών, είναι η λαμπερή προάγγελος του μεγαλείου της τάξης και του φωτός. Πλασμένη από την καρδιά ενός νεαρού μεταλλικού άστρου και φορτισμένη με νέα ζωή από χρυσή πνοή, η Βαλόρα κλήθηκε να διαδώσει τη λάμψη της σοφίας των Παιδιών στα πιο σκοτεινά πέρατα του σύμπαντος — βάζοντας φωτιά στα ουράνια με κάθε ταλάντευση του ουράνιου σφυριού της εν μέσω της ατέρμονης μάχης να κρατηθεί το χάος μακριά.<br><br>Με τον χρόνο, τα Παιδιά αποκάλυψαν άλλον έναν σκοπό για την Ευρυφάεσσα. Είχαν ανακαλύψει έναν τρόπο για να διαχέουν το εσωτερικό φως τους στην ολότητα του σύμπαντος — να εξαλείφουν όλες τις όψεις τους σκότους για πάντα — και έστειλαν τη Βαλόρα να αιχμαλωτίσει μία πηγή φοβερής δύναμης, το τελικό κομμάτι του έσχατου σχεδίου τους. Αλλά για πρώτη φορά, η Βαλόρα και το σφυρί της συνάντησαν την αποτυχία και το τίμημα που πλήρωσαν η ίδια και οι αφέντες της ήταν τεράστιο. Η σπίθα των Παιδιών του Φωτός έσβησε εντελώς και η Ευρυφάεσσα έμεινε έρμαιο σε μία μαύρη άβυσσο, χαμένη για ανείπωτες χιλιετίες προτού συγκρουστεί με έναν ανοίκειο κόσμο.<br><br>Εκεί αναπαυόταν, κοιμώμενη, ώσπου η παρουσία ενός περιπλανώμενου νεαρού άστρου πυροδότησε ένα σιδηρούργημα αρχαίας ενέργειας — ένα κειμήλιο των Παιδιών το οποίο, όπως εκείνη, κειτόταν θαμμένο για αμέτρητα χρόνια κάτω από μια κόκκινη έρημο. Τώρα, με το σιδηρούργημα να έχει αποκαταστήσει λίγες από τις πρότερες δυνάμεις της, η Βαλόρα ξυπνά σε μία χώρα που βασανίζεται από πόλεμο και από τις αδυσώπητες δυνάμεις του χάους. Γνωρίζει ότι οι θεοί της μπορεί να έχουν χαθεί, αλλά το βάρος του σφυριού της Ευρυφάεσσας παραμένει — ισοδύναμο μόνο με τη θέλησή της να το κραδαίνει δίκαια στο όνομα της καλοσύνης και του φωτός."
				
				"npc_dota_hero_marci_bio"		"Η καταγωγή της Μάρσι, η οποία έχει τον θαυμασμό πολλών, είναι γνωστή σε λίγους και ανώνυμους. Ταξιδεύει κυρίως με τη συντροφιά της Πριγκίπισσας Μιράνα, αλλά οι ρίζες της φιλίας τους είναι περιπλεγμένες με μυστικά που καμία από τις δύο δεν θα αποκάλυπτε ποτέ χωρίς λόγο. Για τους συμμάχους, υπηρετεί ως άγρια και ειλικρινής σύντροφος. Για τους εχθρούς, δρα ως ατρόμητη αναχαίτιση για να προστατεύσει όσους θεωρεί φίλους. Αν και κουτοί αντίπαλοι μπορεί να θεωρούν το μέγεθός της ασήμαντο, η Μάρσι κατέχει μία εσωτερική δύναμη που εμποτίζει τα χτυπήματά της με απίστευτη ισχύ. Αποδεκατίζει όσους προσπαθούν να τη δοκιμάσουν, αλλά εκείνοι που κερδίζουν την εύνοιά της έχουν έναν ακλόνητο σύμμαχο για πάντα."
				
				"npc_dota_hero_primal_beast_bio"	"Παρότι ο εκφυλισμός του Ομιχλώδους Δάσους και η εξέλιξή του από ειδυλλιακή έκταση σε περιπλεγμένη έρημο, βρίθουσα θανάτου, ήταν μια αργή διαδικασία που πυροδοτούσαν μάγοι, οι περισσότεροι λόγιοι συμφωνούν ότι η πραγματική αρχή του τέλους σημαδεύτηκε από τη διαδιασταστική άφιξη του Primal Beast.<br><br>Ένα πλάσμα που εκκολάφθηκε σε μία ύπαρξη χωρίς κανένα αίσθημα πέρα από την πείνα και τον πόνο, το Primal Beast, μετά από αιώνες σφαγών, έγινε κορυφαίο αρπακτικό σε έναν πλανήτη γεμάτο βίαιο τρόμο. Απεγνωσμένα εξόριστο από επίδοξους αφέντες με φρούδες ελπίδες να το δαμάσουν, το Θηρίο στάλθηκε σε έναν νέο κόσμο — εκεί μπορούσε να εξελιχτεί από απλώς πεινασμένο αρπακτικό σε εισβολέα-μηχανή θανάτου χωρίς τίποτα να μπορεί να του σταθεί εμπόδιο.<br><br>Για χιλιάδες χρόνια, το Ομιχλώδες Δάσος αποτελούσε το αδιαμφισβήτητο έδαφος ποδοπατήματος για το καταστροφικό παιχνίδι του Θηρίου — ώσπου ένας μικροσκοπικός κατεργάρης χρησιμοποίησε δόλια τεχνάσματα για να παγιδεύσει το ασταμάτητο Θηρίο στο Gleipnir.<br><br>Εκεί, ίσως να είχε μείνει υποταγμένο για πάντα, αν δεν επενέβαιναν οι απρόβλεπτες δυνάμεις της Συσκευής του Χωροχρόνου. Τώρα, ελευθερωμένο τόσο από το Gleipnir όσο και την Κρύπτη, μακριά από το Ομιχλώδες Δάσος, και πολύ πιο κοντά σε κατοικημένες περιοχές, το Θηρίο ετοιμάζει το ρύγχος του για νέες σφαγές και τις χαρές της άγριας καταστροφής — οι ισχνές φωτιές του πολιτισμού δεν θα μπορέσουν να αναχαιτίσουν αυτό το αγήραντο τέρας."
	}
}