"lang" { "Language" "dutch" "Tokens" { "npc_dota_hero_antimage_bio" "De monniken van Turstarkuri keken vanaf hun bergklooster naar de lager gelegen ruige valleien hoe golf na golf van indringers door de lagere koninkrijken stormden. Ascetisch en pragmatisch, in hun afgelegen kloosterarendsnest bleven zij afzijdig van de alledaagse strijd, gehuld in meditatie die geen goden of magische elementen kende. Toen kwam de Legion van de Dead God, kruisvaarders met een sinistere opdracht om alle lokale aanbidding te vervangen met hun Unliving Lords giftige nihilosofie. Van een landschap, dat duizenden jaren niets anders kende dan bloed en strijd, trokken zij de zielen en de beenderen uit talloze gevallen legioenen en zetten hen op tegen de Turstarkuri. Het klooster stond amper 14 dagen tegen de aanval en de weinige monniken die de moeite namen om uit hun meditaties te komen, geloofden dat de indringers demonische visioenen waren, gestuurd om hen af te leiden van de meditatie. Zij stierven waar zij zaten op hun zijden kussens. Slechts één jonge man overleefde--een bedevaartganger die was gekomen als een misdienaar op zoek naar wijsheid, maar die nog niet toegelaten was tot het klooster. In afgrijzen keek de jongen toe hoe de monniken, aan wie hij thee en brandnetels had gediend, als eerste afgeslacht werden om weder op te staan en toe te treden tot de rangen van het priesterschap van de Dead God. Met niets meer dan een paar van de waardevolle dogmatische rollen van Turstarkuri, sloop hij weg naar de betrekkelijke veiligheid van andere landen, al zwerend om niet alleen de magiegebruikers van de Dead God uit te roeien -- maar om een einde te maken aan alle magie. " "npc_dota_hero_queenofpain_bio" "De Ecclesiast-koning van Elze koesterde een verlangen voor pijn--verboden pijn. In een minder prominent politiek figuur kunnen zulke verlangens als onverstandig worden ervaren, maar in een vorst van zijn niveau zou het vervullen van zulke verlangens de deugdelijkheid van de Heilige Troon bedreigen. Daarom keerde de koning zich tot zijn kerker vol met demonologisten, waarbij hij vrijheid beloofde aan degene die een persoonlijke succubus van kwelling kon oproepen en volledig binden naar zijn dienst. Het schepsel dat arriveerde, genaamd Akasha, gaf hem zulke volmaakte kwellingen dat hij haar zijn Geheime Koningin noemde en hij begon al zijn vrije tijd te besteden op haar pijnbank--waarbij hij uiteindelijk afstand deed van al zijn verantwoordelijkheden in zijn zoektocht naar de pijnlijke verlangens die alleen zij kon vervullen. De Queen of Pain kon hem naar het randje van de dood brengen, maar ze was rune-gebonden om hem te laten leven. De uiteindelijke verwaarlozing van zijn koninkrijk veroorzaakte een opstand. Hij werd uit zijn kamer gesleept en van de Tower of Invocations gegooid en op het moment van zijn dood werd de Queen of Pain losgelaten in de wereld, vrij van haar slavernij--vrij om haar kwellingen los te laten op iedereen die zij het waard vond opgemerkt te worden." "npc_dota_hero_lina_bio" "De rivaliteit tussen Lina de Slayer en haar jongere zus Rylai de Crystal Maiden was het voer voor legendes in de gematigde regio waar ze hun ruzieachtige jeugd samen doorbrachten. Lina had altijd het voordeel, want terwijl Crystal argeloos en naïef was, was Lina's vurige ijver gematigd door sluwheid en achterbaksheid. De verbitterde ouders van deze onverenigbare zussen verloren een half dozijn aan huizen, waarbij ze er één verloren aan vuur en de volgende aan ijs, voordat ze realiseerden dat het leven veel simpeler zou zijn als hun kinderen gescheiden waren. Als de oudste werd Lina naar het verre zuiden gestuurd om te leven met een geduldige tante in de hete Misrule-woestijn, een klimaat die comfortabeler was voor de vurige Slayer. Haar aankomst liet een behoorlijke indruk achter op de slaapverwekkende plaatselijke bewoners en meer dan één zogenaamde minnaar verbrandde zijn vingers of ging weg met verschroeide wenkbrauwen, zijn toenaderingen afgewezen. Lina is trots en zelfverzekerd en niets kan haar vlammen bevochtigen." "npc_dota_hero_mirana_bio" "Als bloedprinses geboren in een koninklijke familie en als opvolger voor de Solar Throne, gaf Mirina vrijwillig elk eigendom op van onbelangrijke titels of land, toen ze zich volledig toelegde tot het dienen van Selemena, Godin van de Maan. Mirina, sindsdien gekend als Prinses van de Maan, sluipt door de Nightsilver Woods op zoek naar iedereen die het zou aandurven de heilige lichtgevende lotus van de zilveren wateren te stelen van de Godin. Rijdend op een enorme allesverslindende kat, staat ze klaar, trots en zonder vrees, afgestemd op de zin van de maan en de stand van de hogere sterrenbeelden. Haar boog, gepunt met scherpe scherven van maanerts, trekt de kracht van de maan aan om haar lichtpijlen op te laden." "npc_dota_hero_furion_bio" "Wanneer Verodicia, Goddess of the Woods, klaar was met het invullen van de groene plekken, de opgerolde geesten in het zaad had geplant, de kronkelende waters vanuit diep in de rotsen had gelokt en de zon gezworen had de volle aandacht te hebben voor de groeiende dingen, realiseerde ze zich dat haar eigen tijd tot een einde kwam en dat ze als één van de bladeren, wiens lot ze in het zaad geprent had, zou vallen zonder haar droom verwezenlijkt te zien worden. Het deed haar pijn om de wereld te verlaten zonder dit mee te maken, want de spruiten waren nog niet eens uit de grond gebroken--en ze zouden teder en kwetsbaar zijn voor iedere vorm van schade. Ze vond in haar zaadbuidel nog één laatste zaad die ze gemist had tijdens het zaaien. Ze sprak een enkel woord uit over het zaad en slikte het in terwijl ze viel. Haar enorme lichaam brak af tijdens de lange winter en werd de humus die de kiemplanten in het voorjaar zou voeden. En op de ochtend van de lente-equinox, voordat de rest van het bos begon te ontwaken, dat laatste zaadje rijpte en barstte in een oogwenk. Daaruit stapte Nature's Prophet, met volle bladeren, sterk en wijs, in het bezit van Verodicia's kracht om te voorzien waar hij het meest nodig zou zijn ter verdediging van de groene plekken--en ieder die zich gelukkig mag prijzen om hem een bondgenoot te kunnen noemen." "npc_dota_hero_windrunner_bio" "De westerse bossen beschermen hun geheimen goed. Eén van die geheimen is Lyralei, meesterboogschutter van het woud en geliefd kind van de god van de wind. Tegenwoordig staat ze bekend als Windranger. Lyralei's familie werd gedood in een storm tijdens de nacht van haar geboorte - hun huis omvergeblazen, de inhoud verspreid door de wind. Alleen de pasgeborene overleefde tussen de rommel van dood en verderf. In de stilte na de storm merkte de wind zelf het gehuil van het kind in het gras. De wind kreeg medelijden met het kind en tilde haar op in de lucht en plaatste haar op de drempel van een naastgelegen dorp. In de jaren daarna keerde de wind zo nu en dan terug naar het kind, om van een afstand te zien hoe ze haar vaardigheden trainde. Na vele jaren van training vuurt Windranger haar pijlen met dodelijke nauwkeurigheid. Ze beweegt met een verblindende snelheid, alsof ze altijd de wind in haar rug heeft. Met een vlaag aan pijlen slacht ze haar vijanden af, net alsof ze zelf een kracht der natuur is." "npc_dota_hero_lion_bio" "Ooit een grootmeester van de Demon Witch-traditie van de tovenarij, heeft Lion roem onder zijn broeders voor het vechten voor de kant van het licht en gerechtigheid verdiend. Maar vleierij maakt corrupt. Met krachten die alleen overtroffen worden door zijn ambitie, werd de magiër verleid door een demoon en wendde zich tot het kwaad, met zijn ziel geruild voor aanzien. Na het plegen van vreselijke misdaden die zijn ziel ontsierde, werd hij verlaten. De demoon bedroog hem, betere deals met zijn vijanden hebbend. Lions woede was zo erg dat hij de demoon terug naar de hel volgde en het slachtte, door ledemaat na ledemaat af te rijten, waarna hij de demonische hand voor zijn eigen verving. Echter komt met zulke demonoplastie een prijs. Lion veranderde tijdens het proces van gedaante, zijn lijf veranderde in iets onherkenbaars. Hij rees van de hel, woede vulde hem, slachtte zelfs degenen die hem ooit meester noemde en verwoestte het land waar hij ooit zo geliefd was. Hij leeft nu als de enige beoefenaar van de Demon Witch-traditie, en hen die zich offeren als acolieten of studenten zijn snel van hun mana afgeholpen en weggebracht door de geringste windvlaag." "npc_dota_hero_vengefulspirit_bio" "Zelfs de meest tevreden Skywrath is een slecht gehumeurd wezen, van nature geneigd om wraak te nemen voor de geringste belediging. maar Vengeful Spirit is de essentie van wraak. Ooit een trotse en woeste Skywrath-telg, was Shendelzare eerste in de lijn van successie voor de Ghastly Eyrie totdat het verraad van een zus haar van haar geboorterecht beroofde. Verstrikt in het net van een moordenaar trok Shendelzare zich vrij ten koste van haar vleugels, weg hinkend onder ultieme vernedering: te voet. Met haar vleugels gebroken, wist ze dat de Skywrath haar nooit zouden accepteren als heerser; en in de hoogste gebieden van de Eyrie, alleen toegankelijk per vlucht, was haar zus onaantastbaar. Ongewillig om gebrekkig te leven zonder te kunnen vliegen en meer verlangend naar wraak dan aardse macht, sloot de gevallen prinses een overeenkomst met de godin Scree'auk: Ze gaf haar gebroken lichaam op voor een onvergankelijke vorm van spirituele energie, gedreven door wraak en in staat zijnde van het brengen van grote schade in het materiële aardniveau. Ze zal waarschijnlijk de eeuwigheid doorbrengen zonder te vliegen, maar haar wraak zal ze hebben." "npc_dota_hero_witch_doctor_bio" "Een vreemd silhouet hapert naar voren--oneven in kenmerken en ledematen, met een bizarre loop en onvermoeibaar in zijn zoektocht kriskras door het slachtveld naar dat belangrijke zwakke punt waar zijn talenten het beste tot zijn recht komen, en de meeste schade kunnen aanrichten. Of het nu gebroken of aangeboren is, is niet duidelijk, maar toch, niemand twijfelt over de kracht die zijn verwrongen lichaamsbouw met zich mee draagt. Een lange staf stampt op de grond als Zharvakko de Witch Doctor nadert, uitgerust met een angstaanjagend arsenaal van fetisjen, bezweringen en spreuken. Het is een lichaam van magische kennis geleerd en geperfectioneerd gedurende meerdere levens op de hooglanden van het eiland Arktura, nu gehanteerd met precisie nauwkeurigheid tegen zijn vijanden. Zharvakko kan je beste vriend of je ergste vijand zijn--bondgenoten genezen en dood en verderf zaaien onder allen die tegen hem zijn." "npc_dota_hero_leshrac_bio" "Leshrac, Tormented Soul, is een entiteit gescheurd uit het hart van de natuur, een liminaal wezen dat half in het ene niveau bestaat en half in het andere. Zijn doordringende intelligentie is zodanig dat hij nooit voor ook maar een moment de pijnlijke verschrikking kan negeren die aan het hart van de gehele schepping ligt. Ooit een groot filosoof die op zoek was naar de reden van het bestaan, spitte hij door de dieptes der natuur met de gekwelde Chronoptic Crystals en werd hij voor altijd veranderd door de afschuwelijke geheimen die aan hem geopenbaard werden. De donkerste dieptes van zijn verlichting worden nu alleen verlicht door de onrustige blik van zijn arrogantie. Net zoals andere elementaire wezens, is hij één met de natuur, maar in zijn geval is die natuur luguber en verachtelijk. Alleen hij ziet de kwaadaardige waarheid van de realiteit en kan niemand gebruiken die gelooft dat de kosmos een speciale beloning reserveert voor hen die welwillendheid naleven." "npc_dota_hero_juggernaut_bio" "Niemand heeft ooit het gezicht gezien dat verborgen gaat onder het masker van Yurnero de Juggernaut. Het is zelfs maar de vraag of hij er wel één heeft. Na het tarten van een corrupte meester, was Yurnero verbannen naar het eeuwenoude Isle of Masks - een straf die zijn leven redde. Het eiland verdween vlak daarna onder water tijdens een nacht van wraakvolle magie. Alleen hij blijft als enige over om de lange Juggernaut-traditie, één van rituelen en schermen, voort te zetten. Als laatste beoefener van zijn kunst zijn Yurerno's zelfverzekerdheid en moed het resultaat van eindeloze oefening; zijn vindingrijke zwaardenspel bewijst dat hij nooit is gestopt om zichzelf uit te dagen. Maar toch zijn zijn motieven even onleesbaar als zijn gezichtsuitdrukking. Voor een held die alles twee keer heeft verloren, vecht hij alsof de overwinning al een uitgemaakte zaak is." "npc_dota_hero_pudge_bio" "In de Fields of Endless Carnage, ten zuiden van Quoidge, werkt een zwaarlijvig figuur onvermoeibaar door de nacht--lichamen verscheuren, openrijten en ledematen en ingewanden opstapelen van de doden zodat het slagveld weer opgeruimd mag zijn bij ochtend. In dit verdoemde rijk kan niets wegrotten of vergaan; geen lijk mag ooit terugkeren naar de aarde van waaruit het rees, ongeacht hoe diep er wordt gegraven. Omringd door aasgieren die hem nodig hebben om het vlees klein te snijden in snavelformaat, verbeterd Pudge de Butcher zijn vaardigheden met messen die scherper naarmate hij ze meer gebruikt. Zwaai, zwaai, bam. Vlees valt van het bot; pezen en gewrichtsbanden vallen uit elkaar als nat papier. En terwijl hij altijd al genoot van het slachten, is Pudge na jaren ook gaan genieten van het bijproduct. Wat begonnen is met een brok van een spier en een slokje bloed...na korte tijd zonk hij zijn kaken diep in de taaiste rompen, net als een hond die aan vodden knaagt. Zelfs diegene die de Reaper niet meer vrezen, vrezen de Butcher." "npc_dota_hero_bane_bio" "Als de goden nachtmerries hebben, is het Bane Elemental die ze bezorgt. Bane is ook bekend als Atropos, en werd geboren uit de nachtelijke angsten van de godin Nyctasha. Een kracht van terreur, te machtig om beperkt te blijven tot haar slaap, dus kwam hij omhoog uit haar sluimer. Hij voedde zich met haar onsterfelijkheid en stal zijn mistige vorm uit haar inktachtige bloed. Hij is de essentie van angst. Stervelingen die zijn stem horen, horen hun meest duistere geheimen in hun oor gefluisterd. Hij spreekt de verborgen angsten in het hart van iedere held uit. Waakzaamheid biedt geen bescherming, want Banes zwarte bloed, dat constant druppelt, werkt als teer dat zijn vijanden in nachtmerries vasthoudt. In de aanwezigheid van Bane herinnert iedere held de angst voor het donker." "npc_dota_hero_sand_king_bio" "Het zand van de Scintillant Waste leeft en voelt - de gehele uitgestrekte woestijn spreekt met zichzelf, gedachten denkende die slechts zulks een omvangrijkheid kan bevatten. Wanneer de noodzaak zich voordoet om te communiceren met een beperktere levensvorm bevrijdt het een fragment van zichzelf en vult een schild van magisch pantser dat door de sluwe Djinn of Qaldin gevormd is. Deze essentiele identiteit noemt zichzelf Crixalis, dat 'Ziel van het Zand' betekent, maar anderen kennen het als Sand King. Sand King neemt de vorm aan van een enorme spin, geïnspireerd door de kleine maar alomtegenwoordige bewoners van de Scintillant Waste; dit is een ware uiting van zijn woeste aard. Bewaker, krijger, ambassadeur - Sand King is het allemaal, onafscheidelijk van de eindeloze woestenij die hem het leven schonk." "npc_dota_hero_nevermore_bio" "Er wordt gezegd dat Nevermore de Shadow Fiend de ziel van een dichter heeft; sterker nog, hij heeft er duizenden. Door de eeuwen heen heeft hij de zielen van dichters, priesters, bedelaars, slaven, filosofen, criminelen en (natuurlijk) helden opgeëist; geen enkel soort ziel kan hem ontkomen. Wat hij met ze doet is onbekend. Niemand heeft ooit in de Abysm gestaard, van waar Nevermore uitreikt als een aal vanuit astraal gesteente. Verslindt hij ze stuk voor stuk? Plaatst hij ze langs de gangen van een griezelige tempel of behandelt hij de zielen met necromantische pekel? Is hij maar een marionet, geduwd door de dimensionale scheur door een demonische poppenspeler? Zo is zijn kwaad, zo intens zijn aura van duisternis, dat geen rationeel verstand het kan bevatten. Natuurlijk, als je echt wilt weten waar de gestolen zielen naartoe gaan, dan is er maar één manier om erachter te komen: voeg je ziel toe aan zijn collectie. Of wacht gewoon op Nevermore." "npc_dota_hero_sven_bio" "Sven is de bastaardzoon van een Vigil Knight, geboren uit een Pallid Meranth en opgegroeid in de Shadeshore Ruins. Sinds zijn vader werd geëxecuteerd wegens het overtreden van de Vigil Codex en zijn moeder werd gemeden door haar eigen wilde ras, gelooft Sven niet dat eer in een sociale orde kan worden behaald, maar alleen in zichzelf. Na het verzorgen van zijn moeder ten tijde van haar langzame dood, bood hij zichzelf aan de Vigil Knights als beginner, zonder hierbij zijn identiteit te verhullen. Dertien jaar lang studeerde hij aan zijn vaders school, om de rigide code te beheersen die zijn bestaan en schanddaad verklaarde. Toen, op de dag dat hij zijn eed af zou leggen, greep hij de Outcast Blade , verbrijzelde de Sacred Helm en verbrandde hij de Codex in de Vigils Holy Flame. Met grote stappen liep hij weg van Vigil Keep, voor altijd eenzaam en in naleving van zijn eigen code tot de laatste strikte rune. Nog steeds een ridder ja... maar wel een Rogue Knight. Hij legt alleen bij zichzelf verantwoording af." "npc_dota_hero_phantom_assassin_bio" "Door een proces van voorspellingen worden kinderen geselecteerd voor opvoeding door de Sisters of the Veil, een orde die van mening is dat moord heilig is en deel uit maakt van de natuurlijke orde. De Veiled Sisters identificeren hun doelen door middel van meditatie en orakelachtige uitingen. Ze accepteren geen contracten en lijken nooit achter doelen aan te gaan voor politieke of financiële redenen. Hun moorden houden geen verband met wat voor agenda dan ook en kunnen over komen als volledig willekeurig: Een prominent figuur kan net zo goed een doelwit zijn als een boer of een puttengraver. Wat voor patroon er ook is in hun moorden, het is alleen bekend bij hen. Ze behandelen hun slachtoffers als offers en dood door hun toedoen zien zij als een eer. Opgegroeid zonder enige identiteit behalve die van hun orde, kan iedere Phantom Assassin de plaats in nemen van een ander; hun aantal is niet bekend. Misschien zijn er veel van hen, misschien ook maar weinig. Er is niets bekend over wat er onder de Phantom Veil ligt. Behalve dat bij deze van tijd tot tijd, wanneer er niemand in the buurt is om het te horen, bekend is dat ze haar sluiers roert met het verboden gefluister van haar eigen naam: Mortred." "npc_dota_hero_skeleton_king_bio" "Onnoemelijke jaren geleden bouwde Koning Ostarion een koninkrijk uit de overblijfselen van zijn vijanden. Het was de opdracht van een obsessief persoon, met als doel om een monarchie voor de eeuwigheid op te richten die voorbestemd was om nooit te eindigen. Hij geloofde dat hij niet kon sterven zolang hij de torens van zijn paleis bleef opbouwen. Maar uiteindelijk ontdekte hij dat hij misleid was... dat zelfs botten vergaan. Met een groot wantrouwen voor vlees zocht hij een meer permanente manier om zijn heerschappij uit te breiden en besliste tenslotte om wraith-energie te gebruiken, een vorm van pure geestelijke kracht die 's nachts wordt afgegeven door sommige donkere zielen. Hij dacht dat als hij zichzelf zou doordringen met Wraith-essentie, hij mogelijk een lichaam zou maken dat even lichtgevend en eeuwig zou zijn als zijn ego. Op de duizendjarige zonnewende die bekend staat als Wraith-Night onderging hij een transformatieritueel waarvoor hij zijn onderdanen zo veel mogelijk zielen liet verzamelen om zijn ambitie voor onsterfelijkheid te voeden. Niemand weet hoeveel van zijn kampioenen stierven, want de enige overlevende die van tel was, was de Wraith King die de volgende ochtend met de zon opstond. Nu brengt hij zelden tijd door op zijn gloeiende troon, en trekt hij ten strijde met getrokken zwaard en eist hij een trouw die veel verder reikt dan de dood." "npc_dota_hero_morphling_bio" "Duistere eonen lang cirkelde de komeet rond. In ban gehouden door een verre zon, gebonden door de onverbiddelijke aantrekking van de zwaartekracht, reisde de gigantische bal van ijs door het zwart tussen de werelden, vreemd gemaakt door zijn donkere reis. Aan de vooravond van de eeuwenoude oorlog van de Vloy brak het door de lucht en liet een gloeiend spoor achter in de nacht, een teken dat beide legers als een voorbode aannamen. De bevroren bal smolt in een flits van kokende hitte, terwijl daarbeneden de twee machten elkaar ontmoetten in het gevecht langs de grens van een dunne rivier. De Morphling, eindelijk bevrijdt van zijn ijzige gevangenis, was geboren in het conflict; een elementaire kracht, één met de tij van de oceaan, grillig en ongedwongen. Hij mengde zich in het gevecht, instinctief de vorm aannemend van de eerste generaal die een voet in het water durfde te zetten en sloeg hem neer. Terwijl de narrige vechters met elkaar vochten veranderde Morphling van vorm tot vorm door het gevecht heen, en absorbeerde onmiddellijk de gebruiken van deze vreemde wezens; nu een voetsoldaat, dan een boogschutter, toen een cavalerist. Totdat, toen de laatste soldaat viel, Morphling elke rol had gespeeld. Het einde van het gevecht was zijn begin." "npc_dota_hero_bloodseeker_bio" "Strygwyr the Bloodseeker is een ritueel gesanctioneerde jager, Hound of the Flayed Twins, gezonden vanuit de in mist gehulde toppen van Xhacatocatl op zoek naar bloed. De Flayed Ones hebben oceanische hoeveelheden bloed nodig om ze verzadigd en gunstig gestemd te houden en zouden snel de bevolking van hun bergimperium uitputten als de priesters van de hoge plateaus hun wensen niet zouden bevredigen. Strygwyr gaat daarom op zoek naar bloedbaden. De vitale energie van al het bloed dat hij vergiet stroomt meteen door naar de Twins door de heilige markeringen op zijn wapens en pantser. In de loop der jaren is hij de belichaming geworden van de energie van een kwaadaardige jachthond; in strijd is hij zo wild als een jakhals. Het wordt wel eens gezegd dat je soms onder de Mask of the Bloodseeker, in de haast van het bloeddorstige lessen, de kenmerken kan zien van de Flayers die directe controle nemen over hun Hound." "npc_dota_hero_axe_bio" "Als voetsoldaat in de Army of Red Mist, had Mogul Khan zijn zinnen gezet op de rang van Red Mist General. Strijd na strijd bewees hij zijn waarden door bloedige daden. Zijn stijging door de rangen heen werd geholpen door het feit dat hij nooit aarzelde om zijn meerdere te onthoofden. Gedurende de zeven jaren van de Campaign of the Thousand Tarns onderscheidde hij zich in een glorieus bloedbad, zijn sterrenstatus nog groter dan voorheen, terwijl het aantal kameraden gestaag terugliep. In de nacht van de ultieme overwinning riep Axe zichzelf uit tot nieuwe Red Mist General en nam de ultieme titel tot zich van 'Axe'. Maar zijn troepen bestonden nu uit nul kameraden. Natuurlijk waren veel van hen gestorven in de strijd, maar een groot aantal was ook gevallen voor de bijl van Axe. Logischerwijs mijden de meeste soldaten nu zijn leiderschap. Maar dit maakt Axe geen moer uit, want hij weet dat een eenmansleger verreweg het beste is." "npc_dota_hero_razor_bio" "Onder de emblematische machten die de Underscape bevolken is Razor de Lightning Revenant één van de meest gevreesde. Met zijn zweep van bliksem patrouilleert hij het Narrow Maze, het verraderlijke web van gangen waar de zielen van de doden worden gesorteerd volgens hun aangeboren intelligentie, sluwheid en doorzettingsvermogen. Zwevend boven de Maze kijkt Razor neer op de verbijsterde zielen beneden en levert schokken van brandende elektriciteit die de zielen zowel straft als versnelt in het kiezen van hun eigen lot, waarbij ze zich haasten naar de verlichte uitgangen of eindeloos donkere kuilen. Razor is de eeuwige belichaming van een dominerende macht, abstract en bijna klinisch in zijn toepassing van zijn macht. En toch heeft hij een vorstelijke sfeer die suggereert dat hij een spottende voldoening vindt in zijn werk." "npc_dota_hero_storm_spirit_bio" "Storm Spirit is letterlijk een kracht der natuur - de wilde kracht van de wind en het weer, in een menselijke vorm gestopt. En een onstuimige, opgewekte, onstuitbare vorm is het zeker! Zo vrolijk als een favoriete oom injecteert hij iedereen met knetterende energie. Maar dit was niet altijd zo, en er was tragedie in zijn creatie. Generaties geleden, in de vlakten van de Wailing-bergen, lag een goed volk op sterven door droogte en hongersnood. Een simpele elementalist, Thunderkeg bij naam, gebruikte een verboden spreuk om een geest van de storm op te roepen, om regen te vragen. Woedend om de verwaandheid van deze sterveling, vernietigde de Hemelse Storm, bekend als Raijin, het land, waarbij het leeg geschuurd werd met de wind en overstromingen. Thunderkeg kon niet op tegen de geest - ten minste totdat hij een zelfmoordspreuk gebruikte die de twee samenbond: hij nam de geest gevangen in de kooi van zijn eigen lichaam. Samen gevangen creëerde Thunderkegs grenzeloze humor gefuseerd met Raijins gestoorde energie de vrolijke Raijin Thunderkeg, een geest die op de wereld loopt in fysieke vorm." "npc_dota_hero_crystal_maiden_bio" "Geboren in een gematigd klimaat, getogen met haar vurige, oudere zus Lina. Rylai de Crystal Maiden kwam er al snel achter dat haar aangeboren affiniteit voor ijs problemen veroorzaakte voor iedereen om haar heen. Bronnen en bergrivieren bevroren bijna direct wanneer ze in de buurt stopte om te rusten; gewassen gingen kapot aan de vorst en vruchtboomgaarden veranderden in doolhoven van ijs en vielen neer, bedorven. Toen hun verbitterde ouders Lina naar de evenaar stuurde, vond Rylai haarzelf verbannen naar het rijk van Icewrack in het koude noorden, waar ze opgevangen werd door een IJstovenaar die voor zichzelf een kluis had gebouwd op de kroon van de Blueheart Glacier. Na een lange studie achtte de tovenaar haar klaar voor eenzame beoefening en verliet haar om zijn plaats in te nemen, waarbij hij de gletsjer afdaalde om voor duizend jaar te slapen. Haar meesterschap over de Bevroren Kunsten zijn sindsdien alleen maar gegroeid en zijn tegenwoordig ongeëvenaard." "npc_dota_hero_warlock_bio" "Als Chief Curator en Head of Acquisitions voor de Arcane Archives van de Ultimyr Academy, Demnok Lannik was onvermoeibaar in zijn streven naar verloren, zeldzame en verboden boekdelen. Geen enkele vervloekte tempel, die hem nare voorgevoelens gaf, en geen grot zo verraderlijk dat enige zorg voor zijn overleving hem ervan kon weerhouden erin te gaan als er geruchten gingen dat er ook maar een pamflet met kennis uit de oudheid in de dieptes overleefd had. Vaak leidde zijn onderzoek hem echter naar de toorn van beschermende entiteiten, die er uiteindelijk voor zorgden dat hij het nodig achtte om de kunsten van magie te meesteren. Hij boog zich over magie met dezelfde grondige bezetenheid, die hem kenmerkten in zijn zoektocht naar incunabelen, waardoor hij de meest krachtige tovenaar werd in minder tijd dan de meeste beoefenaars nodig hadden om een beginnerscursus te behalen. Haast als bijzaak sneed hij een staf van Dreadwood en riep er een gevangen geest uit de buitenste hellen in op. En in anticipatie van de dag dat hij het laatste verloren spreukenboek terug vind, is hij begonnen met het schrijven van zijn eigen Black Grimoire. Het zal ongetwijfeld leerzaam zijn." "npc_dota_hero_zuus_bio" "Als Heer van de Hemel en vader van de goden behandelde Zeus alle helden alsof ze zijn opstandige en uitgelaten kinderen zijn. Nadat hij talloze keren ontdekt was tijdens de passie met ontelbare sterfelijke vrouwen, gaf zijn goddelijke vrouw hem een ultimatum: 'Als je zoveel van stervelingen houdt, wordt er dan één. Als je kunt bewijzen dat je betrouwbaar bent, keer dan terug naar mij als mijn onsterfelijke man. Zo niet, sterf dan tussen jouw schepsels.' Zeus vond haar logica (en haar magie) onweerlegbaar en ging akkoord met haar plan. Hij gedraagt zichzelf sindsdien goed, aangezien zijn onsterfelijkheid hem wat liever is dan de stervelingen. Maar om zichzelf te bewijzen aan zijn eeuwige vrouw, moet hij de overwinning blijven behalen op het slagveld." "npc_dota_hero_tiny_bio" "Tiny komt tot leven als een brok steen, maar zijn geschiedenis is een mysterie waarover hijzelf continu speculeert. Hij is nu een stenen gigant, maar wat was hij vroeger? Een splinter die afgebroken was van de hiel van een golem? Een scherf die afgeschuurd is van een waterspuwer in de werkplaats van een beeldhouwer? Een stukje van het orakelachtige zicht van Garthos? Hij wordt gedreven door een diepe belangstelling voor alles, en reist de wereld af op zoek naar zijn oorsprong, zijn ouders, zijn mensen. Terwijl hij rondloopt wordt hij zwaarder en groter, want de krachten die mindere rotsen afbreken laten Tiny maar groeien en groeien." "npc_dota_hero_puck_bio" "Hoewel Puck op het eerste gezicht een kinderachtig en ondeugend karakter lijkt te hebben, is dit juist de kwaliteit die een buitenaardse persoonlijkheid verbergt. Het is de jeugdige vorm van een Faerie Dragon, een wezen dat eonen lang leeft. Puck brengt ontelbare millennia door in zijn kinderlijke vorm. Technisch gezien klopt het dat Puck een jongeling is, maar het blijft dat, tot de steden die we kennen vergaan zijn tot stof. Zijn motieven zijn ondoorgrondelijk, en wat op een simpel spelletje lijkt kan zomaar een duisterder doel verbergen. Zijn oneindige liefde voor ondeugendheid geeft de ware aard van Puck aan." "npc_dota_hero_tidehunter_bio" "De Tidehunter, die bekend staat als Leviathan, was ooit de kampioen van de Sunken Isles, maar zijn motieven waren net zo mysterieus als die van zijn volk. We zijn allemaal bekend met het belang van de Drylanders' scheepvaartroutes, hoe imperiums kunnen bloeien of vallen aan de hand van wie de controle heeft over het open water. Minder bekend zijn de onderwaterroutes en hoe de strijdende stammen van de Meranthic Diaspora zich daar hebben gevestigd tijdens de eindeloze onderzeese schermutselingen. In de fragiele verdragen tussen de Mer en Men kunnen we een glimp krijgen van de omvang van de verdronken imperiums, maar hun politiek komt over als complex en ondoorzichtig. Het lijkt erop dat de Leviathan moe werd van de onbeduidende strijd en er voor koos zijn eigen weg te gaan, alleen loyaal aan zijn god uit de peilloze diepte, Maelrawn the Tentacular. Hij sluipt nu rond in het ondiepe op zoek naar mensen of Meranths die op zijn pad dwalen en met een bijzondere afkeer voor Admiral Kunkka, die al lange tijd zijn aartsvijand is voor redenen die verloren zijn geraakt in de diepste loopgraven van de zee." "npc_dota_hero_riki_bio" "Riki was geboren als het middelste kind van de grote Tahlin dynastie. Met een oudere broer, die klaargestoomd werd voor de troon, en een jongere broer, die vertroeteld werd, leek Riki, de kleine middelste zoon, geboren voor de kunst van onzichtbaarheid. Het was een kunst die hij cultiveerde en die hem uiteindelijk het leven heeft gered op de avond dat zijn volk verraden werd en zijn familie afgeslacht werd. Van de volledige koninklijke lijn was hij de enige die ontsnapte, klein en wendbaar, met behulp van rook als dekking. Hij sneed zich een weg uit de koninklijke gronden, met het voordeel van de verrassing aan zijn zijde, door stilletjes de kelen door te snijden van de ene na de andere vijandelijke krijger. Nu vrij van zijn koninklijke verantwoordelijkheden, gebruikt Riki zijn talenten in dienst van een nieuw vak: Stealth Assassin. Hij brengt zijn vijanden tot zwijgen en verbetert zijn vaardigheden met de hoop dat hij op een dag wraak zal kunnen nemen op hen die zijn familie gedood hebben en hem van zijn geboorterecht hebben beroofd." "npc_dota_hero_tinker_bio" "Boush de Tinkers kleine ras is bekend om de intelligentie, sluwheid en stekelige relatie met magie. Gedreven door hun trots, overleven ze door hun slimheid en gebruiken alleen die krachten der natuur die verkregen kunnen worden via rationele methodologie. Zelfs deze onthouding heeft tot grote problemen geleid, zoals Boush kan navertellen. Ooit een belangrijke onderzoeker van de natuurlijke wetten, Boush de Tinker, leidde een enorm intellectueel onderzoek naar de werkingen van de natuur, waarbij hij een ondergrondse laboratorium oprichtte in de door de mist bedekte wildernis van de Violet Plateau. Terwijl ze magiërs verachten voor de gevaren die ze oproepen in de wereld, opende Boush en de andere onderzoekers hooghartig een portaal naar een rijk voorbij begrip en brachten zelf enkele nachtmerries naar deze wereld. Een zwarte mist rees op vanuit de binnenzijde van de Violet Plateau, waardoor het bedekt werd in een permanente duisternis van waaruit geluiden van horror eeuwig voortkomen. Boush ontsnapte alleen met zijn wijsheid en de uitrusting die hij droeg, de enige Tinker om het incident van Violet Plateau te overleven." "npc_dota_hero_necrolyte_bio" "In tijden van een grote plaag, werd een duistere monnik met duistere neigingen, ene Rotund'jere, bevorderd tot de rank van karnidaal, te danken aan de plotse dood van zijn superieuren. Terwijl anderen van de orde hulp boden aan de zieken, sloot de nieuwe kardinaal zichzelf af van de buitenwereld binnenin de Rumusque-kathedraal, bezig met het plannen van het bemachtigen van landgoed van stervende edelen, door hen spirituele beloningen te beloven als zij hun aardse domeinen overhandigen. Wanneer de plaag begon te vervagen, werd zijn gedrag onder de aandacht gebracht bij de hogere orde, die hem schuldig bevond van ketterij en veroordeelde hem tot het dienen in de plagenafdeling, gevangen in spreuken die hem een langzame, slepende ziekte verzekerde. Maar ze hadden niet gerekend op zijn natuurlijke immuniteit. Rotun'jere kreeg de pokken, maar in plaats van te sterven, kwam er achter dat het zijn kracht voedde, wat hem in een waarlijke plagenmagiër veranderde: een paus der pesten. Zichzelf tot Necrophos gedoopt, reist hij de wereld af, de plaag verspreidend waar hij ook staat en gaat, groeiend in verschrikkelijke macht met elk dorpje dat zijn verderfelijke aanwezigheid uitwist." "npc_dota_hero_faceless_void_bio" "Darkterror, de Faceless Void, is een bezoeker van Claszureme, een rijk buiten tijd. Het blijft een mysterie waarom dit schepsel van een andere dimensie gelooft dat het gevecht voor de Nemesis Stones het waard is om onze fysieke wereld binnen te treden, maar blijkbaar heeft de verstoring van de balans in de macht van deze wereld gevolgen voor naastgelegen dimensies. Tijd heeft geen betekenis voor Darkterror, behalve om zijn vijanden te dwarsbomen en zijn bondgenoten te helpen. Zijn uitgebreide inzicht in de kosmos geeft hem een afgelegen, losgekoppelde kwaliteit, al is hij zeer goed in staat om tijdens het gevecht het zeer persoonlijk te maken." "npc_dota_hero_pugna_bio" "In het rijk van Pugna's geboorte, vlakbij de schachten van de Nether Reaches, stond een lamaklooster toegewijd aan de kunst der vergetelheid, die zijn krachten trok van de netherenergieën. De grootmeester van de tempel is zelf jaren geleden in vergetelheid geraakt, wat zijn academie zonder leider achterliet. Vanaf het moment van hun leider zijn dood, zijn de regenten van de tempel goddelijkheidsrituelen begonnen, om zo de hun meester zijn reïncarnatie te identificeren. Alle tekens wezen uiteindelijk op de buurt recht naast hen. Verschillende dorpen knielde in de schaduw van de tempel, zijn stegen en plaza's vol met het gelach van schreeuwende kinderen.

Pugna, maar dertien maanden oud, was één van de vele kandidaten tussen de lokale kattenkwaad plegende kinderen, en werd op de aangewezen dag tussen twee andere veelbelovende kinderen gepresenteerd in de tempel. De lama's boden de kinderen een stapel van versleten relikwieën, waardevolle bezittingen van hun voormalige meester. Eén jongen greep een porfierenstaf van de lama... en stopte het in zijn neusgat. Een moedwillig meisje trok er een amulet uit dat ook van de lama's was geweest, en slikte het onmiddellijk door. Pugna beschouwde de andere twee koeltjes, liet een vrolijke lach en raakte hen met een straal van smaragdenvuur, wat hen onmiddellijk tot as veranderde. Hij pakte vluchtig zijn staf en amulet op, en riep 'Van mij!' De regenten tilde de straalschietende Pugna op hun schouders, wikkelde hem in de kleding van de grootmeester en brachten hem naar de troon voor zijn humeur kon veranderen. Binnen vijf jaar was de tempel zelf een hoopje as, waar Pugna zeer van genoot." "npc_dota_hero_viper_bio" "Viper, het boosaardige huisdier van een sadistische tovenaar die hem ving en hoopte te temmen, was vreemd genoeg blij om voortgekomen te zijn van de gesloten en onveranderlijke ondergrondse Nether Reaches, waar zijn ras al miljoenen jaren leeft nadat tektonische bewegingen de Netherdrakes had ingesloten in lichtgevende grotten. Viper leek voor een tijdje zich te onderwerpen aan de bezwering van de tovenaar, hopend alles te leren over de zwarte magie die de tovenaar oefende. Maar hij kwam er al snel achter dat bijna niets zo dodelijk was als het gif dat hij al bij zijn geboorte meekreeg. Door een zuur uit te ademen dat snel de tralies van zijn kooi wegat, slipte de Netherdrake uit zijn gevangenis, spuugde gif in de ogen van de oude tovenaar en ging er vandoor om de wereld te laten weten dat het een nieuwe meester had." "npc_dota_hero_bounty_hunter_bio" "Wanneer de opgejaagden verhalen vertellen over Gondar de Bounty Hunter, weet niemand zeker welke waar zijn. In fluisterende tonen vertellen ze dat hij achtergelaten was als een katje en zijn vaardigheden in opsporing leerde door simpelweg te overleven. Andere horen dat hij een wees van de oorlog is, geadopteerd door de grote jager Soruq om hem dezelfde vaardigheden met het zwaard te leren als zijn meester, terwijl ze de donkere bossen ingingen voor groot wild. Nog anderen geloven dat hij een nederig straatjochie was, opgevoed door een gilde van dieven en zakkenrollers, getraind in de kunsten van sluiperij en misleiding. Rondom het kampvuur in het ruige landschap spreekt zijn prooi over de geruchten van Gondars werk, terwijl ze steeds banger worden: ze zeggen dat het hij was, die de tiran Koning Goff opspoorde, jaren nadat de gestoorde leider was ondergedoken, en zijn hoofd en scepter afleverde als bewijs. Dat hij degene was die het rebellenkamp bij Highseat infiltreerde en eindelijk de legendarische dief White Cape afleverde zodat hij voor zijn misdaden berecht kon worden. En dat hij degene was die de carrière van de jager Soruq eindigde voor het doden van de prins zijn geliefde hellkite. De verhalen van Gondars ongelooflijke vaardigheden gaan door, met elke moedige daad nog ongelooflijkere dan de vorige, elk doelwit steeds ongrijpbaarder. Voor het juiste bedrag, zo weten de opgejaagde, kan iedereen gevonden worden. Voor het juiste bedrag zullen zelfs de machtigste bang worden van de schaduwen." "npc_dota_hero_jakiro_bio" "Zelfs onder magische beesten wordt de tweehoofdige draak gezien als een vreemd wezen. Bestaand uit zowel ijs als vuur, sluwheid en woede, glijdt het wezen bekend als Jakiro over verkoolde en bevroren slagvelden, iedereen vernietigend die het tegen hem opneemt. Nesten van Pyrexae-draken bestaan altijd uit twee jongen. Bekend om hun wreedheid, zelfs in de eerste momenten van hun leven, zullen pas uitgekomen draken van deze soort proberen hun broer of zus al in het nest te doden. Alleen de sterkste overleven. Hierdoor wordt de kracht van de Pyrexae-lijn verzekerd. Door een vreemd toeval der natuur kwam de vreemde Jakiro uit een enkel ei met het volledige scala aan vaardigheden van de verschillende Pyrexae-soorten in dit enkele individu. Gevangen in de bewapening van het monsterlijke lichaam worden de krachten van ijs en vuur gebundeld en is geen enkele vijand veilig." "npc_dota_hero_spectre_bio" "De Spectre genaamd Mercurial is een wezen van intense en gewelddadige energie die, net als hogere staat energie naar een lager niveau gaat, zichzelf onweerstaanbaar voelt aangetrokken tot gevechten in de fysieke wereld. Terwijl haar normale spectrale toestand zintuiglijke beperkingen overstijgt, verliest ze toch haarzelf elke keer als ze een fysieke manifestatie aanneemt--al dan niet expres. In het heetst van de strijd barst haar identiteit, hervormt zichzelf en ze begint haar bewustzijn terug te krijgen. Ze begrijpt dat ze Mercurial de Spectre is--en dat al haar Haunts niets dan schaduwen zijn van de echte Spectre. Focus komt in het gevecht voor overleving; haar eigen verstand herstelt zich; tot de laatste momenten van overwinning of nederlaag, overstijgt zij de materie en is nogmaals hersteld tot haar eeuwige vorm." "npc_dota_hero_ancient_apparition_bio" "Kaldr, de Ancient Apparition, is een beeld dat van buiten de tijd wordt geprojecteerd. Hij komt voort vanuit de koude, oneindige leegte daieouder is dan het universum en zijn einde afwacht. Kaldr is, Kaldr was, Kaldr zal zijn... en wat wij zien, zo krachtig als dat hij lijkt, is maar de zwakste, vervaagde echo van de echte, eeuwige Kaldr. Sommigen geloven dat terwijl de kosmos ouder wordt en zijn laatste momenten nadert, dook de helderheid en kracht van Kaldr zal toenemen - dat de Ancient Apparition jonger en sterker wordt naarmate het einde nadert. Zijn krachten over ijs zal alle materie tot een stilstand brengen, zijn afbeelding zal een licht werpen dat te verschrikkelijk is om aan te zien. Niet langer een Apparition!" "npc_dota_hero_ursa_bio" "Ulfsaar de Krijger is het meest woeste lid van een berige stam, die haar land en mensen verdedigt. Tijdens de lange winters, als de moeders slapen en hun welpen verzorgen, bewaken de mannen de bovengelegen gebieden, onvermoeibaar en waakzame verdedigers van hun oude tradities. Toen hij de zachte maar gegroeide geruchten hoorde over een verspreidend kwaad ging Ulfsaar weg, voorbij de grenzen van zijn dichtbeboste vaderland, om de bedreiging te zoeken en bij zijn wortels te vernietigen, voordat het zijn volk in gevaar kon brengen. Hij is een trots schepsel met een pientere, sterke geest, volledig betrouwbaar, een trouwe bondgenoot en verdediger." "npc_dota_hero_spirit_breaker_bio" "Barathrum de Spirit Breaker is een nobel en krachtig wezen, een felle en elementaire intelligentie die ervoor koos om te reizen naar de wereld van de materie om deel te nemen aan evenementen met gevolgen voor het elementaire rijk waar hij vandaan komt. Om tot dat einde te komen, zette hij een vorm in elkaar die hem goed zou dienen, zowel in onze wereld als daarbuiten. Zijn fysieke vorm steunt op de krachten van deze wereld, door het combineren van eigenschappen van zowel runderen als apen — horens, hoeven en handen — als uiterlijke symbolen van zijn innerlijke kwaliteiten van kracht, snelheid en sluwheid. Hij draagt een ring door zijn neus als herinnering dat hij een verborgen meester dient en dat deze wereld, waarin hij nu werkt, maar een schaduw is van de echte." "npc_dota_hero_obsidian_destroyer_bio" "Harbringer, lid van een adellijke en magistrale ras, sluipt rond langs de rand van de Void, de enige overlevende wacht van de wereld aan de rand van de afgrond. Vanuit deze grillige, gekristalliseerde Outworld, altijd op zijn hoede, heeft hij voor eeuwen naar de hemel gestaard, waakzaam voor elke beweging in de bodemloze nacht voorbij de sterren. Diep verborgen in de glinsterende tralies van zijn intelligentie ligt een weerklinkend patroon vergelijkbaar met voorspelling, een donker lied dat suggereert dat er uiteindelijk een kwaad wakker zal worden, voorbij de randen van schepping, en haar aandacht zal richten op onze wereld. Met heel zijn wezen gericht op zijn waken, besteedde Outworld Destroyer weinig aandacht aan de gebeurtenissen dichter bij de zon. Maar uiteindelijk heeft het lawaai van de Ancients hem ook bereikt, en met een groeiend gevoel van bedreiging, zowel van binnenuit als van buitenaf, heeft de Harbringer besloten naar de zon te vliegen om de velden der oorlog te bezoeken. Harbringers plaats in onze voorspelling is simpel: hij is een voorteken van ergere dingen die nog komen. Maar zijn aankomst alleen al is al erg genoeg." "npc_dota_hero_meepo_bio" "\"Als je het mij vraagt, gaat het leven over wie je kent en wat je kunt vinden. Als je in de Riftshadow Ruins leeft, kan zelfs het vinden van voedsel lastig zijn. Je moet dus bezuinigen, je moet bedelen, je moet je krachten kennen. Sommige beesten daar kunnen je doden, dus je moet een manier vinden om de zwakkere te vangen en de sterkere te ontwijken. Aan de andere kant... de ruïnes hebben een geschiedenis, en geschiedenis is sommige mensen veel waard. Er was daar vroeger een paleis waar ze allemaal duistere rituelen hielden. Slechte dingen. Als je de ceremonie overleefde, zouden ze een kristal verbrijzelen en je ziel in stukken splijten. Desondanks maakten ze kunst! Beeldhouwwerken enzo. Laat ik je wat zeggen: soms stuit je op wat van die oude beelden. Neem er een paar mee naar de stad en verkoop ze. Koop daarna eten voor jezelf en je kunt weer weken vooruit. Als het geluk echt aan jouw kant staat, vind je misschien een Riftshadow-kristal. Laat het taxeren, vraag wat rond. Er is altijd wel iemand die een krankzinnige gek kent die op zoek is naar zulk spul. Als al het andere mislukt, verkoop je het aan een Magus als die weer in de stad is. Ze houden van die troep. Niettemin moet je voorzichtig zijn bij het overhandigen van zulke kristallen, wat je ook doet. Je zou niet willen dat er eentje ontploft. Zoiets doet pijn.\"" "npc_dota_hero_visage_bio" "Neergestreken bovenop de ingang van het Narrow Maze zitten de opdoemende silhouetten van spotlachende waterspuwers, de paden naar het hiernamaals voor eeuwig in hun starende blik. Beesten en vogels, mensen en monsters, alle schepsels die sterven en ervoor kiezen naar het hiernamaals te gaan, moeten ooit onder hun blik passeren. Voor een ongebonden geest is de beslissing om door de sluier des doods te reizen onherroepelijk. Wanneer de kans verschijnt en een rusteloze ziel door list of lef zijn hellen en hemels ontvlucht, is het de gevreesde waterspuwer Visage, de gebonden vorm van de eeuwige geest Necro'lic, die erop uitgestuurd wordt om hem terug te halen. Visage stalkt zijn prooi, meedogenloos en doeltreffend, ongehinderd door de principes van dood of vermoeidheid, met genoegen iedereen vernietigend die het vluchtende wezen onderdak kan verschaffen. Dat wat de wetten van het hiernamaals handhaaft, kan nooit rusten, want hoewel de doden terug tot leven gewekt kunnen worden, is het slechts een kwestie van tijd voor Visage hen naar hun juiste plaats terugbrengt." "npc_dota_hero_keeper_of_the_light_bio" "Op een bleek paard rijdt hij, deze vonk van eindeloze zonnen, deze Keeper of the Light. Ezalor ontsnapte lang geleden uit de Fundamental-dimensie, zich afscheidend van de grote Oerharmonie. Hij is een kracht die een bewustzijn heeft gekregen tijdens de dageraad van het universum, en rijdt nu voort in alle dimensies tegelijkertijd, steeds een stap vooruit op de achtervolging van chaos, zijn gave met zich meedragend op het einde van zijn stralende staf. Zijn statige waarheid ligt verscholen onder het uitwendig zichtbare voorkomen van een lichtjes dwalende man die amper in het zadel kan blijven. Wanneer hij echter geconfronteerd wordt met de hindernis van chaos, of de krachten van de duisternis, barst zijn oerlicht los, en wordt zijn ware macht onthuld, dat hem telkens opnieuw in een kracht transformeert die niet te onderschatten valt." "npc_dota_hero_slark_bio" "Minder bekend onder de bewoners van de droge wereld is het bestaan van Dark Reef, een gezonken gevangenis waar de ergste van de zeegeborenen heengestuurd wordt voor hun misdaden. Het is een met vlijmscherp prikkeldraad omringd doolhof vol met bloeddorstige slithereen, verraderlijke Deep Ones, psychopathische meranths. In dit donkere labyrint, waar palingen patrouilleren en enorme anemonen bewaken, overleven alleen de gruwelijksten. In Dark Reef gegooid voor onbekende misdaden, heeft Slark een half levensduur ervaren zonder familie of vriendelijkheid, zonder iemand te vertrouwen, overlevend door een combinatie van sluipen en meedogenloosheid, gedachten en plannen altijd geheim houdend. Wanneer de beruchte Dark Reef Dozen hun noodlottige uitbraak smeedden, hielden ze hun plannen een perfect geheim door iedereen die ook maar een deel van hun plannen ontdekte te vermoorden--alsnog kreeg Slark het voor elkaar om achter hun plan te komen, en maakte een plaats voor zichzelf in de planning. Tien van de Dozen stierven tijdens de ontsnapping, en twee werden gevangen, teruggesleept naar Dark Reef, en geëxecuteerd voor het amusement van hun medegevangenen. Maar Slark, de ongezongen dertiende, gebruikte de commotie als afleiding en ontsnapte, om nooit weer gevangen te worden. Nu een heimelijke bewoner van het vleesetende struikgewas van de wortelboom die het gebied ten zuiden van Shadeshore in zijn greep houdt is Slark de enige die succesvol uit Dark Reef is ontsnapt." "npc_dota_hero_medusa_bio" "Schoonheid is macht. Deze gedachte bemoedigde Medusa - de jongste en aantrekkelijkste van de drie mooie Gorgon-zussen, in de wieg gelegd om zeegodin te worden - omdat alleen zij van de zussen sterfelijk was. Het bemoedigde haar, om precies te zijn, tot de dag dat gemaskerde overvallers het Gorgon-rijk binnenvielen en de twee onsterfelijke zussen van hun huis wegrukten. Hun schoonheid en tranen deden hen niets. Een van de aanvallers greep Medusa ook, maar liet haar toen los met een blik vol afkeer: 'Deze heeft een geur van sterfelijkheid. We hebben niets aan zij die doodgaan.' Vernederd en verwoed vluchtte Medusa naar de tempel van haar moeder waar ze zich op haar knieën voor de godin liet vallen en huilend zei: 'Je onthield me het eeuwige leven - daarom smeek ik je, geef me kracht! Kracht, zodat ik mijn bestaan kan wijden aan het redden van mijn zussen en het wreken van dit onrecht!' Na lang te hebben nagedacht, gaf de godin toe aan het verzoek van haar dochter, door Medusa toe te staan haar legendarische schoonheid in te wisselen voor een gezicht en vorm van angstaanjagende kracht. Medusa heeft nooit ook maar een moment spijt gehad van haar keuze. Ze begrijpt dat kracht de enige schoonheid is die het waard is om te bezitten, want alleen kracht kan de wereld veranderen." "npc_dota_hero_abyssal_underlord_bio" "Mythe noch lied vertelt over de komst.

Diep onder de oppervlakte van de wereld liggen onbekende wonderen en verschrikkingen. Aan de bodem, onder de kolkende magmavelden en pruttelende wortels van slapende vulkanen ligt Aziyog, een stad van lavaglas, met steenwerk zonder gelijke, ter grootte van de eindeloze grot waar het in ligt. In de muren als honigraat, gemetseld met de botten van talloze slaven, ligt het domein van de Abyssal Horde, geleid door de wrede onderheer Vrogros.

Vrogros, bewapend door de monsterlijke smederheren van zijn soort en ervaren in de kunst van de Dark Rift, is in staat om vlammen en verlammende kwaadheid vanuit de draaiingen tussen de werelden op te roepen. Hij vernietigt en onderwerpt alles in zijn oneindige pad om zijn rijkdom uit te breiden. Het ondergrondse rijk heeft echter niet veel land en dus heeft hij zijn zinnen gezet op de oppervlakte. Op zijn bevel zijn de eerste binnendringers al door de portaal gemarcheerd, een paar verdoemde legioenen om de macht van de rijken boven te testen. Nu, terwijl zijn volledig leger zich voorbereidt voor de oneindige verovering, is Vrogros er klaar voor om zelf de zonovergoten wereld binnen te stappen om zijn aankomende heerschappij aan te kondigen. Zij die geconfronteerd worden met de Underlord zullen buigen en eren, of ze zullen ter plekke verpletterd worden." "npc_dota_hero_winter_wyvern_bio" "Zoals vele grote dichters wil Auroth alleen maar tijd om te schrijven, maar het leven van de Winter Wyvern zit vol onderbrekingen. De heldendichten van de Eldwurms hebben een lange en kleurrijke geschiedenis, maar sommigen vrezen dat de overgebleven drakengeleerden niet meer zo productief zijn als ze ooit waren, met maar een paar regels aan de Eldwurm Eddas toegevoegd sinds het laatste tijdperk van grootheid. Auroth klaagt: \"We vergeten dat er meer in het leven is dan overwinning en heerschappij over vijanden. We moeten in ons leven ook creatieve expressie nastreven.\" Ze gaat op onderzoeksexpedities en verzamelt dan boeken voor inspiratie. Maar al dit onderzoek kan vreselijk afleidend zijn en ze besteedt minder tijd aan het schrijven dan ze zou moeten. Hoewel ze weet dat ze in haar hol zou moeten schuilen om aan de Eddas te werken, is ze betrokken bij epische gevechten tegen sterke vijanden. Ze plundert kastelen en overvalt oude bibliotheken en als ze daarbij glorie voor haarzelf vergaart doet ze dat af als slechts een neveneffect van haar onderzoek. Het feit is, dat terwijl haar vaardigheid en kracht op het slagveld legendarisch zijn, haar wetenschappelijke beproevingen tot nu toe niet bepaald het onderwerp zijn van literaire faam. Ze is echter niet tevreden met het bekend zijn als hoofdpersoon van heroïsche overleveringen. Ze wenst die ook te maken." "npc_dota_hero_monkey_king_bio" "500 jaar lang rustte de berg op hem, alleen zijn hoofd vrij van het verpletterende gewicht van zijn stenen gevangenis, die was gemaakt door de oude goden om zijn kinderlijke opstand te stoppen. Mos vormde langs de lijnen op zijn gezicht; gras groeide uit zijn oren; zijn blik werd versierd door de wilde bloemen die opkwamen uit de grond om zijn wangen. De meesten dachten dat hij allang dood was, gemarteld door de goden voor de oorlog die hij tegen de hemelen voerde, totdat alleen zijn legende nog over was. Maar zoals de verhalen zeggen: de Monkey King kan niet doodgaan.

En dus wachtte hij. Totdat de goden verschenen met een kans voor vrijspraak, verduurde hij. En toen ze eindelijk een prijs noemden, accepteerde de Sun Wukong: vergezel een jonge acoliet op zijn geheime bedevaart, bescherm hem tegen demonen en de gevaren op de weg en begeleid de man met een begeerde relikwie thuis. Doe dat, gehoorzaam de bevelen van de man nederig gedurende zijn dienst aan de heilige missie en bewijs dat je hervormd bent.

Voor de verandering vervulde Sun Wukong zijn eed aan de goden des eer en boette hij voor de zonden van zijn geschiede opstanden. De acoliet, wijs geworden door de ontberingen, keerde terug naar zijn tempel met het relikwie in de hand en Wukong - voor het eerst met een goede reputatie onder de goden des gevolgen - was voor een tijdje tevreden om zijn avonturen en glorie op te geven. Maar de Monkey King was voor kattenkwaad gemaakt... en de oude goden beledigen wordt nooit saai." "npc_dota_hero_dark_willow_bio" "Kinderen houden ervan de fantastische avonturen van feeën te vertellen... Dat komt natuurlijk doordat kinderen niet weten dat de meeste feeën hatelijke etterbakjes zijn. In de wereld van die hatelijke feeën zijn er maar weinig namen die met meer minachting worden uitgesproken dan die van Mireska Sunbreeze.

Mireska werd geboren als dochter van een handelaarskoning en ze groeide op in Revtel, een moorddadige natie waar manipulatie en moord de norm waren. Hoewel ze zich bedreven kon houden aan de etiquette, ongeschreven regels en sociale rituelen die elk element van haar leven beheersten, vond ze het geheel toch redelijk saai.

Mireska deed dus wat de meeste rebelse kinderen doen: ze verbrandde het landgoed van haar familie en ging ervandoor met haar huisdiertje Jex om het leven van een rondzwervende oplichter te leiden." "npc_dota_hero_pangolier_bio" "De mannen en vrouwen van de Nivan Gallants leiden een leven dat bestaat uit zwaardgevechten, aan kroonluchters hangen en smakeloze romantiek. En ook al volgt iedereen trouw het motto \"Het leven van een avonturier is het enige leven dat het waard is,\" doen de avonturen van Donté Panlin zelfs de meest hedonistische zwaardvechters versteld staan.

Er is geen monster dat hij niet verslaat. Geen wezen dat hij niet het hof maakt. Geen tiran waar hij het niet tegen opneemt. En geen edelvrouw die immuun is voor zijn gladde praatjes." "npc_dota_hero_marci_bio" "De oorsprong van Marci is slechts bekend bij een handvol onbekenden, maar ze wordt door velen bewonderd. Meestal reist ze in het gezelschap van prinses Mirana, maar de wortels van hun vriendschap zijn verstrengeld met geheimen die geen van beiden ooit onnodig zou onthullen. Voor geallieerde eenheden doet ze dienst als een vurige en eerlijke metgezel. Voor vijanden treedt ze op als een onbevreesd afschrikmiddel dat degene die ze als vriend beschouwt, beschermt. Onverstandige tegenstanders zijn misschien niet onder de indruk van haar omvang, maar Marci bezit een innerlijke kracht die haar klappen een enorme macht geeft. Iedereen die haar denkt te testen, slacht ze af. Wie echter haar gunst verdient, wint er een levenslange en onverstoorbare vertrouwelinge bij." } }